Temet Nosce

Chapter 5-Frustrated

"Use your brain, Zander. She. Is. Not. Kat!"

Nagising ako dahil sa sigawan sa labas. Agad akong bumangon at inayos ang aking hinigaan.

Nang buksan ko ang pintuan ay bumungad sa akin si Zane at ang isa niya pang kaibigan na sa pagkakatanda ko ay nagngangalang Chase.

"Shut it, Chase." Cold na sagot ni Zane at lumingon siya sa akin.

"Dress yourself. We're going to the Hospital."

Hindi na ako nanlaban pa at sumunod na lamang sa sinabi niya sa akin. Nasa poder niya ako sa ngayon kaya kailangan kong maging submissive.

Paglabas namin papakiusapan ko siya na baka pwede akong makitawag. Sigurado ako na alam na ni Kaius na nawawala ako.

Nang matapos akong mag-ayos ay kumuha lamang ako ng isang white shirt at jeans. I don't want to wear these expensive dresses. I might ruin it.

"Why don't you wear some of the dresses?" Bungad niya sa akin. Tila umalis na ang kaniyang kaibigan.

"I might ruin it. Where are we going?" Diretsong tanong ko na hindi niya na ikinabigla. "Somewhere. Let's go."

Nang lumabas kami sa Mansion ay panibagong sasakyan ang bumungad sa amin. Well, maybe he owns a lot of it.

Binalot kami ng katahimikan ng makasakay na kami sa kotse niya. Habang tumatagal ay naglakas loob na akong magsabi sa kaniya.

"C-can I borrow y-your...phone?" Hesitant kong saad. His whole being shouts danger. And I need to stay away from it. From them.

Unti-unting bumagal ang pagpapatakbo niya sa kotse hanggang sa tuluyan itong tumigil.

"Are you afraid of me?"

Nang titigan niya ako sa aking mga mata ay natigilan ako. Napabuntong hininga siya bago muling nagsalita. "Breath, princess."

Noon ko lang na-realize na pinipigil ko na pala ang aking paghinga.

Yes, I am frightened. I am scared that anytime I might trigger the demon inside you.

"What are you going to do with my phone?"

"Uhh...I just need to contact someone."

Muli na niyang pinaandar ang kotse at mas mabilis ito kaysa sa takbo namin kanina. Napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil sa bilis. Parang hinihila ang kaluluwa ko mabuti na lang at naka-seatbelt ako.

"Later, Princess. Later."

Bumaba na siya ng sasakyan. At naalerto ako dahil doon. Hindi ko na hinintay pang pagbuksan niya ako kung kaya ko naman.

Hinawakan niya ako sa aking palapulsuhan at hinila papasok sa Hospital.

Tumuloy kami sa isang Laboratory. "They'll get your blood sample." Malamig na usal ni Zane.

Agad na kumilos ang mga tao sa Lab na tila takot silang magalit at mainip si Zane.

Habang kinukuhanan ako ng dugo ay nakatitig sa akin si Zane. Nang mapatingin ako sa kaniya ay bigla akong napatanong sa aking sarili.

Sino ka ba talaga Zane?

One thing is for sure. He is connected to the Limerence's. Or maybe he is a Limerence.

Nang matapos ang test ay agad kinausap ni Zane ang Doctor. "Take your time. But still make it fast, my patience is not that long."

What the heck is that? Sasabihin niya na take your time and then pagmamadaliin niya rin pala. Crazy.

Nang makabalik kami sa kotse niya ay inaasahan ko na babalik kami sa loob ng gubat. But then, it looks like mali ako ng akala.

"I'll let you go back to your usual life, for the mean time. But once I receive the result, its either you'll die or you will be a Princess."

"Now, get out of my car. And enjoy your life while it lasts." Nakangising usal niya na nakapagpakilabot sa buong pagkatao ko.

Nakatulala akong bumaba sa kotse niya hanggang sa makaalis siya. I feel threatened.

Agad akong pumasok sa bahay at tumakbo papunta sa kwarto ko. I can no longer stay here. I cannot pretend anymore. I don't belong here.

Kinuha ko ang kwintas na ibinigay sa akin ni Kaius. Its pendant is like a button. Ang sabi ni Kaius kapag may emergency na ganito this necklace will help me.

May pasok kami ngayon pero napagdesisyonan ko na wag ng pumasok. I am afraid na baka makasalubong ko silang muli. Na baka nandyan lang sila sa labas ng bahay at hinihintay akong makalabas para mapatay nila.

They're monsters.

Monsters that hides in the dark. Waiting for me to step in for them to attack.

Alas singko y medya na ng makakain ako ng hapunan. At habang kumakain ako ay hindi ko maiwasang maging paranoid sa paligid ko.

Pagkatapos na pagkatapos kong kumain ay agad na akong umakyat sa kwarto ko. I need to hide.

--
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa sunod sunod na katok sa pinto. Agad akong bumangon upang harapin kung sino man iyon. Maybe Kaius.

Pero pagbukas ko sa pintuan ng kwarto ay nadismaya ako dahil iba ang humarap sa akin.

"Disapppointed? Are you expecting someone?"

Umiling lang ako sa tanong niya. "Paano ka nakapasok?"

"I have my ways, Catina. I will always have a way."

Hindi na ako nag-abala na ayusin ang sarili ko dahil nakita niya na din naman ako.

"Do you cook?" Tanong niya sa akin.

"Yes."

Tumango-tango siya at inilibot ang paningin sa kabuoan ng Mansion. "Kailan ka pa dito?"

"I've b-been here s-since b-birth." Sagot ko sa kaniya.

Natigilan ako ng bigla nalang siyang lumapit sa akin at hawakan ang aking pisngi. "Don't be afraid, Princess. Unless you're hiding something."

Napatitig ako sa kaniyang mga mata. Danger.

Agad akong umiwas at lumapit na sa Kusina para makapagsimula ng magluto.

"Don't take too much time. We're gonna be late." Natigilan ako sa pagpiprito ng Hotdog dahil sa sinabi niya.

"I c-cannot accompany y-you."

"Damn it! How can I make you comfortable?!" Napapitlag ako dahil sa biglaan niyang pagsigaw. Mabuti at tapos na ako sa pagpiprito. "Tell me, what should I do? Cat?"

Umiling ako ng sunod sunod. Pakiramdam ko ay konti nalang at maiiyak na ako. I can't handle such situations like this.

"F*ck this! I'm going. You better be safe on your way to school."

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vote and Comment...
Follow me...

©Ladychinderella