Farah's life

Deel 38.

3maanden veder:

Met een mini glimlach keek ik naar mijn buikje, ik ben zwanger van een tweeling. Toen ik het hoorde was ik gelukkig. Dit is het enigste waarvoor ik nog leef, deze twee wondertjes zullen mij staand houden voor hun. Mijn vader heeft het nieuws niet goed opgepakt en noemt me nogsteeds hoer. Hetzelfde geld voor Brahim&derest. Mijn moeder&Dalila houd ik op afstand want ik wil hun niet in de problemen brengen. Volgende week is de bruiloft van mij en Wassim. Hij wilt mij elke dag zien, hij heeft mij een nieuwe telefoon gegeven. Alleen hij en mijn moeder hebben deze nummer, ik mag nog blij zijn dat ik naarschool mag. Ik weet dat ik in de gate word gehouden, ik mag helemaal met niemsnd anders praten van school naar huis anders heb ik een groot probleem heeft hij mij gezet. Het was vandaag zondag, iedereen zit beneden al mijn ooms&tantes mijn oma's en opa's en ik? Ik zit alleen op me kamer. Allemaal hebben ze me veroordeeld, niemans van ze had vertrouwen in mij. Ik ga niemand van ze vertellen wat mij is overkomen. Allemaal hebben ze me laten zien dat ze me niet vertrouwen het enigste waarvoor ik nog leef zijn deze 2 kleintjes. Zij hebben een Papa nodig. Ik ging naar de badkamer waar ik een douche nam. Ik was pas 3Maandjes zwanger maar het voelt allemaal zo vertrouwd aan. Nadat ik klaarwas deed ik ds Lwodoe en ging toen naar de kamer waar ik me omkleedde in een Roze Abaya een Spijkerjasje en een Witte hoofddoek. Ik ging naar beneden en deed mijn schoenen aan. Ik ging naar de woonkamer en iedereen viel stil. "Ik ga naar de moskee" verluisterde ik bijna onverstaanbaar. Allemaal schonken ze mij vieze blikken behalven Dalila mijnmoeder en mijn 2 Prachtige Oma's. 'Allah zal je toch nirt vergeven. Is wat ik terug kreeg als reactie van Brahim. Ik deed de deur dicht en ging de deur uit. Op een rustige tempo liep ik naar de moskee, halfverwege werd ik gebeld door Wassim.

F: Hallo

W: Waar ga je naartoe

F: De moskee

W: Mijn moeder is daar ook wees beleefd

F: Jaja

W: Wat zei je?

F: Isgoed

W: Doei liefje houvanjou en die geen domme dingen.

Pff. Dus vandaag zal ik mijn schoonmoeder ontmoetten. Wassim had het nooit over zijn familie maar toch zal ik ze moeten kennen. Aangekomen stapte ik de moskee binnen en liep het gebedsruimte in. Er zaten wat vrouwem hier en daar en ik groette ze allemaal met een kleine Salem eleykoum. Ik ging staan en begon met het verrichtte van het gebed. Dit gaf mij mijn innerlijke rust, Allah swt is de enigste die jou nooit zal laten vallen!! Hij heeft ons geschepen en wij zullen bij hem terugkeren. Ik deed nog wat Smeekgebeden en pakte toen een Quraan boek. Ik begon de woorden optelezen en voelde de innerlijke rust terug keren. Op een geve moment kwam er een oude vrouw naast me zitten en keek me hardstikkelang aan. Ik werd er zenuwachtig van toen ik ineens haar stem hoorde.

S: Groet je jou schoonmoeder niet?

Farah: Smheli (betekend sorry) Galtie ik wist niet dat u het was..

ik bukte voorover en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

S: Dus jij bent diegene die haar beneden heeft opengedaan en mijn kleinkinderen draagt

woede borrelde in mij op ik ben niet schuldig voor dit allemaal. Ik herinnerde me aan zijn woorden ' een iemand die er achterkomt wat er is gebeurd en ik zal je leven bezuren.

Farah: Smheli galtie het was nooit onze bedoe...

S: Zeg maar niks de dames van tegenwoordig hebben geen opvoeding!!

Ik hield me mond maar en ging veder met de koran. In de tussentijd was mijn schoonmoeder met de andere vrouwen aan het praten. Het was tijd om tegaan tus ruimde ik de Quraan op en ging weer terug naar mijn schoonmoeder