No trust - Flikken Maastricht

Deel 35

Pov Deemsie:
Langzaam open ik mijn ogen na een droomloze nacht. Nou ja droomloos? Ergens heb wel is gehoord dat je elke nacht droomt. Het was in ieder geval geen nachtmerrie. Langzaam gaat dit hier als thuis voelen. Gisteravond toen Wolfs thuis was voelde ik niks van angst, zelfs geen spanning! Vandaag gaan Eva en ik om twaalf uur weer even naar die school. Twaalf uur... Twaalf uur? Twaalf uur!! Hoe laat zou het nu zijn? Het is al half 11, moet ik nog opschieten ook!! Als ik ben aangekleed en nog wat ditjes en datjes heb gedaan loop ik naar beneden. Wolfs is een ei aan het eten en ik zie Eva nergens. 'Waar is Eva?' Vraag ik. Sinds gisteren heb ik haar niet meer gezien. 'Eva voelde zich niet zo lekker, vind je het goed als ik met je mee ga naar school?' Ik twijfel, maar Eva zegt dat Wolfs te vertrouwen is en je geen pijn zal doen... Misschien moet ik Eva er dan maar op vertrouwen dat het goed is. 'We kunnen ook een andere keer gaan hoor. Ik kan ze zo even afbellen.' Zegt Wolfs na mijn lange stille reactie. 'Nee, met jou is goed.' Zeg ik dan stoer. 'Mooizo, wil je ook een eitje?' Ik knik ja en eigenlijk mag ik hem wel.

Nu je dit onderstaande hoort zal je wel denken je bent gek... Wat kan er nou speciaal zijn aan een ei?! Nou aan die van Wolfs heel veel! Hij kan echt goed koken!!

Dat is maar goed ook want ik heb het vermoeden dat Eva zelfs haar eieren laat aanbranden. Ik krijg een lach op mijn gezicht als ik eraan denk. 'Wat lach je?' Vraagt Wolfs gek. 'Wat er met het ei zou gebeuren als Eva hem ging maken.' Zeg ik een beetje verlegen van wat hier over gaat zeggen. 'Oh ja.. En wat zou er gebeuren dan?' Grapt Wolfs. Ik ben blij dat hij het leuk vind en praat met iets meer overtuiging. 'Dat het zou aanbranden.' Leg ik uit. 'Aanbranden?' Ik knik hevig op en neer. Even later liggen we dubbel van het lachen, Eva had gelijk hij is echt aardig!

Samen stappen we de auto uit. Wolfs probeert me al sinds het ontbijt te laten lachen, maar ik hou mijn mond stijf dicht. Als hij mij niet laat lachen moet hij een koude emmer water over zich heen gooien en andersom ik natuurlijk ook. Nu pas voel ik de spanning van het grote gebouw. Ik durf zijn hand nog niet vast te pakken, maar ga wel achter zijn grote rug lopen. Bij de ingang zien we de juf al staan. 'Goedemiddag meneer, komt u vandaag met mij mee?' Wolfs geeft haar een hand. 'Ja, mijn vrouw voelde zich niet zo lekker.. Zwanger hé.' Zegt Wolfs grappig. Mijn vrouw? Denk ik verbaasd. Ik grinnik dat hij dat zo zegt. Wolfs en juf Rachel lachen er samen om. 'Zullen we maar even kijken in de klas dan?' Ze kijkt mij aan.. Eva zou normaal voor mij ge-antwoord hebben, maar Wolfs doet dat helaas niet. Ik knik verlegen terwijl ik naar de grond staar. Gelukkig vraagt ze veder niks en lopen we door. 'Nou dit wordt, als je komt je nieuwe klaslokaal. Ik zal alles even laten zien.'

Juf Rachel heeft het lokaal, inclusief de school laten zien. En ja.. Wolfs en ik hebben ons ingeschreven.. Volgende week Maandag heb ik mijn allereerste schooldag in groep zes! Oh en ik heb ook op de terugweg niet gelachen dus Wolfs moet een emmer koud water over zich heen gooien!

Sorry voor dit korte deeltje!😁 Dikke kuss mij💖