Son nefesim

Bölüm 42 final 2

Kabul edecektim kardeşimin kalbini sevgilime verecektim. Başımla onayladım. Duvara cöktüm yanıma gelen ateş ve sarp oldu bana sarıldılar sakin olmamı söylüyorlar. Olabilirmiyim.?

5 yıl sonra

"Seni cok seviyorum"

"Bende seni" dedim ve elimi karnımda olan oğluma götürdüm. Hepimis yerimizi bulmuştuk. En son noldu? Hastaneden cıktığımda demirin kalbiyle yaşadığımı örendim. Bu beni biraz üzsede devrimin yanında olmam biraz mutlu etmişti. Devrimde bana hep 'demir aramızda. Onu sen taşıyosun.' Diyordu. Evet evlenmiştik.

Hatta  hamileydim 6 aylıktı.  3 ay sonra ellerimde olacaktı onu almak o kadar cok istiyordum ki. Özlellikle devrimin bana yardım etmesi cok hoşuma gidiyodu.

Yağmura gelirsek babasından tamamen kurtulduk. Ateşle beraberler ama hala bir cocukları yok zamanın gelmesini bekliyorlar.

Su ve sarp onlarda evliler hatta cocukları bile var 8 aylık sarp bir tane daha istiyor ama su buna izin verirmi bilemicem.

Bizde mutluluğu bulmuştuk. Mutlu olduğum adamla beraber zaman geciriyordum. Tabi bebeğimle de. Hala eski evimdeydim. Devrimin evlenme teklifi ettiği yerde.

Devrim yukardan aşağ yanıma geldi. Yanıma oturdu elini karnıma götürüp bana baktı.

"Bak bu kesin kız" dedi

"Ya hayır erkek"

"Kız"

"Erkek" dudağıma yapıştı. Evet biz eski olayları tamamen unutmuştuk. Tanrının bize oynadığı ufak oyunlardan gectik. Ve beraberiz.

"Yarın doktora gidicez biliyosun dimi?" Dedim.

"Hic unuturmuyum."

"Tamam cinsiyetini o zaman  öğreniriz." Dedim ve ayağ kalkıp odama gittim. Yatağa oturdum. Aklıma cok güzel bir şey geldi.

Devrimi korkutucağım. Pis pis sırıta sırıta odada ki banyoya girdim. Birden cığlık attım. Merdimenlerden patırtılar geliyodu. Endişe icinde.

"Deniz!!"diye bağrıyordu.

"Burdayım" dedim ve bir cığlık daha attım.

Banyonun kapısını actı bana baktı. Eli ayağ titriyodu. Gülmemek icin kendimi sıkıyodum. Beni hemen kucağına aldı.

"Devrim sakin ol!" Beni dinlemedi bile arabanın dibine kadar beni taşıdı. Gülmeye başladım. Bana bakarken.

"Ne gülüyosun"

Benden uzun olduğu icin ellerimi boynuna doladım ve sarıldım. Hala şaşkınca bana bakıyodu elinden tutup eve girmemizi sağladım. Gözlerine baktığımda kızgınlık belli oluyodu.

"Sadece ufak bir şakaydı"dedim mutfağa ilerledim.

"Ufak mı?" Diye peşimden geldi.

"Evet" dedim 

Tezgaha oturdum o da önüme geldi. Ellerimi o yanaklarına götürüp dudağını öpüp geri cekildim.

"Seni üzmek istememiştim. Özür dilerim." Dedim tezgahtan inip dünden kalma pastayı elime aldım kaşık uzatan devrimden kaşığı alıp cıktım.

Salona gecerken kapı caldı.

"Devrim bak sana hic kalkamicam"

"Off. Kalkma zaten sen.. aman bi yerin eksilir"söylene söylene kapıyı actı. Gelen sarp su yağmur ve ateşti. Koltuklara oturdular. Suyun bebişkosu yoktu. Hayret.

-----

Uzun ve komik konular konuştuk. Devrime yaptığım şakayı anlattım. En sonun da susmuştuk. Ama benim karnıma ağrı giriyodu. Pastadandır diye aldırmadım. Lavobaya gitmek icin kalktım. Canım acıyordu. Geri yerime oturdum herkes bana bakıyordu devrim merakla sordu

"Neyin var?"

"Sadece başım döndü iyiyim." Oysa  karnımda ki ağrı şiddetlendi. Elimi karnıma koydum ve uslu durmasını söyledim.

Biraz daha kendime gelmeyi bekledim. O sırada bizimkiler gittiler. Her gecen zamanda daha cok ağrıyordu. Bunu belli etmedim. Devrim yukarı cıktı ben de aşağda cırpındım. Canım acayıp acıyordu. Sesimde kesilmişti.

Devrime seslenmek istedim ama seslenemedim. Karnımda hareketlenme başladı. Kısık sesimle devrime sesleniyordum. Ağır ağır ve yavaş yavaş yukarı cıkmak icin merdimenlere yöneldim.

Tutuna tutuna gittiğim merdimenlerin başında durdum. Arkama baktığımda yerde damla damla kan vardı bunun benden geldiğini farketip karnımı tutum. Acıyla inlemek istedim. Sesim cıkmıyordu.

Yukardan takırtılar gelirken. Karnımda ki her saniye daha cok aşağ iniyordu hayır şimdi olmaz oğlum. Şimdi gelemezsin. Gelmemelisin. Zamanı değil daha 3 ay var. Lütfen gelme..

Karnımın acımasıyla yere cöktüm etraf kanla doluydu başım dönüyordu. Karnımdan hala hareket eden canlı vardı. Daha gelmemelisin bebeğim. Lütfen sabret lütfen. Merdimenlerden inen devrim beni görmesiyle rahatladım.

"Deniz noldu sana?" Diyerek yanıma geldi.

Ben kendimi kaybettim diyordum oysa bebeğimi hic düşünmedim. Benim ve sevgilimin parcasını hic düşünmedim. Ben cok kötü bir anneydim. Belki anne bile değilimdir.

Arkadaşlar kitabım bitti şimdi size bir sorum olacak 2. Kitabı yapayım mı yoksa bonus bölümler mi gelsin. (Bonus bölümler 5 bölüm olacak) kararlarınız benim icin önemli yorumlarınızı bekliyorum. Vote atmayıda unutmayı... :) ;)