Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Η Αναζήτηση (2ο Βιβλίο)

28

- Ωραία και τώρα τι κάνουμε; Ήρθαμε στο Φολς. Πως θα τον βρούμε; Πως θα τον πετύχουμε μόνο του, χωρίς τον Νοσφέρους;

- Τάιλερ ούτε το όνομα του δεν αντέχεις να πεις; Είναι αδερφός σου. Πως μπορείς να νιώθεις έτσι;

Με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που όταν κατάφερνε και σε εγκλώβιζε στο οπτικό του πεδίο δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα. Τον είχε πειράξει αυτό που του είχα πει.

- Εσύ πρέπει να ξέρεις πολύ καλύτερα από όλους γιατί δεν θέλω ούτε να τον βλέπω.

- Τάιλερ προσπάθησε...

- Δεν προσπαθώ τίποτα. Δεν σου φτάνει που ήρθα μαζί σου ως εδώ για να τον φέρουμε πίσω; Τι άλλο θες Κριστίν; Πες μου. Θες να σταματήσω να νιώθω οργή και μίσος για το άτομο που ευθύνεται για αυτό που έγινα, για αυτό που είμαι; Θες να συγχωρέσω τον μόνο κοντινό άνθρωπο που είχα, τον ίδιο μου τον αδερφό, που για έναν έρωτα κατάφερε και τα διέλυσε όλα; Θες να σταματήσω να μισώ τον άνθρωπο που ευθύνεται για το ότι είμαι βρικόλακας; Όχι. Δεν μπορώ να σου κάνω αυτή τη χάρη Κριστίν.

Με είχε πλησιάσει και μου φώναζε με θυμό. Τα λόγια του έπεφταν σαν σφαίρες πάνω μου. Δεν μου είχε μιλήσει ποτέ έτσι, τόσο απότομα. Προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, προσπάθησα να σταθώ απέναντι του χωρίς να κατεβάσω το κεφάλι, γιατί ήξερα ότι όλα όσα έλεγε ήταν αλήθεια. Εξαιτίας του Στέφαν είχε γίνει βρικόλακας. Εξαιτίας του Στέφαν και της άθλιας της Σερένας. Είχε δίκιο ο Τάιλερ. Αλλά δεν ήξερα τι να πω. Τον είχα πιέσει με τον τρόπο μου και με τα λόγια μου να κάνει πράγματα για τα οποία ήταν αντίθετος μια ζωή. Έβρισκα την αδυναμία που μου έχει, ως πάτημα για να τον κάνω ότι θέλω. Όμως δεν ήταν έτσι. Ήταν αλήθεια ότι όταν βρισκόταν μαζί μου, άλλαζε, έχανε τον εαυτό του. Και άθελα μου εγώ αυτό το είχα εκμεταλλευτεί. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει όλα αυτά που έλεγε, μπήκε ανάμεσα μας ο Λούκας.

- Δεν ξέρω τι γίνεται μεταξύ σας, αλλά καλό είναι να συγκεντρωθούμε σε αυτό που ήρθαμε να κάνουμε. Κακήν κακώς Τάιλερ, τώρα είσαι εδώ, οπότε όλα αυτά δεν έχουν νόημα.

- Σταμάτα Χεμς.

Ο Τάιλερ γύρισε την πλάτη του και έφυγε. Του φώναζα να σταματήσει και να γυρίσει πίσω, αλλά εκείνος δεν άκουγε. Είχε ήδη εξαφανισθεί.

- Γουντς, άφησέ τον. Θα γυρίσει. Απλά δώσε λίγο χρόνο.

- Δεν έχουμε χρόνο Λούκας. Όχι τώρα.