No trust - Flikken Maastricht

Deel 31

Eva:
De wekker gaat weer vroeg en zo snel als ik kan druk ik hem uit. Ik kijk naar de gelukkig nog slapende Deemsie. Ik wou haar niet wakker maken, haar slaap heeft ze hard nodig. Het voelt leeg zonder Wolfs... Zo stil.. Zo alleen. Als ik alle spullen heb gepakt loop ik naar Deemsie. Ik wrijf over haar haar waardoor ze langzaam wakker wordt. 'Opstaan schatje' Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop naar beneden. Een kwartiertje later komt Deemsie ook van de trap, ze tilt onze kleine pup Gentle met haar mee. Ik geef haar een boterham en dan vertrekken we weer richting het ziekenhuis. Dit keer wil ik wel de lift nemen, maar als ik zie dat daar een patiënt van het mannelijke geslacht staat sla ik toch af naar de trap. Dankbaar glimlacht Deemsie eventjes naar me.
Met Wolfs gaat het ook al een heel stuk beter. Hij zit rechtop en heeft al weer wat praatjes. Als we weer weggaan druk ik een kus tegen zijn lippen. 'I love you' fluister ik daarna in zijn oor en Daarmee vertrekken we weer. Deemsie is de hele weg opvallend stil gebleven en als we even later op de bank zitten vraag ik haar waarom. 'Ik dacht gewoon aan Suus..' Is het enige wat ze erop te zeggen heeft. Suus is haar overleden zusje en samen waren ze erg close.. Deemsie denkt nog iedere dag aan haar. 'Zullen we anders wat leuks gaan doen vandaag?' Ze knikt langzaam, maar ik zie een kleine glinstering in haar prachtige groene ogen. 'Wat lijkt je leuk?' Haar blik valt op Gentle. 'Zullen we met z'n allen naar het bos?' Als er een big smile op haar gezicht verschijnt merk ik dat ik een warm gevoel van binnen krijg. 'Ga je dan maar snel omkleden.' Ze vliegt bijna naar boven. Ik pak wat spullen en doe ook Gentle alvast in de auto. Ik neem mijn fotocamera mee. 'Klaar om te gaan?' Vraag ik aan het over enthousiaste meisje dat voor me staat. Gentle is de enige manier waarop ik haar echt weer blij kan krijgen.

In het bos:
Gentle en Deemsie rennen van de ene kant naar de andere kant. Die zullen vannacht lekker slapen denk ik bij mezelf. Gentle rolt in een berg bladeren en Deemsie laat zichzelf er ook in vallen, ze hebben de grootste lol. Steeds gooit ze een tak weg en als Gentle die haalt pakt ze snel een nieuwe tak, waardoor Gentle zijn tak laat vallen en achter de nieuwe aan rent. Zo blijven ze maar door gaan. De blonde labrador is bijna zwart en ook Deemsie zit onder de modderspetters. 'Jullie gaan lopen hoor, anders nemen jullie het halve bos mee de auto in.' Grap ik. Ik heb al een heleboel foto's gemaakt en Deemsie neemt voor elke foto even de tijd om gek te poseren. Als ik dacht dat ze vies waren had ik het mis... Er ligt midden op het pad een grote modder/water poel. Gentle rolt er heerlijk in en druipend komt hij eruit. Als Deemsie er door heen rent roep ik heel hard: BOE! Ze valt en hoestend en proestend komt ze weer boven. De tijd vliegt voorbij, ze rennen samen over velden, klimmen op heuvels, laten zich vallen in modderpoelen. Helemaal aan de andere kant van het bos staan twee paarden, twee fjorden. Gentle rent er naar toe en verdwijnt ergens in een boederij. Lachend bellen we aan en er doet een aardige vrouw open die ons de schuur binnen laat waar Gentle staat te grommen tegen een grote pony. Een bruine pony met zwarte manen en staart en een dun wit blesje. Ik zie hoe Deemsie hem uitlacht. 'Durf je wel Gentle tegen zo'n groot dier?' Ze aait de lieve pony over zijn hoofd. 'Wil je erop rijden?' Vraagt de aardige vrouw die zich heeft voorgesteld als Marieke. 'Ik kan helemaal niet paardrijden.' Zegt Deemsie daarop verlegen. 'Dat geeft niet, hij is heel lief en ik zal het je leren.' Samen zadelen ze de pony op en klik Gentle terug aan de lijn zodat hij niet weer kan weglopen. Deemsie krijgt een oude cap op van Marieke en even later zit ze stoer op de pony, die Mystery heet. En ook hiervan maak ik super veel foto's Na een halfuur stoppen ze er weer mee en maken we meteen een nieuwe afspraak om dit nog een keer te doen. We lopen de kortste route terug naar de auto. En onderweg praat Deemsie honderd uit. Thuis doucht ze snel en spoelt daarna Gentle af. Ik heb Chinees besteld en dat eten we nu op. Tevreden gaan we samen naar een film kijken, het is echt een verslaving van ons beide. Vandaag kijken we naar 'de dolle tweeling.' Gentle is in zijn mandje in slaap gevallen en ik heb alle lichten uit gedaan en de kaarsen aan. We leunen dicht tegen elkaar aan. Ik krijg een lach op mijn mond als ik eraan denk wat Deemsie net zei: 'ik heb een houten kont van dat paardrijden!' Voor ons allebei schenk ik nog een beker chocomelk in. Ook zo'n verslaving net als Chinees. Ik trek twee dikke fleece dekens over ons heen. En Gentle komt warm tussen ons in liggen en valt dan weer in slaap. Na deel 1 van de dolle tweeling kijken we ook deel 2. Ik mis Wolfs op deze warme en gezellige avonden.. Maar toch probeer ik er wat leuks van te maken. Morgen gaan we weer wat langer bij hem langs. Ik kijk naar Deemsie en wat ben ik trots op haar! Ze heeft de laatste tijd zoveel voor me klaar gestaan! Ze was er altijd! Ook als ze het zelf moeilijk had.. Samen zullen we altijd sterk staan! Als Wolfs weer thuis is gaan we ook aan haar band met hem werken en Dan gaan we misschien wel is met z'n alle op vakantie... Ik heb alle toekomst plannen al voor me en aka de film is afgelopen blaas ik het laatste kaarsje uit en vallen we tegen elkaar op de bank in slaap...

Ik moet nu echt wat gaan doen aan mijn Engels!!😈😈😅🙈 wens me maar succes...🍀☺️ Dikke kuss mij💖