Farah's life

Spijt komt achteraf.

Daar zaten we dan met de hele familie thuis op de bank. Het is alweer 1week later, Farah is Hamdoulilah weer wakker en alles is weer normaal. Soumaya Heeft Souraya nog altijd geen 1blik gegunt. De manenn waren boven in de Kamer en wij zaten beneden. We kletsten met elkaar maar je kon de spanning nog altijd voelen. Farah heeft gehoord van de actie van Souraya en was zo kwaad, ze kijkt geen van hun aan. Ik ging naar de keuken om wat thee te zetten.

Sour: Soumaya kan ik je heel even spreken

Soum: Wij zijn allang al uitgesproken

Sour: Alsjeblieft luister in iederegeval

Soum: Luisteren naar wat? Hoe je mij weer zwart wilt maken met je dochter in de tijd dat Farah&ik jullie steun het meest nodig hebben

Sour: Alsjeblieft

Soum: Ik luister

Sour: ik heb zoveel spint van de dingen die ik gezegt hebt Soumaya, alles overviel me Dalila die werd bedreigt mijn nichtje die in het ziekenhuis lag de held situatie. Ik wil alleen zeggen dat ondanks alles het me echt spijt

Soum: Oke dat is fijn.

ik deed alsof het me niks deed maar van binnen voelde ik me zo verrot, de ruzie zorgt voor spanning.

Farah's perspectief:

Hamdouliah ik heb het overleefd. Me moeder heeft me alles verteld, mijn woede kon ik nog net inhouden. Ik zal Souraya het Hoe dan ook betaald zetten. Het was gelukkig herfstvakantie dus hadden we 1 week vrij. Ik zal deze week bij mijn Oom Nassim en zijn vrouw Saloua doorbrengen, dat zal me volgens mijn ouders goed doen. Ik moet alles nog een plekje geven, Dalila&Souraya ( ja jullie lezen het goed ik noem haar geen Galtie meer) hebben voor veel onrust gezorgd de sfeer is niet meer hetzelfde. Ik ging naar mijn kamer en ging mijn koffertje inpakken. Ze zouden mij om 20:00 oppikken dan zouden we het zusje van Saloua Sanae ophalen en dan zouden we naar huis gaan. Nadat ik klaar was hoorde ik mijn kamer deur dicht gaan en 3x raden wie daar stond, Jaar DALILA.

Farah: wat wil je

Dalila: jou dood hebben

Farah: Sorry kan je wens niet vervullen

Dalila: maar andere kunnen het wel voor mij. Ik zal je laten leiden en daarna vermoorden dat beloof ik Dalila el Idrissi Jou

Farah: Ben je klaar want hèt boeit me vrij weinig

Ze gaf me nog 1 dodelijk blik en vertrok. Ik ging zitten op mijn bed en dacht diep na, alles viel op zijn plekje Dalila deed Sins de zomer raar en dit was haar wraak. Ze liet haar telefoon expres in de auto zodat ik hem zou moeten halen want "dalila durft natuurlijk niet" dit was allemaal gepland. Langzamerhand drong het Tot me Door mijn eigen bloed wil me dood hebben. Ze wil me zien leiden, ik moet dit aan derest vertellen. Ik liep de trap af en hoorde beneden geschreeuw. Ik opende de deur en zag dat Brahim op het punt stond Dalila te slaan. Ik trok hem weg en keek Dalila vol walging aan,

Brahim: Farah zij moet ze voelen

Farah: Jaa ze moet ze voelen ja maar eerst mag iedereen weten wat ik weet,

Mama: Wat weet je?

Farah: Dalila heeft ervoor gezorgt dat ik ben neergestoken

Iedereen keek mij met grote ogen aan, natuurlijk was het een shock langzamerhand valt de familie uit elkaar.

Papa: Weetje dat wel heel zeker schat

Farah: Jaa is het niet raar sins marokko haat ze me al, vandaag de dag weet ik nogsteeds niet waar. Ze was haar telefoon vergeten in de auto en was "bang om hem tegaan halen" ik wist dat Dalila niet bang was maar zocht er niks achter. En op het ene moment ben ik gewoon neergestoken.