Terrible Things

This is a work of fiction. Names, characters, some places and incidents are products of the author's imagination and are used fictitiously.

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Don't fall in love there's just too much to lose.

-Mayday Parade

---------------------

Prologue

Nang matapos ang kanta na kanina ko pa paulit-ulit pinapatugtog ay ini-stop ko na at tinanggal ko ang earphones na nakasapak sa tainga ko.

Siguro ito ang kanta niya sa sarili niya after ten? Eleven? Twelve years? Ba't ba kasi ang hina ko e?

Pero baka hindi din ito ang maging kanta niya sa sarili niya dahil hindi niya naman ako kilala, makilala.

Kailangan ko pang tumagal ng ilang taon dito. Kailangan magpakatatag ako para mapaalala ko sa kanya ang lahat.

Dalawang taon na lang naman ang hihintayin ko e. At hindi na matagal yun. Kung tatlong taon nga kinaya ko e, dalawa nalang kaya.

Third year highschool pa nung huli kaming magkita. Grade 12 na siya ngayon.

Sana sa pagbalik ko sa Pilipinas ay maalala na niya ako.

"Ano ba?! 'Di ka pa ba kakain d'yan? 'Di ba dapat on time ka kumain?" tawag sa akin ni Mama.

Dali-dali akong tumayo at sumunod na kay Mama.

"Neil Dreinger," ani ko sa pangalan niya at tinignan ang plastic ring sa darili ko.

A/N: This is just a snippet. Wala pang cover. Ipa-publish Chapter 1 pag may story cover na. Love lots!