Son nefesim

Bölüm 33

-yağmurun babası-
Benim kızıma yaptıklarının acısını cıkartacaktım. Denizi evinde bayıltırdım. Ateşide bağlayıp koltuğa oturttum. Denizide baygın olduğu icin yatırdık. Telefonum caldı. Yağmurun doktoru arıyodu umarım bir sorun yoktur.

"Alo" dedim normal ciddi sesimle.

"Yağmur hanım kendine geldi." Demeaiyle telefonu kapattım.

-cenaze günü-yağmurun babasından-

Ağacların arkasından gitmelerini bekliyoduk. Hepsi ağladı. Sarıldı ve sonunda gittiler nihayet. Adamlar kazma kürekle kazdılar. Tabutu cıkarıp. İcindeki yağmuru kucakladı bir tanesi. Arabaya hızla ilerledik. Tanıdığım iyi bir doktor vardı. Evde bakıyodu yağmuru oraya götürdük. Kalp nakli yaptılar. Sanırım ve iyi olması icin iki üc gün sürdü. Bu aptal cocuklar bu yöntemi hic düşünmediler.

Doktordan telefon gelince kızımın iyi olduğunu öğrendim.  Elimde deniz ve devrimin acı cekmesi icin cok güzel bir şey. Var hepsi acı cekicek. Fazlasıyla canları yanıcak. Bunun sonunda ölüm olsa bile.!

-denizden devam-
Başın cok sızlıyodu. Ah! Bunu kim yaptıysa... ne yapıcak ki dövemem bile! Her neyse gözlerimi yavaşca acmaya calıştım.

Yanımda bağlı olan ateş var. Napıyo burda başımızda da adamlar vardı. Tabi ya bu yağmurun babası olucak pic!. O buraya getirdi bizi. Yada bu hale.

Umarım devrime zarar vermemiştir. Babası yanıma geldi oda yanıma oturdu. Bişi farkettim de. Beni bağlamamışlardı."evet anlatın" diye bize baktı.

"Bizden ne istiyosun seni pis. Manyak" dedim ateş fıckıran gözlerimle.

"Kızıma yaptığınız onca eziyeti sizede yaşatıcam. Acı cekmenizi istiyorum.! Hem yarıda kalan işimizi tamamlarız!."

"O yarım kalan iş ne oluyo?" Derin nefes aldım umarım düşündüğüm olmaz.

"Birazdan görürsü-"demesiyle. Kapı kilidi oynadı hemen ışıkları söndürüm ağzımı tuttular. Ses cıkartamıyodum. Işıkların acılmasıyla devrimi gördüm. Ufak bi mırıltım cıktı.

Bana bakacakken adamlar yüzüne yumruk gecirdi. Bence cığlık atmaya calıştım. Biraz sarsılıp yere düştü bense cırpınmaya devam ediyodum. Devrimi yanıma oturttular hala kendindeydi.

Yağmurun babasına bitane adam seslendi.

"Nihat bey başlatalım mı?"dedi demek adı nihat pici. Peki neyi başlatacaklar?

Başıyla onayladı. Adamların bitanesi orta sehpaya bir bilgisayar koydu. Dalga gecercesine.

"Aa filim mi izlicez?" Diye sırıttım. Nihat bana yaklaştı.

"Bakalım" dedi. Bir vidyo başladı. Devrim benden ayrıldığında bizi vidyoya cekmişlerdi. Peki daha sonra bi depoda devrim ve bi kız var yüzü tam olarak gözükmüyodu. Daha sonra... sonra bi odaya giriyolar. Ve...ve odada bir yatak komidin olduğu bir dolapta. Bir kızla yatağa yatıyolar. Gözlerimi yumdum. Devrimin sesi cıkmıyodu. Peki neden?  Gözlerimi actım. İkisi yatağa girmişti.. kıyafetleri yerdeydi. Devrime döndüm başını olumsuz anlamda sallıyodu. Gözlerim dolmuştu. Ağlamak bağırmak istiyodum. Gözlerim şiddetlendiğinde. Nihat

"Ne filim ama dimi" dedi alay edercesine.kimse bişi demeyince devam ettirdi."peki şimdiki nasıl olucak acaba" bir telefon görüşmesi. Yabancı sesini bilmediğim bir adam.

Devrimin konuşmasında gözlerim sel oldu.'deniz benim hic bir şeyim onu semiyorum bile yatıp bıraktığım kızlardan bir farkı yok' bu laf gelince ses kesildi. Nihat ayağ kaltı burda işimiz bitti. Diyerek adamlarıyla gülerek cıktı devriminde benimde ağzım acıldı ona sadece.

"Sakın ama sakın peşimden gelme!!" dedim ağlamaklı sesimle.

"Deniz dinle beni" bi şey demeden kapıya doğru gittim yere düşen telefonumu aldım. Askılıktan arabamın anahtarını alıp cıktım.

Bu evden son cıkmam olacak şekilde evden cıktım. Arkama bile bakmadan. Onsuz yaşamaya karar aldığım bir kararla her şeyi o kapının arkasında bıraktım. Acılmayacak şekilde.!.

Bölüm biraz gec geldi cok özür dilerim. Bi daha ki bölümü erken yazmayı düşünüyorum. Votelerinizi yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar..