Ontvoerde Liefde

Ontvoerde Liefde "Deel 7"

Samia:
Shit! Ze hebben me door! Ik ren het restaurant uit en bel een 'vriendin' op die me komt ophalen. We besluiten even te tanken ze stapt even uit om te gaan betalen. Een gevoel van woede overspoelt me.. Ze moet dood, Lamyae! Ik stap achter het stuur en rij naar de straat van Lamyae. Ik zie haar oversteken en geef volle gas. Doei Lamyae!

Marwa:
Samir zet me thuis af. We hebben een gezellige avondje gehad. Wanneer ik uitstap zie ik iemand op de midden van de weg liggen. Ik ren geschrokken naar de persoon toe om te zien wie het is. NEE! LAMYAE! Ik ga dood van de pijn en schreeuw het uit. Ik bel de ambulance en hij komt al gauw. Ik ga met Lamyae mee en houdt haar hand vast. "Lamyae, sorry, sorry dat ik niet met je mee ging!" Aangekomen bij het ziekenhuis neem ik plaats en bel ik het zusje van Lamyae.
Ik: Laila..
Laila: Ja schat?
Ik: Ik ben in het ziekenhuis..
Laila: neeee, wat is er gebeurd
Ik: Lamyae..
Laila: WAT?!
Ik: Lamyae heeft een ongeluk gehad, ze ligt in het ziekenhuis. Vertel het je ouders en kom..
Laila: Yaaarabbi laat haar leven Yarabbiii!
Laila hangt huilend op en ik wacht nog steeds op de uitslag. Na een half uurtje zie ik Lamyae's gezin. Ik groet ze en ga weer zitten. Ik kijk naar Lamyae's moeder, meskiena.. Even later komt de dokter naar buiten. Ze kijkt verdrietig naar ons. M'n tranen beginnen te vallen. Het is voorbij. Dit kan niet, dit mag niet! Niet Lamyae, Yarabbiiii niet Lamyaeeeee!! We kijken met z'n alle naar de dokter. "Het spijt me." Zegt ze. Iedereen begint te schreeuwen. "Lamyaeee inooooouuuu neeee niet m'n Lamyaeeeeee" iedereen huilt. "Sorry, maar wie is Lamyae?" Zegt de dokter. We kijken op en vertellen haar dat we er voor Lamyae zijn. "Nee het spijt me, dit is van een klein meisje, Saloua" Iedereen huilt en knuffelt elkaar. De dokter neemt afscheid en na nog een dikke uur wachten, komt er een andere dokter.
Dokter: zijn jullie voor Lamyae?
Wij: Jaa
Dokter: Nou, we hebben alles geprobeert. En ze leeft nog.
Ons tranen springen er weer uit maar nu van vreugde.
Dokter: maar.. Haar benen zijn verlamd
Ik: WAT?!
Broer van Lamyae (Amin): Ya Allah, degene die hier achter zit zal zwaaaar boete!
Dokter: Ja het spijt ons, we hebben ons best gedaan, maar beter dan dit kon het niet.
De moeder van Lamyae trekt wit weg. Ik en Laila houden haar stevig vast en knuffelen haar.
Ik: Is het nog te genezen?!
Dokter: Jaa zeker, als ze oefeningen doet dan zou het kunnen maar dat zou wel een paar maanden duren.
Vader: Ya Allah Ya Allah, Moge Allah haar genezen!
Dokter: Jullie mogen haar bezoeken maar stilletjes want ze slaapt nog.
We lopen met z'n alle naar binnen waar we ons roosje zien liggen. De moeder van Lamyae begint Lamyae stevig vast te houden. Ooo als ik er achter kom wie dit is..!!