Ontvoerde Liefde

Ontvoerde Liefde "Deel 22"

Marwa: Neejoh! Bilal is toch bij z'n vriend en je ouders bij je oma?!
Ik: Ja dat wel, zeg maar dat hij kan komen, maar dan wel heel eventjes.
Marwa: Yess!! Ik hou van je!
Ik: Hahahah ik ook van jou habiba!
Na niet lang wachten hoor ik geklop. Ik doe m'n haar een beetje netjes en ga recht op zitten. Marwa doet de deur open. We zitten allemaal in de woonkamer en het is erg gezellig. Ik zie dat Marwa een knijpje in de been van Laila geeft en ze lopen dan met z'n tweetjes de kamer uit. Wail komt naast me zitten en geeft me een kus op m'n voorhoofd. Ik hou niet normaal veel van deze jongen. In zo een korte tijd heeft hij zo goed voor me gezorgd.
Wail: Nou Lamyae, ik zit ergens mee en ik wil dat je dat gewoon ff weet, ik ben bang dat je er boos om gaat worden ofzo maar ik wil je echt niet kwijt. Het was in m'n verleden en ik heb der echt spijt van wollah.
Ik: Vertell..
Wail: Nou.. Je weet dat ik iets met Samia heb gehad. Niet omdat ik van er hield ofzo maar 100% omdat ze erg bekend was op school. Ik ben nooit verliefd ofzo op der geweest en en ook nog nooit van haar gehouden. Toen we een keertje naar de stad gingen, zag ik een meisje langs lopen. Ik vond het een leuke meid en ik staarde naar haar. Samia had me door en was woedend. Ze vertelde me toen iets om te doen zodat ik haar niet kwijt kon raken..
Ik: En dat was..?
Wail: Ik moest het meisje ontvoeren. Voor een week. Ik wou het helemaal niet. Maar ik wou m'n 'populariteit' niet kwijt.. Ik had het toen dus gedaan en vond het meisje ook echt leuk. Ze was bang en verdrietig, ik kon er niet tegen om haar zo te zien. Ik liet haar na 2 dagen al vrij, hoe leuk ik haar ook vond.. En ja, dit moest ik gewoon even kwijt..
M'n mond valt open bij dit verhaal. Het komt me namelijk heel bekend voor. Ik werd een jaartje geleden ook ontvoerd! Twee dagen! Oh mij god nee dit kan niet waar zijn! Zal dit de gene zijn die me heeft ontvoerd?! Ik kan niet verder leven met iemand die me heeft ontvoerd! Er stromen tranen over m'n wangen en ik weet niet meer wat ik moet doen. Wail houdt me stevig vast en heeft ook tranen in z'n ogen. Hij weet niet dat ik het meisje ben die hij heeft ontvoerd. Ik kan niet zo verder gaan met hem. Tenminste, niet nu! Ik moet even rusten. Dit kan niet zo!
Ik: Wail je kunt maar beter vertrekken..
Wail: Het spijt me Lamyae, ik hou zoveel van je! Ik wil je geen pijn doen en ik wil al helemaal niet dat je denkt dat ik een ontvoerder ben ofzo.
Ik: Wail ik weet niet of ik verder met je kan gaan..
Wail: WAT?! Lamyae, nee!! Dit meen je echt niet!
Ik: Je weet niks.
Wail: Lamyae alsjeblieft! Waarom?!