No trust - Flikken Maastricht

Deel 6

Er zit maar een ding op en dat is het zo snel mogelijk aan Marion vertellen.. Waar is Marion? Vraag Ik bijna boos aan Romeo. Op het wijkbureau, hoezo? Ik kijk Wolfs aan. We gaan er naar toe licht Ik hem in. We? Of moet Ik zelf rijden soms? Het klingt harder dan bedoeld. Nee Tuurlijk niet, je bent net flauwgevallen.

In de auto:
Wat wil je eigelijk doen? Vraagt Wolfs aan mij als we onderweg zijn. Ik slik en beantwoord zijn vraag. Iets vertellen, Iets belangrijks tenminste voor mij. Je hoort het vanzelf wel denk ik. Oh en we stoppen met de zaak van Peter. En veder wil ik het er niet over hebben. Ik zie dat Wolfs me verbaasd aan kijkt en dat er duizenden vragen uit zijn mond willen komen, maar hij houd wijs zijn mond. Dankje voor het rijden zeg ik als we er zijn. Moet Ik mee naar binnen? Nee hoor zeg Ik stoer, maar het liefst zou Ik me achter hem willen wegkruipen. We groeten elkaar en hij rijdt weg. Ik stond er helemaal alleen voor. Ik zei dat Wolfs het vanzelf wel hoorde, hoe stom kun je zijn! Nou moet Ik wel.. Waarom zou hij me anders brengen, voor niks? Nee dat kan niet. Ik zucht en stap naar binnen. Ik zoek Marion Dreesen zeg Ik met een trillende stem tegen een wat oudere man die binnen staat. Ik zou je even de weg wijzen meisje. Na een tijdje klopt hij op een deur. Marion er is iemand voor je! Verder lukt het wel zeg Ik kil tegen de man. Dat hij me niet mag is nu wel mijn minste zorg. Ik heb het sowieso al niet op mannen. Behalve, behalve op Wolfs.. Als Marion de deur open doet zie ik dat ze schrikt. Eef!? Wat is er met jou gebeurd!? Je bent lijkbleek! Dan houd Ik het niet meer en barst in tranen uit. Marion pakt mijn arm en trekt me mee naar binnen.

Sorry voor dit korte deeltje😥 De volgende word langer, Dat beloof ik! Dikke kus mij