Chapter 6

22 4 0
                                    

Katana (POV)

So yun nga natalo lang ako sa deal huhuhu. Wala namang hininging ng kung ano yung lalaki kaya umalis na ako kagad. Di ko matanggap na talo lang ako nung lalaking yun. Magaling ako mag laro yun nga lang mas may alam syang mga skills. Atsyaka nakaka distract kaya yung mga tao dun ang iingay ingay...

San na kaya ako pupunta haysss.. kukunin ko na nga lang yung kotche ko baka mapag tripan pa yun. Mabilis lang naman ako makaka punta dun dahil walking distant lang naman yun dito..

pano kaya kung may zombie dito? San kaya ako mag tatago?eh halos andito lang naman e mga jeep. Ahhh alam ko na sasakay ako sa isang jeep tapos papa takbohin ko ng mabilis yung jeep mababagal lang naman mag lakad yung mga zombies e. Tapos babalik ako sa mall para kumuha ng mga gamit at pagkain na kakaylanganin ko. Tapos pupunta ako ng pulistation para kumuha ng mga baril. Hahanap ako ng baril yung may silencer para pag bumaril ako hindi maingay para di marinig ng mga ibang zombies. Tapos titira ako sa isang bahay na wala masyadong bintana. Pero may secret tunnel sa baba para pag may naka pasok na zombies makaka ligtas ako sakanila..

Ayyy andito na pala ako mwehehhe..
Kinuha ko na agad ang car ko at umalis na . San kaya ako pupunta? Aha pupunta nalang ako sa puntod nila mommy . Dadaan muna ako sa condo ko para kumuha ng pagkain.

(Condo)

Pumasok na ako ng elevator ng may nakita akong couple sa loob at magaka holding hands. Pumasok na ako at pinindot ang 10th floor. At tinignan sila. Napansin yata nilang naka tingin ako sakanila kaya umiwas ako ng tingin.

Ting!

Bumukas na ang elevator humakbang ako ng isang beses at tumingin sakanila.

Just like the rain. Love will fade away.. sabi ko at lumabas na ng elevetor. At pumunta na sa unit ko

Kumuha na ako ng pagkain ko at umalis na.. hayyyy ang sarap ng buhay..

La~~ la~~ la~~ la~~ la~~ l--

Ring~~

Ring~~

Ring~~

Rin--

Ano bayan nakikita ng kumakanta yung tao e. Sino ba tong tumatawag na to. Sinagot ko na ang tawag at binalik ang tingin sa daan..

Speaking? Tanong ko sakabilang linya..

Your soon to be husband.. sabi ng sa kabilang linya at naririnig ko pa syang tumatawa..

Yuck! Ang corny ahh ? At talagang pinangatawanan mo na ang pagiging stalker ahh Mr. Smiley face dahil nakuha mo ang number ko..

Hindi naman masyado. Whahha nga pala bat wala ka dito sa condo mo? Andito ako ngayon.. sabi nya. Ano namang ginagawa ng panget no to don?

Alam ko kasing pupunta ka jan kaya umalis talaga ako! Sarcastic na sagot ko sakanya..

Seryoso nga san ka? Tanong nya. I feel seryoso na nga sya ngayon..

Basta none of your business.. sabi ko at pinatay na ang phone call.

Gusto kong mapag isa ngayon hayysss..

After for how many years naka rating narin ako sa pupuntahan ko. Dito sa tarlac dito nilibing mga magulang ko nung ma car accident sila.

Ewan ko ba kung bakit napaka sama sakin ng buhay. Namatay na nga yung kapatid kong lalaki nung bata pa sya. Ngayon naman namatay naman ang magulang ko. Sa totoo lang mahirap talagang mawalan ng magulang. Yung feeling na dadating ka sa bahay nyo. Tapos sisigaw ka ng IM HOME dati may sasagot ng oh hija how was your day? Pero ngayon hangin nalang at tahimik na bahay ang sasalubong sayo. Im strong i can handle all of the pain that life gave me. But not my family. Whenever someone open this topic Im always end up crying. Im always enp up feeling weak. I want them to comeback and tell to me that how much they love me like they used to before. I want them to come back so I can tell them that I love them. I wont get bored talking to them anymore if they're still alive. Im not gonna get tired to tell them what happened in my first day of class. I want to hug them and tell them how much they mean to me. But no that wont happen again.

Sa kaka sona ko di ko namalayan na nandito na pala ako sa harap ng puntod nila mommy at humahagolgol.

Some people thought that Im strong. That I can live by myself they're right. But some point they dont understand they dont know hows the feel of having nothing. Maybe they thingking that I dont care about the death of my family. Cause I'm acting like I dont care in front of them. But they dont know how much pain I'm going through. They dont know. And they will never know..

Tumigil na ako sa pagiyak at kinuha na ang tent na pag tutulugan ko. Pag dumadalaw kasi ako kila mommy lagi akong nag dadala ng tent kasi matutulog ako. Feel ko kasi kasama ko sila pag natutulog ako dito. Na fe feel ko yung warmth ng yakap nila. Ang drama ko ngayon no readers. Ganyan talaga sa buhay minsan. Masaya minsan malungkot.

Life is like a roller coaster ride. It will take you up and down.

And in my case i feel like I'm in down side. I want to go up but not this time..

Dito mo na ako papalipas ng gabi. Papasok nalang ako bukas ng halfday..

False Hope </3Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon