Son nefesim

Bölüm 10

Nereye gitti bilmiyorum ama cok kızmıştım mesajlar atıyodum ama cevap yoktu bende ateşin yatağına yattım uyumaya karar verdim.

-suyun ağzından-
Gözlerimi actığımda hala uyuyan sarpı gördüm dokunmadım kalkıp mutfakta kahvaltı hazırlamaya başladım derken belimden gelen bi elin etkisiyle ilkildim arkama baktım
"Benden gizli kahvaltı hazırlamak" dedi gülümsedi. Cok zaman gecmeden kapı caldı kapıya bakan sarp oldu. Kapıya bakıp geldi iceri yağmur geldi pekte mutlu değildi biz salona gecerken sarpta dışarı cıktı. Rahat rahat konuşa bilirdik

"Noldu sana" diye sesizliği bozdum.

"Yok bişi sadece sabah kalktığımda ateş yanımda değildi aradım ama acmadı."

"Peki deniz nasıl biliyomusun?"

"Yok belkide onun yanına gitmiştir"

"Bilmem hadi gidelim"

"Nasıl gidicez"

"Sarpın şöförlerinden alalım" dedim ve arabaya bindik hastaneye doğru yola cıktık.

Hastaneye geldiğimizde iceride devrim sarp ve ateş vardı sarpta burdaymış demek ki gülümsedik.
"Sizin burda ne işiniz var?" Diye sert bir cıkışla konuştu devrim

"Gelemezmiyiz" diyen yağmur koridoru biraz yürüdü oturaklara oturduk yanımıza ateş geldi.
"Kızlar nie geldiniz?"

"Merak ettik hic haber vermiyosunuz"

"Kızlar denizin az önce kalbi durdu ve doktorlar iceride bir şeyler yapıyolar devrim de bu yüzden kızgın" derken denizin annesi ve babası devrimle konuşuyolardı.

Gözlerim dolmuştu hatta akmaya bile başlamıştı yağmurla ateş sarılıyolardı. Sarp yanımıza geldi
"Kızlar hadi eve gidin biz size haber veririz" dedi
İkimizde aynı anda "hayır" dedik ateş yağmuru ikna ederken sarpta benimle konuşuyodu. "Su lütfen haber vericem ben sana söz her bi şeyi mesaj atıp aricam seni ama eve gidin"
Demesiyle onu onayladım. Şöförle yolla cıktık.

-yağmurun ağzından-
Suyla beraber geldiğmiz gibi gidiyoduk ikimizde hala ağlıyoduk gözlerim durmuyodu. Birden suyun telefonu caldı actı ve bana bakarak gülümsedi noldu bakışları attım. Telefonu kapattı

"Uyanmış deniz uyanmış gözleri acıkmış akşam gelirsiniz diyolar akşam gidicez" gülümsedim ve oh cektim.

-devrimi ağzından-
Deniz uyanmıştı annesi babası iceri girdiler onlarla sarp ilgileniyodu. Annesi babası cıktıktan sonra iceri ben girdim. Baygın gibi yatıyodu onu böyle görmek icimi yakıyodu.

"Uyanıcaksın ve daha iyi olucaksın hepsini atlatıcaz "

Elini tutum bi eli alcıdaydı onu cok yormak istemedim. Odadan cıktım oturaklara oturdum doktor geldi
" bu gün test yapıcaz güzel cıkarsa eve götüre bilirsiniz" demesi beni istemsizce mutlu etmişti sonunda evimize gidicez. Hastaneden de nefret ediyorum heleki kokusundan. Bi iki saat sonra kızlar geldi iceri girdiler doktor geldi.
"Sonucları iyi gözüküyo akşam cıka bilir" dedi ve gitti bizde iceriye girdik yine ağlıyolardı deniz yavaş yavaş kendine gelmişti birazda olsa konuşuyodu. Sonra bana baktı gülümsedi
"Beraber atlatıcaz"dedi sana güveniyorum dermiş gibi bakış attı neden bilmiyorum ama diğer kızlarda olmayan sadece denizde olan bi şey varmış gibi. Derken doktor geldi taburcu işlemlerini yapan babası gitti annesi yanıma geldi
"Benim cok acil bi işim cıktı bişi olursa beni ararmısınız" dedi onaylaya bakışlar attım ve gitti. Doktor son defa bi daha baktı. Denizi kucağıma aldım. Arabaya doğru yürümeye başladık herkez arabalara bindi denizi bindirdim bende kendi koltuğuma gectim. Eve gelinceye kadar dışarıyı izledi hız yapmamaya calıştım ne kadar olduysa.

Eve geldik odasına götürdüm denizi
"Bişi istermisin?"

"Şey... yanımda kalırmısın" dedi gülümserken bende gülümsedim yanına oturdum sacıyla oynamaya başladım gözleri kapanmıştı bende rahatsız etmemek icin yanına yattım..

-yağmurun ağzından-
Hastaneden cıktık devrim denizi götürdü bizde ateşin evine gittik galiba bi kaç gün kalabilirdim. Ama yinede mutluydum eskisi gibi konuşa bilicez.

-suyun ağzından-
Hep beraber cıktık denizi öyle görmek beni cok mutlu etmişti. Aramıza yeniden geldi. Sarpın evine doğru yola koyulduk bi kaç gün orda kalırdım heralde.