Farah's life

Deel 37.

Farahs Perspectief:

bezweet werd ik wakker. Ik keek om me heen en zag dat ik helemaal alleen lag in het ziekenhuis. Het was indertussen al nacht en heb ik tegen niemand gepraat. Mijn familie is langs geweest zelfs Dalila. Ze steunt me enorm de oude Dalila is weer terug. Ik stond op en liep naar de badkamer, dit ben ik Farah El Idrissi 20 en Zwanger, zwanger doordat ik ben verkracht door mijn Ex vriend. Mijn vader die mij een hoer heeft genoemd, mijn vader die zwaar teleurgesteld is en mijm vader die mij dwingt te trouwen. Mijn moeder die weet dat ik veel pijn leid, mijn moeder die mij begrijpt en mijn moeder die mij nooit zal uithuwelijke. Ik heb Mijn moeder&Dalila alles uitgelegt, tranen vedriet en vooral woede is wat ze uitstraalde. Ik legte mijn handen op mijm buik neer en keek naar mijn buikje. Op dit moment is er helemaal niks tezien maar er groeit wel wat. Een kindje een deel van mij en een deel van Wassim Wassim, de eerste liefde, de eerste die mijn hartje sneller heeft laten kloppen, de eerste die mijn hart heeft gebroken en de eerste die mijn eer van mij heeft afgenomen. Brahim komt morgdn terug en zal zwaar teleurgesteld zijn. Ik moet met Wassim trouwen, om de schande te verkomen en een vader voor mijn kindje. Ik ging weer in mijn bed liggen en dacht aan Ishak. Ik moet hem alles uitleggen en het contact verbreken. Wat heeft hij nog aan mij, ik ben niks meer waard. Zelfs het oudvuilnis is nog meer waard!! Ik ging weer in bed liggen en dompelde alsnel inslaap.

De volgende morgen:

Langzamerhand opende ik mijn ogen en zag ik Nawal, Brahim, Dalila, Esma& Hafida aan mijn bed zitten. Ik keek naar Brahim en zag dezelfde blik die mijn vader mij gaf. Er ging een koude rilling door mijn lichaam heen.

Farah: B..brah...

Brahim: Niet tegen mijn praten hoer.

Een traan glipte uit mijn oog. Mijn broer, mijn grote broer. Mijn voorbeeld en mijn trots, diegene waarmee ik altijd kon lachen en diegene waarbij ik alles kwijtkon. Hij die het woordje hoer over mij uitsprak!! Ik keek hem vol angst aan.

Brahim: Ik ga even 1 week weg en mijn zusje komt gelijk de hoer uithangen!!

Dalila: Brahim houd je bek. Je weet geeneens wat er aan de hand is,

Brahim: Wat er aandehand is? Ze komt eerst de hoer uithangen en daarna probeert ze zelfmoord te plegen

Dalila: Ze is geen hoer en ze heeft niet met opzet zelfmoors gepleegd!!

Brahim: Je bent mijn zusje niet meer nooitmeer.

Ik verloor de controle over mezelf en de tranen vloeide naar beneden. Hij heeft de woorden uitgesproken, de woorden waarvoor ik bang was maar het is gedaan. Ik keek in de ogen van Nawal en zag dat ze met me meeleefde maar dat kon ze niet tonen want dat zet ze haar huwelijk op het spel. Al mijn tantes en ooms denken dat ik mezelf heb weggegeven maar ik weet wel beter. Het is Jammer dat ze me niet vertrouwen maar ik moet het doen.

Dalila: Lieverd maak je klaar je mag vandaag naarhuis.

Ik stond op en ging naar de badkamer ik kleede mezelf om in een traningspak en pakte mijn spullen in. Toen ik klaarwas vertrokken we, de dokter vertelde mij dat ik rustig aan moet doen maar dat zal zeker niet gebeuren. Ik keek uit het raan naar buiten, ik zag allemaal gelukkige mensen. Kinderen samen met hun ouders lopen, kinderen die de liefde van hun ouders kennen. Ik mis de tijd dat ik in mijn vaders armen kon liggen, die tijden dat ik samen met Brahim kom lachen om de kleinste dingen. Maar nu, nu zal ik zelf moeder worden. Ik zal moeten trouwen met Wassim!! Het ergste van alle is dat ik Ishak moet opgegeven. Aangekomen stapte ik uit en liep ik ons huis in. Ik hoorde stemmen in de woonkamer en ging direct naar boven. Ik ging mijn kamer in en deed de deur achter mij opslot. Huilled liet ik mezelf op mijn bed vallen, waarom overkomt mij dit. Dit komt allemaal door Wassim!! Als hij nooit in mijn leven was geweest was ik nu gelukkig geweest maar dit is Mektab. Ik stond op en pakte mijn spulletjes op, ik ging naar de douche en nam een lange hete douche. Nadat ik klaarwas deed een Jellaba aan en ging naar de keuken waar ik mijn tantes zag zitten. Het viel gelijk stil en iedereen keek mij met een Koude blik aan. Mijn moeder keek op en nam me in haar arme.