Ο Ωκεανός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Και οι δυό τους βρέθηκαν στην ακτή.

Στέκονταν εκεί δίχων να λένε κάτι.Προσπαθούσαν να κρύψουν τα αισθήματα τους,να ξεγελάσουν τον εαυτό τους.Μα αυτό πλέον ήταν ανούσιο.

Ο Άγγελος φόρεσε το σοβαρό του ύφος.Γνωρίζει ότι παρασύρθηκε αλλά δεν το μετανιώνει στιγμή.Θα έκανε τα πάντα για ένα μονάχα βλέμμα της.Τον είχε μαγέψει και δεν ντρεπόταν γι'αυτό.

Ήταν δέσμιος της,πρώτη φορά ένιωσε τον έρωτα να τον βομβαρδίζει μαζί με έναν τυφώνα συναισθημάτων.

Πάθος,αγάπη,έρωτα,ασφάλεια,συντροφιά,προστασία,φιλία..

Αυτά και ακόμη περισσότερα ήθελε να της προσφέρει.Η αγκαλιά του πλέον ήταν το δικό της καταφύγιο.

Τώρα που έμαθε το παρελθόν της ευχόταν ότι θα μπορούσε να της προσφέρει ένα μέλλον που θα διέγραφε όλες εκείνες τις άσχημες αναμνήσεις.

Η Λένα προβληματισμένη παρατηρούσε τα κύματα που έσκαγαν στην άμμο.Ο παγωμένος αέρας τη χαιδευε, παρηγορώντας την.

Τον τελευταίο καιρό ερχόταν σ'επαφή με ένα άτομο που διαρκώς εξελισσόταν.

Ο Άγγελος της έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Έδιωξε το προσωπείο πίσω από το οποίο κρυβόταν.

Της έδειξε την παιδική του αθωότητα,την άγνοια του για την ασχήμια του κόσμου.Την έκανε να ξεφύγει μαζί του,το μεγαλύτερο και ομορφότερο ταξίδι της ήταν αυτός.

Στο μυαλό της τρύπωσαν και πάλι ελπίδες,ευτυχία και αγάπη...αυτά αναζητούσε.

Μα είχε χάσει την πίστη της στον άνθρωπο,αργά ή γρήγορα αυτό θα διαλυόταν και η κληρονομιά της από αυτή τη σχέση θα ήταν μια πληγωμένη καρδιά.Μια καρδιά που δεν αντέχει άλλο χτύπημα,είναι ήδη λαβωμένη.

Ο Άγγελος στάθηκε από πίσω της και την αγκάλιασε,η πλάτη της άγγιζε τον κορμό του.

-''Μη φοβάσαι μάτια μου,μην ξεχνάς ότι ο καπετάνιος δεν εγκαταλείπει ποτέ το πλοίο του.Εσύ είσαι το δικό μου πλοίο,σ'αγαπώ και δε φοβάμαι να το πώ.'' της είπε και της φίλησε το λαιμό.

Η Λένα αιφνιδιάστηκε,γύρισε για να τον αντικρύσει.Είπε μια από τις απαγορευμένες λέξεις.Το παγόβουνο του εγωισμού και της περηφάνιας έλιωνε σταδιακά μέσα της.

Δεν ήξερε αν ήταν ψέμα ή αλήθεια και δεν την ενδιέφερε πιά. Προτιμούσε να ζήσει ένα παραμύθι έστω και για λίγο παρά να συνεχίσει να ζεί μέσα στη μιζέρια.