Ae Mi, dışarı adımını attığında özgürlüğü özlediğini hissetmişti...
Özgür olmak, istediğini yapabilirdi.. Yalnızdı ama bu bir şeylerin peşinden gitme isteğini değiştirmezdi. Hayat her şeye rağmen devam ediyordu.
Yürümeye başlarken, sabaha kadar yürümeyi planladı bunu da özlemişti..
Her şeyi. Artık doyumsuz gökyüzüne doyasıya bakabilirdi.Adımlarını hızlandırdı ve kahkahalar atmaya başladı.
Etrafta ki ölü insanlar 'deli mi ne ?' adlı bakışı atarken bu Ae Mi'nin kesinlikle umrunda değildi.
Küçükken ailesiyle gittiği yere doğru adımlamaya devam ederken, gözleri dolmuştu.
Çünkü, her zaman bir şeyler yolunda değildi.Önce annesi geldi aklına.
Sonra babası küçükken kaybetmişti.
Ve Seunghyub onu özlemişti, gerçekten.Onu bırakmayan gözyaşları yine yine akarken, özgür olduğunu düşündüğü hayatta acı bir haykırış bırakmak olduğunu düşünmüştü...
Ae Mi gözlerini açtığında, yaşların hâlâ akıyor olduğunu fark etti. Gerçekten canı acıyordu ağlamamak için direndikçe.
Ellerini gözlerine götürüp sildi ev yerde ki balonları görünce kocaman bir çığlık attı.
Neden mi ?
Ae Mi'nin balonlara fobisi vardı.
Balonların üzerinde Taehyun yazıyordu.
Yan tarafından kıkırdama sesi gelince kafasını hızla o yöne çevirdi.
Yine tanıdık olmayan bir yüz ?Tanımadığı kişi kocaman gülümsüyordu.
"Merhaba ! Ben Taehyun. Senin gelmen şerefine balonları şişirdim Ae Mi nasıl beğendin mi ?" dedi alayla.Neden herkes Ae Mi'yi tanıyordu ki.
Taehyun ayağa kalktı.Yandan gülüşünü sunarken elinde ki ucu sivri olan çubukla mavi olan balona yaklaştı.
"Hmm.. Mavi severim" deyip patlattığında Ae Mi çığlık atmasına engel olamadı..cidden korkuyordu balonlardan."Hey hey sakin ol" bu çocukta Min Ho gibi delirmiş olmalı diye düşündü.
Sahi Minho kaç gündür yoktu..
●●●
Kötü bir bölüm oldu ha ? Hepsi sınavların suçu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
psychopath ✘ mino
Fanfiction"Ssh... Unutma Ae Mi ! Fiziksel acı geçicidir ! Duygusal acı ise peşini bırakmaz..!" ● O, uçurumun dibinde ya da kenarında değildi. O, uçurumun tam olarak kendisiydi...