No trust - Flikken Maastricht

Deel 34

Eva pov:
'Marion, mag ik anders het nummer Reneé?' Vreemd genoeg vraagt ze niks en geeft ze het gewoon. Ik heb wel een beetje kramp in mijn maag, maar probeer het te negeren. 'Gaat het wel? Je ziet ze zo bleek.' Vraagt Marion aan me na een poosje stil te zijn geweest. 'Niks bijzonders, gewoon beetje buikpijn meer niet.' Eigenlijk doet het best zeer en zou ik het het liefst even gaan liggen, maar ik wil Marion ook geen zorgen geven. Ik zie Deemsie met een knuffel in haar hand bij de deur staan. Haar oogjes rood van het huilen. 'Zou je 'het' willen?' Ze knikt kort en zet Disney Channel op. 'Wat is het?' Fluistert Marion. 'Naar school.' Fluister ik terug. 'Misschien kunnen jullie even op de school hier kijken? Ik blijf wel hier.' Ik glimlach kort en vertel het tegen Deemsie. Als ze haar laarsjes aan het aantrekken is wil ik Marion een kus op haar wang geven om haar te bedanken, maar het lijkt net of ze schrikt.. Wat heeft die Reneé toch met haar uitgespookt? Samen rijden we naar de basisschool. Verlegen pakt Deemsie mijn hand en kruipt achter mijn rug. Er zijn wat jongere kinderen die denk ik groep een of twee zitten aan het buitenspelen. Er rolt een bal onze kant op. De bal komt van een grasveld waar een jongetje staat te schreeuwen. 'Hé jij daar! Schiet is deze kant op!' Ik zie dat Deemsie schrikt van zijn harde stem en niet zo goed weet wat ze moet doen. Ik schiet de bal maar naar hem toe en we lopen veder. Ik ken hier de weg wel een beetje aangezien Wolfs en ik hier wel vaker zijn geweest. Ik loop naar de lerarenkamer die naast het podium staat. Het is ook een soort kantine en er zitten twee kindjes rustig te werken. Ik loop naar een van de werknemers toe. 'Goedemiddag mevrouw, ik zoek een school voor haar en we wouden graag even kijken of deze school geschikt is.' Ik zie dat ze me vreemd aankijkt aangezien Deemsie al best een stuk ouder is dan het gemiddelde kind dat op een basisschool zit. Ze zwijgt heel even, maar herpakt zich best snel weer. 'Neemt u plaats Dan zou ik even de directrice roepen.' Allebei gaan we in een van de grote blauwe stoelen zitten. Ik zucht even en leg mijn handen op mijn buik. Deemsie kijkt bezorgd om zich heen. Ik geef haar een dikke vette knipoog. Er komt een vrouw aangelopen met zwart haar en stelt zich voor als Anja Tabeling. We lopen met haar mee naar groep 6. Er staat een lieve iets zwaardere vrouw voor de klas. Opgelucht zucht ik me de hemel in dat het een vrouw is. Bij een man had ik Deemsie nooit de klas in gekregen. Niet dat ik haar dan ook ooit de klas had in gestuurd...

Deemsie pov:
Ik loop achter Eva aan naar groep 6. We zijn bij een school waar ik misschien wel op ga. De directrice van de school loopt met ons mee. Eerlijk gezegd vindt ik haar er niet heel erg aardig uitzien, maar de juf uit groep 6 lijkt me wel aardig, nou ja een beetje dan. Ze heeft een iets getinte huidskleur en een zwarte bril. Ze is een beetje stevig maar dat maakt me niet uit. Eva legt uit dat ik hier op school wil komen. De juf die Rachel heet vraagt op welke school ik eerst zat. Ik slik, de school van Jonathan... De 'ge-wel-dige' thuis les maar niet heus.. En als je dan verkeerd zei kreeg je de sigaret tegen je arm... De les ging helaas vaak over sexuele voorlichting... Dat deed hij dan vannacht wel voor zei hij...
Eva kijkt naar me en vraagt of ik het wil vertellen. Ik schud nee en vertelt Eva het maar. Ondanks dat het mijn verhaal is luister ik toch..
'Deemsie heeft geen ouders meer en bleef daarom met haar zusje bij haar broer wonen. Haar broer heeft haar zusje voor haar ogen vermoord. Ook verkrachtte en mishandelde hij haar iedere dag en nacht. Zeker zonder haar zusje stond ze er alleen voor... Haar broer had wat ruzie en die mensen hebben haar  ontvoerd. Een stuk of 40 man heeft haar daar afgewisseld nog een keer verkracht. Toen is ze bij mij gekomen, maar helaas nog is ontvoerd uit haar nieuwe kamer... Ze was er niet eerder aan toe om hier naar toe te komen zoals u nu waarschijnlijk wel kan begrijpen.
Allebei zie ik ze knikken met open mond. Ik krijg automatisch wat tranen in mijn ogen als ik eraan terug denk... Het valt me op dat Eva niks over zichzelf zegt... Dat die veertig mannen haar eerst verkracht hebben en dat ze me gered heeft.. Of dat ze tenminste bij de politie werkt. Ik voel de blikken van de juf en de directrice bijna in me branden. Ik schaam me best wel. Eva en ik zouden morgen wel terug komen, ze kon het zich wel voorstellen dat ze hier eerst over moesten nadenken ofzo. We mogen nog wel even met z'n tweeën door de school kijken. Ik kijk mijn ogen uit. Ik kijk naar Eva en schrik best wel doordat haar gezicht superbleek is. Ze heeft met haar andere hand op haar buik gelegd. Vragen of het gaat heeft eigenlijk geen zin aangezien Eva toch zegt dat het gaat. Ik ben eigenlijk nog lang niet uitgekeken, maar zeg toch dat ik naar huis wil.
'Wil je tegen Marion zeggen dat ik boven ben?' Ik knik en loop naar de Keuken. 'Hé Deemsie.' Zegt ze lief. 'Eva zei dat ik moest zeggen dat ze even naar boven is.' Ze lacht naar me. 'Dapper gezegd hoor.' Ik voel me inderdaad best wel trots. Marion is lief. Ze zou me geen pijn doen denk ik, ik pak een laptop en schrijf veder aan een verhaal in word. Er staan veel fouten in , maar dat maakt me niet uit.. Eigenlijk is het verhaal over mij en vanuit Eva geschreven, maar dan heet ik Fenna en Eva Anne.

Iemand nog leuke ideeën voor dit verhaal? Ik hoor het graag!! Stuur even een berichtje of zet het in de reacties 🙏 Dikke kuss mij💖