Ο Ωκεανός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

Κοντοστάθηκε μπροστά στην είσοδο του κτηρίου και κάρφωσε τη ματιά της στο πανύψηλο κτήριο.
Ο Άγγελος της είπε ότι είναι ένα γραφείο μα αυτό το κτήριο έχει πάνω από δέκα ορόφους με εκατοντάδες υπαλλήλους .
Συνάδελφοι τη συνέχιζαν να καταφτάνουν κάθε δευτερόλεπτο και να την προσπερνούν βιαστικοί.
Όλοι τους ήταν κομψά ντυμένοι,ιδιαίτερα περιποιημένοι θα έλεγε κανείς.
Η Λένα έκλεισε τα μάτια της,πήρε μια βαθιά ανάσα,έδιωξε μια τούφα μαλλιών από το μέτωπο της και με αποφασιστηκότητα κινήθηκε με χάρη προς την είσοδο.
Στ'αριστερά κάθονται τρεις γυναίκες,η καθεμιά σε ένα μικρό γραφείο έχοντας έναν υπολογιστή μπροστά τους.
Πλησίασε τη μία από αυτές,αυτή που της φάνηκε πιο συμπαθητική.Μόλις της είπε το όνομα της εκείνη της χαμογέλασε πλατιά λέγοντας της ότι η προισταμένη ήδη την περιμένει.Αφού την οδήγησε στο τηλεφωνικό κέντρο την αποχαιρέτησε και επέστρεψε στη δουλειά της.Εκεί βρίσκονται περίπου δέκα άτομα,άντρες και γυναίκες και τα τηλέφωνα χτυπούν διαρκώς.Άρχισε να τους παρατηρεί χαμένη στις σκέψεις της μέχρι που ένιωσε ένα χέρι να την αγγίζει απαλά στον ώμο.
-"Καλημέρα.Πρέπει να είσαι η Λένα.Ο κος Άγγελος με ενημέρωσε για την πρόσληψη σου.Καλώς ήρθες κορίτσι μου.Είμαι η Αριάδνη και θα σε βοηθήσω να μάθεις τη δουλειά."της είπε μια ξανθιά μεσήλικη κυρία χαρίζοντας της ένα γλυκό χαμόγελο.
-"Ευχαριστώ.Ελπίζω να τα καταφέρω!"απάντησε και το άγχος είναι διάχυτο.
-"Μην ανησυχείς γλυκιά μου,είναι εύκολη δουλειά με πολύ καλές απολαβές.Έλα να σου δείξω τον χώρο σου." την καθησύχασε η Αριάδνη.
Αφού προχώρησαν λιγάκι έβαλε τη Λένα να καθίσει σε μια άνετη δερμάτινη καρέκλα σε ένα μικρό ξύλινο γραφείο πάνω στο οποίο υπήρχε ένα τηλέφωνο και ένα πελώριο τετράδιο μέσα στο οποίο σημειώνουν τα ραντεβού των δικηγόρων.
Η Αριάδνη της πρόσφερε μια κούπα καφέ με λίγη ζάχαρη και γάλα στο πλάι.Της εξήγης ότι το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να σηκώνει το τηλέφωνο και να διευθετεί τις ώρες των ραντεβού ούτως ώστε να μη συμπίπτουν.Στο γραφείο εργάζονται τρείς δικηγόροι,ο Άγγελος,ο Αλέξης και ο κος Μάνος-ιδιοκτήτης και πατέρας των αγοριών.
Όταν η Αριάδνη τηνναλφησε μόνη,η Λένα πήρε ένα στυλό και χώρισε το τετράδιο σε τρείς ενότητες ,μία για κάθε δικηγόρο για να μην μπερδέψει τις ώρες και τα ονόματα.Έπειτα ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της την οποία και στραβοκατάπιε μόλις είδε τον Άγγελο να εμφανίζεται μπροστά της.
Εκείνος μάλλον έψαχνε να τη βρεί μέχρι που μια νεαρή μελαγχρινή κοπέλα ξεπρόβαλλε από πίσω του ζητώντας του να υπογράψει κάτι χαρτιά.Προφανώς είναινη γραμματέας του.
Μια νεαρή,όμορφη,καλλίγραμμη γυναίκα περνάει τη μισή σχεδόν μέρα μαζί του σκέφτηκε η Λένα και αμέσως προσπάθησε να διώξει τις σκέψεις που άρχισαν να την πειράζουν.
Μολις ο Άγγελος την εντόπισε της χαμογέλασε και κινήθηκε προς το μέρος της.
-"Καλώς μας ήρθατε δεσποινίς Γιαννακοπούλου.Ελπίζω να βολευτήκατε ήδη." της είπε τυπικά καθώς όλα τα βλέμματα ήταν πάνω στον γιό του ιδιοκτήτη της εταιρείας,σκανάροντας κάθε κίνηση και κάθε λέξη του κάνοντας τη Λένα να νιώθει ακόμα πιο άβολα.
-"Ναι βέβαια.Σας ευχαριστώ για την ευγένεια σας" απάντησε συνεχίζοντας το παιχνίδι του.
Αφού την αποχαιρέτησε επέστρεψε κι εκείνος στο γραφείο του.
Τα τηλέφωνα δεν άργησαν να πάρουν φωτιά. Η ώρα περνούσε πολύ γρήγορα μιας και το ένα τηλεφώνημα διαδεχόταν το άλλο.
Παρατήρησε ότι ξαφνικά οι υπόλοιποι έκλεισαν τα τηλέφωνα και έφυγαν από το γραφείο τους.Ρωτώντας έμαθε πώς είναι η ώρα του διαλείμματος την οποία περνάνε στην τραπεζαρία στον ένατο όροφο.
Η Λένα αφού πήρε την τσάντα της κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ.Όταν άνοιξαν οι μεταλλικές πόρτες αποκαλύφθηκε το πρόσωπο ενός άντρα με καστανόξανθα μαλλιά που φορά ένα γκρίζο κομψό κοστούμι.
-"Είσαι κανούργια, σωστά;Δε θυμάμαι το πρόσωπο σου." τη ρώτησε μόλις στάθηκε δίπλα του.
"Σε ποιό τμήμα είσαι;" τη ρώτησε ενθουσιασμένος.
-"Τηλεφωνήτρια είμαι" απάντησε εκείνη ψυχρά.
-"Είσαι πολύ ομιλητική"την πείραξε και η Λένα συνοφρυώθηκε."Είμαι ο Γιάννης και κάνω την πρακτική μου εδώ ως δικηγόρος.Δουλεύω στο πλάι του κου Μάνου." της συστήθηκε .
-"Είμαι η Λένα,χαίρω πολύ." πρόσθεσε εκείνη και ευχαρίστησε το Θεό που το ασανσέρ έφτασε στον ένατο όροφο έγκαιρα για να τον διακόψει.
Περπατώντας βιαστικά απομακρύνθηκε από κοντά του.Δεν έχει όρεξη για γνωριμίες.Αφού πήρε το δίσκο με το φαγητό της κάθισε στην πιο απόμακρη θέση,κοντά στα παράθυρα.Ολόκληρη η πόλη απλωνόταν μπροστά της. Η μυρωδιά της έσπαγε τη μύτη.
Μόλις έβαλε μια μπουκιά στο στόμα της ο Γιάννης ξεφύτρωσε μπροστά της. Η Λένα χαμογέλασε μηχανικά.
-"Μουσακάς!Το αγαπημένο μου!" είπε με λαχτάρα.
-"Βαρύ."σχολίασε η Λένα.
-"Όταν το μόνο σπιτικό φαγητό που τρώς είναι αυτό της δουλειάς τότε όλα σου φαίνονται ιδανικά!" είπε και γέλασε με το αστείο του.
-"Πάω πάσο.Τρώγεται."
Στο κινητό της ήρθε μήνυμα.

