Farah's life

Deel 44.

Een week later:

Langzaam deed ik mijn ogen open en keek ik weer om me heen. We zaten in het vliegtuig opweg naarhuis. De vakantie was best snel voorbij gegaan, Wassim en ik spraken amper met elkaar. Het enigste wat hij mij zei is "Vergeet het verleden en richt je op het heden, maar ik kan het verleden niet loslaten hoe graag ik het ook wil. Er werd aangekondigd wat we gingen landen dus deden we onze riemen om. Het landen vond ik altijd het engst van de hele vliegreis, ik hield me stevig aan de stoel vast. Toen we waren geland gingen we weer allemaal door om onze koffers te pakken en al. Nadat we alles hadden liepen we de uitgang uit waar ik mijn ouders broer broertje zusje en schoonzus zag staan. Ik liep naar mijn moeder toe en knuffelde haar helemaal plat,

Farah:: Mama ik heb je zo erg gemist

Mama: Ik jou ook schatje van mij

We lieten elkaar los en ik bukte om Momo&Amiraa te pakken.

Farah: Hee schatjes van mij

Momo: Falaa

Farah: Salem lief broertje van mij

Ik knuffelde Momo helemaal plat mijn liefje. Daarna keek ik Amiraa

Farah: Miraa Prinsesje van Farah💗

Amiraa: Plinses van Milaa

Aawh. Me zusje&broertje ontwikkelde zich hardstikke snel

Nadat ik ze beide had geknuffeld keek ik naar mijn Broer&vader. Beide keken ze mij met eenschuldige blik. Ze weten het, maar ik zal het niet vergeven. Mijn kinderen die ze lieverd dood dan levend hadden, mij die ze een hoer noemde inplaats van het vragen van mijn verhaal. Het werd maar steeds erger en erger.

Mama: Zullen we maar gaan?

Aan mijn ene had Momo& aan mijn andere hand Amiraa liepen we schiphol uit. Met zn alle reden we naar het huis van mijn ouders. Aangekomen stapte we uit en bleef ik even staan. Het huis dat altijd vol vreugde was gevuld. Het huis waar ik van alles had meegemaakt. Met zn alle liepen we naar binnen en daar zag ik derest van de Familie.

Wassim: Farah ik ga even naar mijn eigen familie ik spreek je straks.

Ik gaf hem een korte knik en ik liep door naar binnen. In de woonkamer vlogen Dalila, Esma, Sanae& Hafida op me af. Dit waren de enigste die mij vertrouwde al had ik Esma, Sanae en Hafida niks had verteld.

Hafida: Hoe gaat t met je Mops

Farah: Gaatgoed en met jullie

Hafida: Het gaatgoed schat am Allright!!

Dalila: Waar is die man van je

Farah: Naar zijn eigen familie

Esma: Klootzak

Dalila: Je hebt al een mooi buikje gekregen Maa Shaa Allah

Trots legde ik mijn handen op mijb buik en keek ik de meiden met een glimlach aan,

Sanae: Bjoetiful

We schoten in de lach en ik keek om me heen. Ik zag dat iedereen me aankijk met een glimlach. Allemaal hebben ze me genaaid 1 voor 1, allemaal hebben ze mij de rug gekeerd.

Papa: Farah

Farah: .......

Papa: We weten dat je boos bent maar het spijt ons, het spijt ons zo erg

Farah: Zoalss ze zeggen spijt komt achteraf Always!!

Brahim: We wisten niet dat het allemaal zo in elkaar zat

Farah: Brahim bespaar jezelf de woorden, jullie allemaal. Allemaal hebben jullie mij de rug gekeerd behalve Yemma en de meiden. Hadden jullie zo weinig vertrouwen in mij, zo weinig. Als Yemma zich niet had versproken waren jullie er nooit achtergekomen want ik ben toch een hoer die zwanger en de oom&Opa willen het liefst dat de kinderen doodgaan.

Huillend schreeuwde ik tegen mijn broer en derest. Alle woede van de opgelopen weken, al het vedriet alles wat ze mij hebben gedaan. Never zal ik het vergeven,

Farah: En u tante Souraya, ik dacht dat u wel zou weten dat ik

ik klapte dicht en liet de tranen in de vrijloop. Ik zag dat Brahim voor me stond en mij wou knuffelen

Farah: Raak me niet aan, nu niet en nooit niet.

Brahim: Farah doe eve...

Farah: Raak me niet aan

Zijn blik vertelde mij dat hij pijn hand. Maar de pijn die ik had was gewoon onbeschrijvelijk.

papa: Als je wil mag je van hem scheiden,

Farah: Scheiden en mijn kinderen dan? Die moeten zeker leven zonder vader

Papa: Je kunt weer terugkomen

Farah: Bij een familie die mijn Kinderen geen welkom heet? Nee bedankt

Dalila: Kom wat eten Liefje

Met de meiden liepen we de keuken in, ik liet mezelf tegen Esma aanvallen en huilde het uit.

Esma: huil maar uit liefje het komt allemaal goed

Farah: Het is niet eerlijk, waarom ik Esma wat heb ik fout gedaan? Waaraan heb ik dit allemaal verdiend

Esma: Niks lieverd Mektab Alles komt In Shaa Allah goed

Dalila: &nu gaan we eten schatje jij en je babys moeten gezond blijven lieverd

Met een glimlach keek ik haar aan. Mijn liefdevolle nichten, de enigste die er wel voor me waren. Ze gaven me een bord met Marmita en at het op. De heerlijke kookkunsten van mijn familie nadat ik klaarwas kreeg ik nog een bord vol fruitsalade, alles moest op. Mijn telefoon ging af en zag dat Wassim mijn belde

Farah: Jaa

Wassim: Kom naar buiten sta bij de voordeur

Farah: oke

Ik vertelde de dames dat ik naarhuis ging en nam afscheid van ze. We reden daarna in alle stilte naarhuis, thuis pakte ik alles uit en deed ik alles in de wasbak. Daarna nam ik een douche kleedde ik me om en liep ik met mijn deken naar de logeerkamer. Toen ik eindelijk lag kwam Wassim de kamer in

Wassim: Waarom lig je hier

Farah: Omdat het kan

Waasim: Kom naar onze slaapkamer

Farah: Nee

Wassim: Nu

Farah: Nee ik ben geen hond

Wassim: NUUU

Farah: Nee

hij liep op me af en klapte mij keihard in mijn gezicht.

Wassim: Durf me nog een keer tegen te spreken en je weet wat de gevolgen ervan zijn en dan zal het niet alleen bij dit blijven dat beloof ik jou Yellah loop nu na de kamer.

Verslagen liep ik achter hem aan en liet ik mezelf huillend in bed vallen.

Niet wetend dat dit pas het begin van de ellende in mijn leven zal zijn! Niet wetend dat er een moeilijke tijd op me tewachten staat!!

Zo dat was het dan Babeys!! Geniet ervan en tot morgen In Shaa Allah