Son nefesim

Bölüm 28

"Hadi gel buraya" diye beni kendine cekti burağa baktığımda aramızda mesafe yoktu. Beni boynumdan öperken devrim gözlerini bana odaklamıştı. Yavaşca dudaklarıma geldi. Dudağımı öperken göz yaşlarım akmaya yeniden başladı. İceri biri daldı hemen ondan ayrıldım polisler gelmişti. Kurtuldum buraği kelepcelediler yerde yatan babama baktım başına gidip cömeldim. Devrim yanıma geldi heralde polisler cözmüştü elini omzuma koyup kendine cekti. Bana sarıldı

"Hadi git sen ben ilgilenicem"

"Hayır... benim yüzümden"

"Hayır deniz burak yaptı sen bişi yapmadın" polisin biri geldi "ifade vermek icin bizimle gelmelisiniz" dedi devrim ayağ kalkıp polisle konuştu kız polis yanıma geldi beni kaldırıp koltuğa oturtu.

"Size sadece bir kaç soru sorucam cevaplaya bilicekmisiniz"

"Evet" gözlerim ses tonum eskisi gibi olmuyodu.

"Burakı berden tanıyorsunuz? Bana olayı anlatırmısınız"
Kız polise her şeyi en başından anlattım gözlerim şiddetlenmişti. Devrimde ayrı bir polise ifade verireken arada bana bakıyodu. Bende bakmayı ihmal etmiyodum. İfade verme bitince annem geldi hemen ona sarıldım.

"Deniz eve git devrim sende"

"Anne lütfen"

"Devrim denizi götür" dedi devrim beni arabasına götürdü.

"Arabam"

"Ben sonra aldırırım" hava kararmıştı eve gitmek icin coktan yola cıkmıştık bile. Cama yaslanıp sadece hic bişey düşünmemeye calıştım devrim elini elimin üzerine koyunca ona baktım yalandan gülümsedim.

"Biliyomusun yalanı hic beceremiyosun"

"Evet haklısın" dedim bir iki saniye durdum ona bakıyodum gözleri her şeyden güzeldi benim gözlerimden bile acık gözlüydü. Ona yaklaştım yanağını öptüm.

"Burak meselesini unuttum zannetme onun öcünü alıcam"

"Ama sevgilim"

"Ne dedin seennn?"

"Sevgilim dedim noldu ki?"

"Hiç"dedi

"Peki sevgilim" dedim bana baktı ve gülümsedi. Bende gülümsedim.

"Galiba diğer kızlardan tek fatkında bu kalbin"

"Evet bozuk ve heran durmak üzere olan bir kalp başkasında bulamazsın kıymetimi bil"

"Deniz sacmalama"

"Hayır gayette normal"

"Seni şuan varya-"

"Öpesin var biliyorum" sözünü kestim diye bana baktı ve araba durmuştu.

"Ne duruyoruz ozaman"

"Keyfim yerinde değil özür dilerim."

"Tamam. Hadi inelim." Eve geldiğimizi yeni farketim arabadan indim. Binaya doğru yürüdük kapıyı devrim actı farketimde hep devrim acıyo cünkü benim anahtarım yok. Asansöre bindik. Bizim kata gelincede indik kapı kilitli değildi kolay acılmıştı. Odama gittim hemen pijamalarımı alıp giydim telefonumu komidinin üstüne koydum sonrada yorganımın icine girdim. Uyumak istedim her şeyi unutmak silmek yeni bir sayfa acmak istedim ama sorunlarım vardı bu sayfayı düzeltmeden gecemezdim. Uyu deniz sacmalama. Ben kendimlemi konuşuyorum? Evet of delirdim uyuyorum.

Gecem zorda gecse uyudum. Sabah devrim yanımda yoktu gecede gelmemişti odasına bakmak icin kalktım yorganı dağınıktı. Hala evde ozaman bakmam gereken yer mutfak olmalıydı mutfağa girdim bir şeyler yaparken arkasından yanağını öptüm.

"Günaydın" dedim.

"Günaydın prenses."

"Of babam noldu?"

"Adli tıpta. Bu gün gömücekler sen gitmiceksin."

"O benim babam"

"Görmeni istemiyorum"

"Ama niye?"hızlı ve sesim yüksek cıkmıştı.

"Cünkü yine ağlicaksın. Mavi gözlerin den akan yaşlar beni bitiriyo." Bunu söylemesi hoşuma gitti beni düşünmesi hoştu.