Son nefesim

Bölüm 39

Görmeye calıştığımda dün akşam ki cocuktu bunu fark ettim yine geleceğini söylemişti ve geldi. Yatağımda uyumadığım icin oturur pozisyonuna geldim beni görünce yanımda duran sandalyeye oturdu. Ona dönerek.

"Kimsin" dedim oda gülümseyerek.

"Güzel soru gercekten öğrenmek istermisin?"dedi alaycı sesiyle.

"Evet" dedim.

"Başlıyorum ozaman." Dedi derin bir nefes alarak.

"Başla" dedim. Güldü ve

"Başlıyorum... bana değil zamana sormalısın." Bunu dediğinde beş dakika kendime gelemedim. Ne demek istemişti diye düşündüm ve anladım.

"Dalgamı geciyosun?"

"Bir ihtimal" sesi bile tanıdık geliyodu kim bu?

"Odamdan cık!?" Şaşırarak bakarak

"Kovuyormusun?"

"Evet cık odamdan hemen!!?" Bunu dememle ayağa kalktı. "Zamana sormayı unutma" deyip kapıya ilerleyerek kayboldu.

Hic kendimi yormak istemiyordum cünkü hemen evime gitmek istiyordum. Bunun üzerine karanlığıma dönerek uyumaya calıştım.

Güneşin vuruşu beni rahatsız ediyodu. Gözlerimi actığımda gördüğüm manzara karşısın da şok oldum. Devrim beni izliyordu. Hemde üstünü giymiş deme ki gidiyoruz.

"Bana bakma" dedim uykulu sesimle.

"Pardon. Özlemişim" dedi gülümsedi

Biraz daha baktı yavaşca bana yaklaştı. Gözleri dudaklarıma gidiyordu. Tam beni öpecekken kafamı cevirdim buna izin veremem.

Şaşkınca bana bakarken." Seni tamamen affetiğim söz konusu değil şimdi odadan cık üstümü giyeceğim."

Kaba cıkan sesimin ardından odadan cıktı. Üstüme rahat giymek icin eşortman giydim hatta pijamada denile bilir. Odadan cıkınca annem burdaydı bana bişi demedi cünkü huyumu biliyordu. Bişi söylesede cevap vermeyecektim. Danışmada biten sıkıcı işlerden sonra eve annemin evine geldim. Orda kalacakmışım. Daha iyi benim icin. Sıkıcı sözler.

Oflayarak evde öylece oturdum. Okuluda unutmuştum. Ne zamandır gitmiyordum. Of of.. deniz ne yapacaksın?

Bunu ne zamandır kendime sormuyordum. Galiba zamanı geldi. Artık okula gitmeliydim. Ama öncelikle uyumalıyım.
Uykunun eseri olmalıydım. Şimdilik. Gözlerimi kapattım.

Sabahın köründe kim bağrıyo başımda. Meyra. Of bi git ya

"Ne var" dedim uykulu sesimle bağırmasından kurtulmalıyım.

"Camda biri seni bekliyor."

"Söyle işi varmış. Uykum varr" dedim gözlerimi kapattım.

"Ya hadi ama deniz" " sen tam bi mızıkcısın" başımda konuşurken dayanamadım. Oflaya puflaya gittim perdeyi acmamla kapatmam bir oldu. Devrim burda!! Tekrar actım. "Ne işin var burda."

"Sevgilimi görmeye geldim. Hadi hazırlan dışarı cıkalım." Dedi.

"Oha yavaş gel. Ağır ol. Artık karşında eski deniz yok canım! Hadi yallah" dedim omuzlarından ittim ama kime fayda bende iceri girip sacıma başıma baktım. Düzeltip aşağı indim anneme not bırakmıştım evden cıktım.

Taksiye binerek evime geldim.

---

Üstümü başımı değiştirmiştim. Evde öylece dururken kapı caldı. Acmak icin gittim. Kimse yoktu. Tam kapatacaktım ki yerde bir paket duruyodu. Bunu giy ve arabaya bin. Kim yolladı bunu?

Hemen paketi actım beyaz bir elbise uzun elbiseyi giydim altınada sitiletto beyaz ayakkabı giydim.

İdare eder dışarı cıktım ve araba vardı. İcinde bir not vardı. Oturduğum koltukta alıp actım. Yine cok güzelsin şöförün sana bakmasına dayanamicam bi an önce gel. Biri benimle oyun mu oynuyo? Ama kimse geberticem tepkim sertleşirken şöför zarf verdi ve yola cıktık.

Uslu dur ve bekle. Sanane belki ben istemiyorum. Emrediyo bide cama bakım gidiğimiz yollar gecen yerler tanıdık geliyordu. Ama tam  cıkartmak zordu. Sanki daha önce bir cok kez gecmişim gibi.

Tanıyacaktım ama nasıl.? Biraz daha bekledim.. bekledim... bekledim.. ve bura..

Bölüm kısa oldu özür dilerim. Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar.

Yeni bölümde bir süpriz var. :)  Acaba ney???