The PRESIDENT'S DAUGHTER

ch. 5

Hope POV

Sa haba ng byahe namin nakatulog ako. Gabi na pala. Nagising ako dahil narinig ko si Karma kausap yung guard sa may entance ng gate. Bigla ako namutla dahil pamilyar sa akin ang gate na pinapasukan namin.

"Bakit tayo andito?" Kabado ko tinanong si Karma.

Pero imbes na sagutin niya ako ay tinignan lang niya ako with a blank face at tuloy tuloy sa pag mamaneho.

Kinakabahan ako. Ang puso ko parang nakikipag karera sa pinaka mabilis na kabayo. I tried to calm my self down.

Breathe in

Breathe out

Breathe in

Breathe out

She parked in front of our front door. Nakita ko agad ang mga security guards ko na nakatayo sa may pintuan. They are wearing their usual uniform white polo and black slax. Tinignan ko siya pero wala parin ako makitang bakas ng emotions. Binuksan ng chief of security ang pintuan ko, habang palinga linga siya sa paligid at sinisigurado na safe at ng nasigurado niyang safe na ay sinabihan niya ako pwede na akong lumabas ng kotse, our usual routine anywhere i go. Lalabas na sana ako pero pinigilan ako ni Karma by holding my hand. Napatingin ako sa kanya. Her face is apologetic.

"I'm sorry" -Karma in a very calm and low voice. Yun lang ang sinabi niya at binitawan na niya ako.

"Kelan mo pa alam kung sino ako?" hindi niya ako sinagot, kumapit lang siya sa manibela at binaling ang tingin niya sa window niya. Tinalikuran ko na siya at lumabas na ng kotse.

Pag baba ko ng kotse tinanong ko si Rogelio chief of security namin kung asan si Papa.

"He's waiting for you sa office niya" -Rogelio answered me with his deep and very manly voice.

Nilingon ko ulit si Karma, pero hindi niya ako tinignan. Nakatingin lang siya sa unahan niya at mahigpit ang kapit sa manibela. Pumasok na ako sa mansion namin, kinakabahan ako dahil sigurado galit si papa at isang katerbang sermon na naman ang aabutin ko. Pag pasok ko sinalubong ako ng yaya ko, nakangiti siya at niyakap ako. Pinagsabihan pa ako dahil bigla bigla daw ako nawawala at pati siya ay nag alala. Sinabihan ako ni yaya puntahan ko na si papa sa office niya at yun naman ang ginawa ko.

Habang papunta ako sa office niya nasalubong ko ang mga staffs niya na nagmamadali lumabas ng office niya. Oh gosh parang kakasabon lang sa kanila at ng nakita ako ng assistant niya ay niyakap ako.

"Buti naman at okay ka. It's all over the news. Sige na at kanina pa nag aalala ang papa mo sayo. Mainit ang ulo dahil sa ngyare sayo." -Ms Kara the assistant said to me with a hint of smile on her face.

I nodded lang sa kanya at nagpasalamat. Kinakabahan ako lalo sa sinabi niya.

Huminga ako ng malalim bago ako kumatok.

KNOCK!

KNOCK!

KNOCK!

"Come in" ma otoridad pero kalmado niyang pagkasabi.

Sinilip ko muna siya bago ako pumasok ng tuluyan. Busy siya may kausap sa phone.

"Ayoko ng mangyare pa ulit sa anak ko ito general. Sige salamat." -papa

Pagkapatay niya sa tawag ay nilingon niya ako at tinignan ako ng diretso sa mata. Sinenyasan niya ako lumapit.

"Come and sit down" -papa

Yun naman ang ginawa ko, umupo ako sa upuan sa harap ng desk niya. He stood up at lumapit sakin, umupo din siya sa harap ko. Tinignan lang niya ako sa mukha at piningot ang aking ilong. Nakahinga ako ng maluwag, he's not mad at me and i wonder why.