No trust - Flikken Maastricht

Deel 21

Een week later:
Deemsie is ondertussen al weer een weekje bij ons. We hebben al heel wat leuke kleertjes gekocht en ook wat speelgoed. Het is zondagochtend half 9, Wolfs en ik zijn al even wakker. 'Zal ik haar wakker gaan maken?' 'Doe maar' Daarbij drukt een kusje op mijn wang. Ik voel dat ik rood word en loop snel naar boven. Als ik haar kamer binnen kom ligt ze onrustig te slapen, waarbij ze heen en weer draait. Ik voel aan haar bloedhete rode wangetjes. 'Deemsie lieverd... Wakker worden schat.' Met een ruk opent ze haar ogen en doet haar best niet te huilen. Ze verbergt nog steeds gevoelens voor me en heeft nog geen woord gezegd, maar dat
komt vanzelf wel goed. Als ze merkt dat Wolfs en ik haar niks zullen doen, gaat het steeds beter. Het kost tijd. Ik heb het gevoel dat er namelijk veel meer aan de hand is dan de ontvoering en haar overleden ouders... Hoe zijn die eigelijk overleden? Met die vraag heb Ik nachten wakker gelegen, maar ik heb met mezelf besloten als ik mijn best doe en niet opgeef komt het vanzelf goed. Opstaan goed? Zwijgend stapt ze uit bed. 'Ik kleren klaarleggen en dan ga ik.' Ik leg wat zwarte kleertjes neer en leg er een dun zwart vestje bij. Het is best warm, maar ik wil haar niet dwingen om met korte mouwen rond te lopen met Wolfs erbij. Nog niet. 'Lukt het veder?' Haar zwijgende antwoord beschouw ik als een ja en verlaat haar kamer. Na een tijdje komt ze ook langzaam naar beneden met het vestje aan, iets wat ik wel had verwacht.

Die avond:
Deemsie zit aan tafel voor zich uit te staren. Ik ga er naast zitten, maar als ze dat ziet staat ze met een strak gezicht op en verdwijnt naar boven. Wolfs die ziet dat ik er achteraan wil gaat tussen mij en de deur staan en pakt me vast. De tranen die in mijn hart zaten stromen nu over mijn wangen. We blijven een tijdje staan, als ik wat rustiger ben gaan we aan tafel zitten. Tegenover elkaar terwijl we onze handen vasthouden. Ik kijk hem aan door mijn wazige ogen 'Wat doe ik verkeerd bij haar?' 'Je doet het prima eef..' NEE! Schreeuw ik met een trillende stem. ' Ze haat me'

Deemsie:
Lief dagboek,
Ik wil hier niet meer zijn. Als mensen lief zijn... Doe ik ze pijn. Ik wil hier niet zijn, Ik wil nergens zijn... De ENIGE reden is dat ik mezelf geen kogel door me kop heb geschoten is omdat ik geen pistool heb.. Of toch? Eva en Wolfs werken bij de politie... Ik kan toch...

Sorry voor het lange wachten... Dikke kuss mij💖