Farah's life

Deel 36.

Onbekende Perspectief:

Ik was mijn hond aan het uitlaten, toen ik ineens iets boven water zaf drijven. Ik liep steeds meer naar voren toe en zag een lichaam in het water liggen. Geschokt bleef ik kijken en besefte dat ik wat moest doen. Snel belde ik het alarm nummer en vertelde ze waar ik was. Daarna sprong ik in het water en zwemde naar het lichaam toe. Ik draaide het gezichtje op en zag een lijkbleek gezicht van een jonge dame. Ik tilde haar op en zwom terug naar de overkant. Buitenadem ik uit het water en legde haar goed neer. Ik legte mijn vingers bij haar plos en voelde het nog heel lichtjes kloppen. Shitt!!! In paniek probeerde ik haar te reanimeren. 1 2 3 4' en zo ging ik door en door totdat de ambulance kwam. Snel werd ze opgetild en meegenomen. Met een frons keek ik naar de ziekenwagen die wegreed zonder mij iets te vragen.

Soumaya's perspectief:

Pff Momo&Amira lagen net in bed zo heb ik tijd om de woonkamer schoontemaken en te komen. Ik ruimde de speeltjes van de kleintjes op en hoorde de deur dichtknallen. Daar stond hij dan, de liefde van mijn leven mijn lieve Man. Die kinderen van mijn vader!! Elke dag bedank ik Allah swt voor dit in mijn leven.

Rayan: Heb je een goed uitzicht!!

Soumaya: Dat heb ik zeker lieverd'

Hij liep naar mij toe en gaf me een kusje op mijn voorhoofd.

Rayan: Waar is onze knappe dochter

Soumaya: Die is vast met haar vriendinnen wat gaan doen.

Rayan: Isgoed ik ga even een douche nemen.

Ik ging zitten op de bank en deed mijn ogen even dicht. Pff wat een dag, twee kleintjes heeft veel aandacht nodig maar ik doe het met alle liefde. Na een tijdje ging mijn telefoon af en zag ik dat het een onbekend nummer was,

Soumaya: Hallo

Onbekend: Hallo, spreek ik met Mevrouw El Idrissi

Soumaya: Ja daar spreekt u mee,

Onbekend: Uw dochter is met spoed in het ziekenhuis opgenomen

Soumaya: Wat? Hoe kan dat? Welk ziekenhuis?

Onbekend: Ziekenhuis *******

Soumaya: We komen eraan

Ik bleef even zitten en het drong me toen pas door dat mijn dochter in het ziekenhuis ligt. Waarom weet ik geeneens, ik rende naar boven en riep de naam van Rayan.

Soumaya: RAYAN RAYAN'

Rayan: Ik ben in de badkamer

ik rende naar de badkamer en zag hem daar staan in zijn traningspak. Ik rende naar hem toe en liet mezelf gaan in zijn arme,

Rayan: Wat is er?

Soumaya: Farah ligt in het ziekenhuis

Rayan: WATT waar?

Soumaya: In *******

Rayan: Yellah wij gaan

Snel ging ik naar de kamer en bond een hoofddoek om mijn haar. Rayan had de kinderen alvast in de auto gestopt en snel reden wij naar het ziekenhuis. Aangekomen gingen we naar binnen en vroegen om Farah. Snel gingen we maar boven en liepen we de kamer binnen. Gelijk stond ik stil en keek ik naar het lichaam in het bed, allemaal draden die aan haar waren vastgebonden.Mijn Farah, haar gezicht je was spierwit geen enkele kleur in haar gezicht. Ik slikte en liep naar haartoe, 'Farah' zei ik zacht. Je hoorde mijn stem amper. Ik liep naar haar toe en nam haar handvast. Haar hand die zo koud aanvoelde, ik keek naar Rayan en zag de tranen over zijn gezicht heen glijden. De dokter kwam binnen en keek ons aan.

Dokter: Halko zijn jullie de ouders van Farah

Rayan: Jaa dat zijn we,

Dokter: Jullie dochter heeft het op het nippertje gehaald!!

Rayan: Wat is er gebeurd?

Dokter: Ze werd gevonden in het water, en er is spraken van Verkrachting geweest.

Soumaya: Verkrachting?

ik kon mijn oren niet geloven. Niet mijn Farah, niet mijn beeldschonen dochter.

Dokter: Het spijt me. Ze zal hier nog een paar dagen moeten blijven op dit moment ligt ze te slapen maar ze kan elk moment wakker worden.

Farah: Dat ben ik al

Hoorde we een schor stemmetje zeggen. Ik draaide me op en keek in de ogen van Farah, ogen waarin je het woordje pijn letterlijk kon lezen.

Soumaya: Farah Mijn dochter je bent Wakker elhamdoulilah!!

Ik liep naar haar toe en knuffelde haar. Ik hoorde haar snikken en wist dat dit heftig voor haar zou moeten geweest zijn

Soumaya: Lieverd toch, huil maar schatje.

Als een moeder die er voor haar dochter hoort tezijn aaide ik zacht over haar haren heen. Langzaam liet ik haar los en keek ik in haar gezichtje,

Soumaya: Wat is er allemaal gebeurd

Farah: Niet nu Mama Niet nu

is het enigste wat ze tegen me zij, met een begrijpende blik keek ik haar aan. Rayan kwam de kamer weer in en zijn gezicht toonde geen emoties. Met een niet begrijpende blik keek ik hem aan

Rayan: ZELFMOORD!!

Geschrokken keek ik hem aan.

Soumaya: A stagfurallah

Rayan: Zelfmoord FARAH!! is dat wat wij verdienen? Is dat wat wij als jou ouders verdienen. Dood wens je dat jezelf weetje wel wat er als ouder door je heengaat.

Soumaya: Rayan stil je weet niet wat er is gebeurd!!

Rayan: En gefeliciteerd je bent zwanger.

Mijn ogen puilfe bijna uit mijn ogen.

Soumaya: Wat maar hoe?

Rayan: Je dochter mag zichzelf Offcieel de hoer noemen!!

Soumaya: WATT Rayan is dat hoe je over jou dochter denkt? Er was spraken van verkrachting zegr de dochter net

Rayan: Soumaya houd je mond. Ik ga jou 1 ding vertellen Farah of je trouwt met die vader van dit kind of je mag je spullen pakken en wegwezen.

Ik zag Farah vol angst naar haar vader kijken en wist dat hier nog veelmeer achter zat. Hij vertelde haar hier net dat ze met hem moet trouwen maar dat word hem niet!! Ze trouwt met de liefde van haar leven en niet uit dwang van haar vader dat laat ik zeker niet toe.

Soumaya: Ze trouwt met helemaal niemand dan de liefde van haar leven

Rayan: Ze is een schande

Soumaya: EEN SCHANDE? JE DENKT AAN DE SCHANDE EN NIET AAN JE DOCHTER. WEETJE RAYAN JE BENT NIKSMINDER DAN MIJN EX VADER

Voordat ij wat kon zeggen zag ik Rayan voor mij staan en aan zijn gezicht kon je zien dat hij op ontploffen stond.

Rayan: Nooitmeer vergelijk jij mij met die klootzak HOOR JE MIJ schreeuwde hij.

Farah: mama laat zitten het is goed

Soumaya: Zie je mij Farah, niemand kan mij van jou weghalen jij bent mijn dochter waar ik onwijs veel van houd

Vol afschuw keek ik Rayan aan en rukte ik mezelf van hem los.