Farah's life

Deel 47

4 Maanden later:

Met mijn grote ronde buik stond ik op en liep ik naar de badkamer. Ik had hardstikke zere voeten die waren opgezwollen, een zwangerschap is niet makkelijk en al helemaal niet als je zwanger ben van een tweeling. Ik nam een heerlijke douche en deed de wassing. Alles ging traag maar stap voor stap ging het wel. Ik was inmiddels 9Maanden zwanger, volgende week ben ik uitgerekend en van mij mag het wel komen. Tussen mij en Wassim gaat het steeds moeilijker, ondanks het feit dat ik zijn kinderen draag blijf ik zijn pispaal. De slagen die ik krijg het geschreeuw de stress. Ik ben al 2x opgenomen omdat mijn bloeddruk tehoog was. Vandaag zou mijn laaste dag opschool zijn, ik had toch besloten om gewoon nar school tegaan. Maar het werd steeds vermoeiender waardoor de lerarenbzelf hebben gezegt dat het beter is dat ik nu echt ga rusten voordat het er is. Ik liep naar het gebedsruimte waar ik Fadj bad en ik de Quraan las. Dit was zo'n beetje de routine die ik elke ochtend volgde. Het was nu 06:45, ik ging naar mijn kamer en liep naar mijn kledingkast. Ik pakte er een witte zwangersschap legging uit en een knalroze blouse die wijd zat en tit mijn enkels kwam. Mijj haren had ik gisteren laten stijlen door Sanae. Ik was mijn krullen zat geworden, ik deed mijn haar in een hoge paardenstaart en deed mijn Basic sieraden om, Horloge&Oorbelen. Daarna liep ik naar de kast van Wassim waar ik een Jeansbroek uitpakte met een witte Blouse. Ik ging naar beneden en maakte twee ontbijtjes. Ik ontbeet snel en wekte toen Wassim.

Farah: Wassim het is tijd om optestaan,

Zo stond ik nog een paar keer en toen opende hij eindelijk zijn ogen.

Wassim: Ga weg van hier, elke dag word ik wakker door jou Obesitas hoofd.

Ik deinsde naar achter en keek hem lang aan.

Wassim: Ga wat doen aan je gewicht ga.

Farah: Wassim ik ben zwanger van jou kinderen

Wassim: Denkje mijn kinderen willen zoveel eten.geef je ov en autosleutels hier vandaag ga je lopen en wollah als ik erachter kom dat je bus kaartje hebt gekocht ik maak je af

Farah: Wassim ik heb pijn Alsjeblieft mijn voeten zijn opgezwollen

Daar kwam de klap al. Ik verdrong de tranen te laten gaan en keek hem alleen lang aan.

Wassim: Kankerhoer. Je weet wat ik je heb gezegt over tegenspreken

Zijn grijze ogen keken mij lang aan en hij duwde mij weg waardoor ik keihard op de grond viel. De pijn die voelde was onbeschrijfbaar. Ik schreeuwde het uit en zag wassim weglopen, met mijn handen hield ik mijn buik vast en huilde ik het uit.

Wassim: HOUD JE KANKER BEK NU VOORDAT IK JE ECHT WAT GEEF OM TE HUILLEN.

Maar ik kon niet stoppen.

Farah: W..wa..ssim h.el.p

Ik zag hij nasr me toe lopen en voelde alsnel een trap tegen mijn rug. Daar bleef het ookniet bij want daarna voelde ik meerdere klappen&trappen. De pijn nam toe en op een geve moment kon ik geeneens praten. Ik hoorde beneden de deur dichtknallen en wist dat hij wegwas. Oh Allah laat mij alsjeblieft ongeerd zijn. Ondanks alle pijn moest ik wat doen, ik kroop naar het bed waarop mijn telefoon lag. Ik schreeuwde het uit maar ik moest wat doen. Ik had hem eindelijk en liet mezelf weer op de grond zakken, de eerste aan wie ik dacht was mijn moeder.

Mama: Hallo

Farah: Ma....ma

Mama: Farah Lieffie wat is er?

Farah: J..e mo..et naa.aaa.r mmmmij ttie kkkomenn

Mama: Farah waar ben je

Farah: Ttthuis

Me moeder had opgehangen, hier lag ik helemaal alleen op de grond. Huillend om de pijn, huillens om Wassim die geen medelijden toonde. Ik hoorde beneden iemand aanbellen maar neer beneden gaan kon ik nauwelijks. Na eentijdje hoorde ik een harde knal en hoorde ik de bezorgde stem van mijn moeder

Mama: Farah waar zit je?

Papa:FARAAH!!

Shit hij mag mij niet zo treffen, waarom is hij meegekomen. Tot dw dag van vandaag praat ik nogsteeds niet tegen mijn vader, daar is de wond nog tevers voor. Ik hoorde de voetstappen richting onze kamer komen en zag mijn moeders gezicht

Mama: FARAH LIEVERD WAT IS ER GEBEURD?

Opnieuw vielen de tranen naar beneden en nestelde ik mij in mijn moeders arme.

Farah: Mama ik kan dit nietmeer

Papa: Wie heeft niet bij je gedaan?

aan zijn stem hoorde je gewoon dat hij boos was. Ik keek op en zag mijn broer&nawal ook staan.

Waarom zijn hun hier, ik hoef hun hier niet. Zo weinig vertrouwen hadden ze in mij.

Farah: Nie...mma..nnd

Papa: DENKJE DAT IK GEEN HERSENEN HEB WIE HEEFT DIT GEDAAN?

Mama: Rayan houd je mond ga naar beneden ofzo ze heeft genoeg aan haar hoofd

Mijn moeder probeerde mij op bed te krijgen maar dat ging moeilijk. Mijn vader tilde me op enbracht mij naar de badkamer. Mijn moeder liethetbad vollopen en hielp mij het bad in.

Mama: Kom lieverd eventjes tot rust komen.

Met haar zachte handen waste ze mijn haren zorgvuldig. Mijn allerliefste Mama, diegene waarvan ik met mijn hard en ziel van houd. Ze zeepte mijn hele lichaam in en toen ze mijn zag glimlachte ze trots naar mij. In de douche zeepte ik mezelf af en wikkelde mijn moeder me in mijn badjas. In de kamer verzorgde ze mijn wonden en fohnden mijn haren zorgvuldig. Daarna kleedde ik me om in mijn huisjurk en liepen we de trap af naar beneden. Ik ging op de bank liggen en mijn moeder nam mij in haar arme, ze aaide mijn haren waarvan ik rustig werd. Langzamerhand werden mijn ogen zwaarder en viel ik inslaap