Ο Ωκεανός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

Ο Άγγελος μπήκε μέσα στο τεράστιο σαλόνι του σπιτιού του έχοντας ένα πελώριο χαμόγελο στα χείλη το οποίο είχε επεκταθεί και στα μπλέ του μάτια.

Μέρα με τη μέρα τα αισθήματα του για τη Λένα φούντωναν όλο και περισσότερο.Καμιά φορά ένιωθε να πνίγεται από αυτά τα συναισθήματα,πώς είναι δυνατόν ένα άτομο ξένο να έχει τέτοια επιρροή πάνω σου,να το σκέφτεσαι μέρα και νύχτα και να ανυπομονείς να βρεθείς κοντά του,ν'ακούσεις τη φωνή του,να δεις τα μάτια του? Όλο αυτό τον τρόμαζε καταβάθος,κοντά της ένιωθε αδύναμος,σαν ένα μικρό αγοράκι έτοιμο να μοιραστεί μαζί της όλα τα παιχνίδια του.Όλα εγιναν ασταπιαία.Τη μια στιγμή την κυνηγούσε για να βρεθεί στο κρεβάτι της και την άλλη είναι παράφορα ερωτευμένος μαζί της...Έρωτας! Ποτέ δεν περίμενε ότι θα του χτυπούσε την πόρτα.Στην αρχή μάταια προσπαθούσε να πνίξει τα αισθήματα που το όμορφο κορίτσι του γεννούσε.Γρήγορα όμως αντιλήφθηκε ότι η Λένα ήταν ξεχωριστή και ότι ήθελε να είναι μέρος της ζωής του.

Το βλέμμα του Άγγελου έπεσε πάνω στον αδελφό του,τον Αλέξη που κατέβαινε από τις σκάλες φορώντας ένα γκρίζο κοστούμι.Είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος ,γοητευτικός και ένας πολλά υποσχόμενος δικηγόρος .Στην οικογένεια τους ανήκει το μεγαλύερο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας οπότε εύλογο είναι ότι και τα δυό παιδιά ακολούθησαν το δρόμο που οι γονείς τους χάραξαν.

Ο Αλέξης πλησίασε τον αδελφό του και τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο.

-''Πού βρισκόταν εχθές ο μικρός γκομενιάρης μας?Να μαντέψω,σε κατάφερε τελικά η Αρμενοπούλου?'' τον ρώτησε και κάθισε στην πολυθρόνα αρπάζοντας ταυτόχρονα την εφημερίδα.

-''Καλημέρα και σε σένα.'' Είπε βαριεστημένα ο Άγγελος μη έχοντας όρεξη.

Στο χώρο ήχησε το δυνατό γέλιο του Αλέξιου γεμίζοντας κάθε γωνιά του.

-''Ηρέμησε αδελφούλη! Σήμερα είναι η μεγάλη δίκη,ελπίζω να έχεις προετοιμαστεί σωστά,δε θέλω να βγάλω ξανά το φίδι από την τρύπα.'' Είπε υποτιμητικά.

-''Μην ανησυχείς ,δε θα χρειαστεί.'' Απάντησε σφιγμένα ο Άγγελος.

-''Πάντως πρέπει να είναι πολύ καλή όποια κι αν είναι αυτή που σε κάνει να χαμογελάς έτσι.Δάνεισε μου την, θα την χρειαστώ μετά τη δίκη.'' Ο Αλέξιος τίναξε την εφημερίδα μπροστά του παρακολουθώντας την αντίδραση του Άγγελου.

-''Μην τολμήσεις να το ξαναπείς αυτό,θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!'' φώναξε ο Άγγελος σφίγοντας τις γροθιές του,τα μάτια του πετούσαν σπίθες.