Beyond My Wildest Fantasies (BMWF)

Fantasy 4

(picture above for Black) 

ZACHARY'S POV 

Marami naman sigurong mas marurunong at magagaling na IBANG babae dyan pagdating sa basketball diba? Why her? Eh kung ako nga ang magju-judge, hindi ko talaga sya pipiliin... Maraming marunong magshoot dyan. Hindi lang sya. Kung katulad nya lang ang mga pipiliin si Sir Burcell, edi sana SHOOTING na lang ang laro.

 "Come here." I said coldly.

Ang layo-layo nya kasi sa akin. Para bang kakainin ko sya ng buong-buo.. Eh kung kaya ko mang gawin yun, hindi din mangyayari. Kadiri.

She just stood there. Looking dumb as ever. She doesnt really know about this game.

"Nevermind. " I sighed. "Do you know lay-up?"

She just stare at me.

"Are you numb, stupid or what??" I asked impatiently. Kung ganito lang rin pala ang tuturuan ko.. Why should I?

"Eh dribble? Marunong ka na bang magdribble?"

"Definitely not." she answered me.

Pinakita ko muna sa kanya ang pagdribble sa likod.

"Kailangan mo ng bangko with no armchair."

"What?" Ano ba tong babae nato? Lutang? I don't have patience for this. Mukha lang akong kalmado pero gustong gusto ko na sya ihagis.

"Sundin mo nalang ako."

"Pero walang bangko dito. Nasa mga classroom" I saw her roll her eyes.

"Gumawa ka ng paraan!" I shot back. Now its my time to stare at her. Wala akong time para makipagtalo sa kanya. I don't like arguments. 

"Fine! Fine!Saan ba makakahanap ng bangko dito na malapit?" She look around the gym.

Nagsimula akong maglakad palabas ng gym.

"T-Teka? Di ba tayo mag papaalam?" tumatakbo sya sa likod ko. Sa laki ba naman ng hakbang ko eh.

Hindi na ako nagsalita. Masyado syang maraming tanong sa buhay nya.

Dinala ko sya sa katabing classroom ng gym. Kumuha ako ng isang bangkong walang armchair at nilagay yon sa harap nya.

"Ganito ang gagawin mo. " umupo ako sa upuan at nagdribble sa ilalim ng upuan. "At first, it's hard but you'll get used to it."

I looked up at her. Nakatitig lang sya sa akin. Ano nanamang problema nitong abnormal na ito? Naiinis nako. Kanina pa sya nakatanga sakin. 

SAFHAIRE'S POV

Ngayon ko lang sya narinig na madami ang sinasabi. Kahit tipid sya sa pagpapaliwanag at cold ang boses nya.

"Ouch." binato nya sa akin yung bola at hindi ko nasambot. Pwersado pa naman sya. Sakit ah?

"Hoy! Masakit kaya! Anong problema mo ha? Bat mo ginawa yun?!"

Tumayo sya at tiningnan ako saka umalis. Iniwan nya akong nag-iisa dito sa classroom na ito.

Di ko maintindihan yung lalaking yun. Di ko masabing ayaw nya sakin dahil ganyan naman talaga sya kahit kanino. Sobrang nakakainis sya. Pano ba naging part ng DA yun? Pano ba sya naging kaibigan nung mga yun kung ganun sya. Napapaisip tuloy ako. 

Lumabas nadin ako para sundan sana sya kaso nakita ko syang naglalakad palayo sa gym. San kaya pupunta yun? May training pa kami diba? Napaka impatient. Kawawa magiging pamilya nya. 

Bumalik na ako sa loob ng gym. Ayokong mag-aksaya ng oras sa Johannes nayon.

"Oh Safh? Where's Zach?" tanong ni Sir Burcell.