Dört Elementin Efendisi

○Altıncı Bölüm○

"Nerdeyim been?"

Ormanın içinde nereye gittiğimi bilmeden bilinçsizce dolaşırken kendi kendime söyleniyordum. Gerçekten nerdeyim ben?

"İmdaat!!"

Birinin çığlık atmasıyla yerimde hopladım. Sesin geldiği yönü bulmaya çalıştım ama ağaçlar yüzünden hiç bir şey göremiyordum.

"Yardım ediin!"

Çok geçmeden sesi tekrar duydum. Bir şeyler yapmam gerekiyordu ve benim elimden hiç bir şey gelmiyordu.

"Nerdesiin!?"

"Yardım eet!"

"Nerdesiin?"

Tekrar bağırdım ama ses gelmedi. Gerçekten korkmaya başlamıştım.

Hava oldukça soğuktu ve güneş yeni yeni batıyordu. Ben niye buradaydım? Ve arkadaşlarım nerdeydi? Yardım isteyen kimdi? Sorulacak ne kadar da çok soru vardı. Resmen.

Jorge korkulu rüya derken bunumu kastediyordu? Bence korkulu rüya bu olmamalıydı. Çünkü benim en korkulu rüyam ormanda tek kalmak değildi. Yani bildiğim kadarıyla.

"Elena."

Jenniferın sesini duymamla arkamı döndüm ve hemen yanına gittim.

"Jennifer iyimisin?"

Başını iki yana salladı ve kana bulanmış ellerini kaldırıp onlara baktı.

"Ellerin?"

"Ellerim!"

Bir anda kucağıma devrildi. Elleriyle karnını tutuyordu. Olamaz karnı.

"Ne oldu? Jennifer!"

"Senin... Senin yüzünden."

"Ne?"

"Senin yüzündeen!!"

Ağlamaya başladı. Ağzından kanlar akıyordu. Zar zor nefes alıyordu.

"Ne benim yüzünden?"

"Öldüler. Senin yüzünden. Adrian, Jimmy, Julia. Hepsi senin yüzünden. Jack. Ölüdeleer! Evan onları öldürdü. Senin. Senin yüzünden!"

Bunlar söylediği son sözler oldu. Artık kıpırlamıyordu. Onu tutup sarstım.

"Hayır! Hayır! Jennifer! Hayıır!"

Göz yaşlarımı tutamayarak ağlamaya başladım. Benim yüzünden masum insanlar ölmüştü. Benim yüzünden.

"Hayııır!!"

Son bir kez bağırdım ve sesim tüm ormanda yankılandı.

-----------------------------------

Multimedya Jennifer. Fazla uzatmaya gerek yok. Kendinize iyi bakın. Okumaya devam edin. Bir dahaki bölümde ALLAHın izniyle görüşmek üzere.