Son nefesim

Bölüm 37

Annemle dans eden şuan da evet devrim ve annem dans ediyolardı. Yanımızda durdular. Murat amca

"Devrim eşleri değişsek mi?" Dedi göz kırparak. Biraz afalayarak.

"Eğer ki yorulduysanız otura bilirim" dememe kalmadı murat amca annemin elini tutup kedine cekti. Benide devrimle göğüslerimizin carpmasını sağladı.

Bunlar pilan mıydı? Annem yapıcak biraz saçma. Yok ya yapmaz.

Devrim belimi tutup kendine cekince elledimi boynunun altında tuttum.

"Bak yine beraberiz"dedi sırıtarak.

"Belimi bırakır mısın? Dans etmek istemiyorum." Dememle belim biraz gevşedi. Mutfak levhası olan bir yer vardı orada duran boş bir masaya oturdum. Kimsenin görmesini istemiyordum. Arkamda mutfak vardı.

Caprazım da wc insanları izliyodum sonra telefonumla ilgilenmeye başladım. Biraz duman kokusu vardı. Mutfağın yakınında olduğum icin aldırmadım. Normal bir şey yemek yapıyorlar.

Doruk mesaj atmış görmezden gelerek mesajına bakmadım. Ne yazdıysa yarını bekleye bilir.

Arkamdan imdat diye bağıranlar olunca iceri girdim. Birinin yardıma ihtiyacı var galiba. Mutfağın ortasında durdum.

"Kimse yok mu?"diye seslenmeye başladım.

"Beni duyan yok mu?"dedim ve bir adım attım bir adam vardı arkasını bana dönmüştü. Yüzünü göremiyordum.

Psikopat olmalı. Elini cebine götürdü. Bir şey cıkartıp. 'Cat' sesi geldi cakmakmıydı o.

"Napıyorsun?" Dedim beni aldırmadan yukarı doğru elini kaldırdı. Cakmağı yere bıraktığı an etrafım sarıldı. Cıkışa döndüm orasıda yanıyodu. Düğünden gelen sesleri duyuyodum bağırmaya başladım ama beni duyan yoktu.

Arkama baktığımda o cocuk yoktu şimdiden başım dönmeye başladı. Boğazıma takılan gıcık bir türlü gitmiyordu. Yere oturdum ve toparlanmaya calıştım. Başım dönüp duruyordu başım yavaşca yere düştü yan bir şekilde yerde yatıyordum. Karşı kapıdan siyah cocuk cıktı.

Elinde telefonu beni cekmesinin sesi geliyodu. Gözlerimi yumamak icin zorlarken dayanamadım karanlığa yakalandım.

-devrimin ağzından-

Mutfağın orda yangın cıkınca herkes dışarı cıkmıştı. Bende cıktım. Peki gözlerim denizi aradı o nerdeydi. Telefonumun sesi dikkatimi dağıttı elime alıp baktım bilinmeyen numara mesaj atmıştı. Alıp actım. Bir resim vardı tıkladığımda cıkan manzara karşısında telefonu sıkıp cebime koydum.

Deniz yerdeydi ve mutfak olarak tahmin ettim yerde hızla hareket ederek. İceri girdim. Arkamdan bana seslenenleri aldırmadım bile. İceri girdiğimde her taraf iğce yanıyodu ceketimi cıkardım omuzlarıma alarak ilerledim.

Mutfağa girdim ama yerde kimse yoktu wcye ilerleyerek hem erkeklere hemde kadınlara baktım ama orda da yoktu telefonum caldı olduğum yerde durdum telefonu elime aldım başım dönmeye başladı. Duvara yaslanarak telefonu acıp kullağıma götürdüm.
"Alo" dedim sert sesimle.

"Oo devrim nasılsın.? Kücük sevgilin yok galiba?"

" bana bak ona en ufak bir zarar verirsen doğduğuna pişman ederim" bağırarak konuştum bir yandan da öksürmeye başladım.

"Sevgilin nerde devrim biliyormusun?"

" kimsin lan şerefsiz." Dedim daha fazla dayanacaktım. Duvardan yere kaydım.

"Önemli mi sence ?" Dedi bu benimle oyun oynuyordu telefonu kapattıp ayağa kalkmaya calıştım bir iki adım attıp yere düştüm cıkış tam karşımdaydı. Yüzünü göremediğim bir adam telefonu indirdi ve cebine koydu. Arkadan da bir adam deniz sandığım denizi cekiştiriyodu.

"Bırak seni... şerefsiz..." dedim gözlerimi zorlamadım. Dayanacak gücüm kalamdı. Üzgünüm...

-denizin annesi-

Devrim iceri girdi ve ne denizden nede devrimden bir haber yoktu. Dans ederken deniz kayboldu. Ondan sonra da göremedim. Gözlerim dolmaya başladı. Alevlerin arasından bir gölge cıktı. Biri elinde sacları sarkan birini getiriyodu. Devrim ve deniz olabilir zannederek bir iki adım attım..

Karşımda duran bir cocuk kucağında olan denizi yere yavaşca yatırdı. Ağlamamı tutmadım bıraktım. Devrim nerdeydi. İtfayecilerin gelmesiyle murat ilgilendi bende 5 dakika önce gelen ambulanstaki doktora denizi söylüyordum. Denizi alarak ambulansa taşıdılar sonrada hastaneye gitmek icin yola cıktık. Umarım bir şeyi yoktur.

-murattan devam-

Deniz ambulansla hastaneye giderken bende itfayeciyle ilgilendim. Devrimin icerde olduğunu söyledim. Onlarda iceri girdiler. Denizi cıkaran cocukta kaybolmuştu. Nere gitmiş olabilir ki?

Cok zaman gecmeden devrimde iceriden cıkardılar oda baygındı. İceri deniz yüzünden girmişti. Bunlar neden ayrıldılar ki? Sorulardan ayrılarak devrimle hastaneye giden ambulansa bindim. Denizle aynı hastanede olacaktı.

--9 saat sonra--

-denizin ağzından-

Gözlerimi actığımda annem başımdaydı ve ağlıyodu bana noldu böyle ve en kötüsü beni kim yangından kurtardı. Annem konuşuyordu ama bir şey diyemiyordum.

Yarım saat sonra oda da tektim ve kapı acıldığını duya biliyordum. Duvardan göremiyordum sıkıntı burda. Gözlerimi kapattıp actım. Kimin geldiğine baktım.