Ο Ωκεανός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ο αποκρουστικός ήχος του ξυπνητηριού ξυπνά βάναυσα τη Λένα.

Το ξυπνητήρι βρίσκεται στην άλλη άκρη του δωματίου.

Η ίδια το τοποθέτησε εκεί καθώς γνωρίζει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σηκωθεί από το ζεστό και άνετο κρεβάτι της.

Η ώρα είναι 8 το πρωί.

Αυτήν την ώρα προγευματίζει καθημερινά και βγάζει για βόλτα τον Μπλού ενώ ταυτόχρονα κάνει και γυμναστική.

Ο Μπλού είναι ένα μαύρο λαμπραντόρ,έχει μπλέ πελώρια μάτια.

Η Λένα τον βρήκε παρατημένο δίπλα στα σκουπίδια,κοντά στο μπαρ.

Αν και αρχικά ήταν επιφυλακτική,στο τέλος αποφάσισε να τον κρατήσει.

Άλλωστε είχαν τα ίδια βιώματα,και τους δυό τους εγκατέλειψαν...

Από εκείνη τη μέρα της κρατά συντροφιά.

Είναι η μόνη οικογένεια που έχει,μαζί με τη Μένια φυσικά.

Η Λένα φορά τ'αθλητικά της και είναι έτοιμη για τη βόλτα.

Μέσα σε λίγα λεπτά φτάνουν στο πάρκο.

Ο Μπλού τρέχει σαν μανιασμένος ,ελεύθερος,σαν να θέλει να ξεφύγει από κάτι.

Τώρα ξεριζώνει κάτι λουλουδάκια από το γρασίδι.

Η Λένα προκειμένου να του αποσπάσει την προσοχή του ρίχνει την μπάλα του,την οποία αμέσως κυνηγά για να πιάσει.

Στο πάρκο αυτό υπάρχει μια τεχνητή λίμνη,πολλά δέντρα,λουλούδια με κάθε λογής χρώματα,σε ορισμένα σημεία υπάρχουν και πέτρινα μονοπάτια που αρέσουν πολύ στη Λένα.

Ένα πέτρινο μονοπάτι υπήρχε στο πατρικό της σπίτι,στην αυλή και σε οδηγούσε στην είσοδο.

Τότε όλα έμοιαζαν ιδανικά,ονειρικά.

Μέχρι που ήρθε ο τυφώνας και σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του.

Οι γονείς της δεν μπορούσαν ούτε καλημέρα να πουν, δίχως να βάλουν τις φωνές ο ένας στον άλλον.

Η Λένα δεν έδινε σημασία ,πίστευε πως αυτό είναι φυσιολογικό και πως έτσι έδειχναν το ενδιαφέρον τους ο ένας στον άλλον.

Πριν προλάβει να το καταλάβει οι γονείς της χώρισαν,ο πατέρας ξαναπαντεύτηκε και απέκτησε νέα παιδιά.

Ξέχασε τη Λένα,ξέκοψε κάθε επαφή που είχε μαζί της.

Το νεαρό κορίτσι μάταια προσπαθούσε να τον πλησιάσει,διεκδικούσε τη θέση που της άνηκε στην καρδιά του.