'Πού είσαι;Σε έψαξα στο γραφείο σου και έλειπες.'
'Είμαι στην τραπεζαρία και τρώω.'
'Μόνη;'
'Όχι,με το Γιάννη,τον γνώρισα τώρα.'
'Καλά,μην αργήσεις.'

Η απάντηση του την ενόχλησε,να μην αργήσει; Τί πάει να πεί αυτό;...
Αφού φάγανε επιστρέψανε και πάλι στη δουλειά.
Ίσως και βα τον συμπάθησε τελικά το Γιάννη λίγο.

Κοιτούσε ανυπόμονα το ρολόι της μέχρι που ο δείκτης έδειξε τέσσερις η ώρα.
Ώρα να σχολάσει.Ο Άγγελος την περιμένει εκεί που την άφησε το πρωί.Η Λένα μόλις κάθισε στο διπλανό καλθισμα τον φίλησε μα εκείνος έμεινε ακίνητος κοιτώντας το τιμόνι.

-"Τί συμβαίνει;" ρώτησε αναστατωμένη.

-"Πώς ήταν το μεσημεριανό σου με το Γιάννη;" της αντιγύρισε εκείνος φανερά ενοχλημένος.

-"Α μάλιστα! Τίποτα το ιδιαίτερο,απλά μου έκανε παρέα επειδή έτρωγα μόνη."

-" Να προσέχεις,είναι λίγο μαλάκας." απάντησε σαν ένα ς έφηβος που κινδυνεύει να χάσει την γκόμενα του.

Η Λένα στο άκουσμα της απάντησης του ξέσπασε σε γέλια. Τόσο ανώριμος μα παράλληλα και τόσο γλυκός!

-"Η Αριάδνη ενθουσιάστηκε μαζί σου.Ιδιαίτερα ευχαριστημένη φάνηκε." της είπε περήφανος και χάιδεψε το μάγουλο της με το δείκτη του.

-"Χαίρομαι πολύ,ξέρεις ότι σημαίνει πολλά για μένα." παίρνοντας την παλάμη του στα χέρια της την φίλησε.

Το βλέμμα του ζεστάθηκε και πάλι κοιτάζοντας την πια με αυτό τον οικείο αγαπημένο τρόπο.

-"Πάμε σπίτι,ο Μπλού μας περιμένει." έσπασε η Λένα τη σιωπή και ο Άγγελος ξεκίνησε τη μηχανή.


( Καλησπέρα!! Με θυμάστε;χεχεχε Έχει πολύ καιρό να γράψω κάτι μα τελευταία αισθάνομαι την ανάγκη να το κάνω! Μάλλον επειδή έχω τυψεις που το παραμελώ! Λυπάμαι πολύ γι'αυτό κορίτσια! Τελος πάντων! Καλό μήνα σας εύχομαι! Φιλάκια! )