Ο Ωκεανός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Μόλις η Λένα επέστρεψε στο διαμέρισμα της έκανε μπάνιο και μετά φόρεσε το μαύρο αθλητικό της σορτς και ένα φανελάκι λευκό για να νιώθει άνετα.Εξάλλου η αφόρητη ζέστη δεν της έδινε πολλές επιλογές.

Έπειτα,άναψε το στερεοφωνικό ,πήρε τα πινέλα και τις μπογιές της και κατευθύνθηκε γρήγορα στο σαλόνι.

Εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι δεκάδες πίνακες της και καμβάδες που είναι έτοιμοι να φιλοξενήσουν νέα σχέδια.

Τα δάκτυλα της Λένας σαν να ήταν μαγεμένα,άρχισαν να αναμειγνύουν τα χρώματα και με λεπτεπίλεπτες κινήσεις να διαγράφουν το λευκό από τον καμβά.

Συνηθίζει να ζωγραφίζει πράγματα που ποτέ δεν είδε μα που πάντα ονειρευόταν να δεί.

Κάποιοι από τους πίνακες της εξιστορούν όμορφες,αισιόδοξες ιστορίες ενώ άλλοι περιγράφουν την ασχήμια που τα μάτια της αντίκρυσαν.

Παρ'όλο που ποτέ δεν έφυγε από την Αθήνα,ποτέ δεν ταξίδεψε με αεροπλάνο,ποτέ δε γνώρισε μια ξένη κουλτούρα,τα σχέδια της έδειχναν να ανήκουν σε εναν καλλιτέχνη κοσμογυρισμένο.

Η ψυχή της όμως ταξίδευσε σε μέρη ,των οποίων την ύπαρξη κανείς δε γνωρίζει.

Το διαμέρισμα της καθώς βρίσκεται στο ισόγειο δεν έχει παράθυρα,το φώς του ήλιου δε τη ζεσταίνει όμως οι τοίχοι είναι στολισμένοι με ηλιοβασιλέματα,ωκεανούς,κήπους με λουλούδια.

Η Λένα πήρε μια βαθιά ανάσα.

'Πρέπει να αφεθώ ελεύθερη' σκέφτηκε και έκλεισε τα μάτια της για μερικά δευτερόλεπτα.

Ασυναίσθητα,λες και μια αόρατη δύναμη την καθοδηγούσε,άρχισε να ζωγραφίζει σαν μανιασμένη.

Στο μυαλό της η εικόνα αυτή ήταν τόσο ζωηρή που δεν μπορούσε να αντισταθεί.

Έπρεπε να το αποτυπώσει πάνω στο χαρτί αλλιώς η μνήμη αυτή θα φθειρόταν σύντομα.

Βάλθηκε να το ολοκληρώσει μέσα στις επόμενες ώρες,όσο εξαντλητικό κι αν ήταν.

Έβαλε τις τελευταίες πινελιές και κάνοντας μερικά βήματα προς τα πίσω στάθηκε μπροστά από τον πίνακα που μόλις τελείωσε .

Στο χαρτί ήταν αποτυπωμένη η φιγούρα ενός μελαχρινού άντρα ο οποίος ήταν τυλιγμένος με μια πετσέτα στη μέση μαι από τα μαλλιά του έσταζαν σταγόνες νερού.

'Κάνει για μοντέλο τουλάχιστον'χαμογέλασε στη σκέψη.

Οι ώρες κύλησαν γρήγορα,προτού το καταλάβει η Λένα έπρεπε να πάει κιόλας στη δουλειά.