chapter 14

2.7K 120 9
                                    

Hope POV

Karma: Hope? anong ginagawa mo dito?

Hindi ko pinansin ang tanong niya and i went inside her house even though she didn't invite me in yet. I walked passed by her. I looked around her house at walang kahit na anong bakas ng barilan na ngyare last time then I turned around to see na nakatingin na pala siya sa akin nakapamewang pa at nasaran na pala niya ang pintuan hindi ko man lang namalayan.

Bakit nga ba ako andito? Nawawala ako lage sa wisyo ko pag kasama ko siya pero gusto ko naman siya lage nasa tabi ko, it doesn't make sense, i know.

She's just staring at me. Her green eyes trying to read me. Those eyes are so familiar, i just can't remember kung san ko siya nakita.

Karma: Hope, ano ginagawa mo dito?
Now she sound frustrated at tinaasan niya ako ng kilay.

Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya kaya nilapitan ko siya at parang nagulat pa siya dahil i'm invading her personal space already. Itinulak ko siya sa may pintuan and the moment her back hit the door. Nag iba ang timpla ng mood niya bigla siya nainis.

Karma: WTF!? was that for!?!
Sa sobrang inis niya nasigawan na niya ako pero wala parin ako magandang rason na maisip para akong naka auto pilot.

Naiinis ako sa kanya coz she left me but now na nasa harapan ko na siya hindi ko magawang magalit. Tinitigan ko lang siya. My hazel eyes staring at her green eyes and I'm lost. I need to be found and i can't think of anything better to do that but to kiss her, so I did.

I gave her light kisses sa lips niya, the moment our lips touched i felt that electricity. It traveled through my veins and it made my heart beat faster. Nagulat siya sa ginawa ko but she kissed me back. She licked my lower lip asking and pleading for entrance, sino ba naman ako para hindi siya papasukin so i gave her permission to enter and she explored my mouth. Our toungues are fighting for dominance, our kiss is getting intense then her hands are exploring my body and she reached my hips. My arms are wrapped around her neck. Both of her hands are on my side pulling me closer to her then she went further south. She reached my butt massaged and squeezed them, it made me moan.

Hingal na hingal kaming dalawa after that intense make out session. Naka lean lang ang forehead ko sa forehead niya while we we're trying to gain our energy back dahil nghina ang mga tuhod ko sa mga halik niya. Her hands are still on my hips and my arms are still wrapped around her neck. I smiled and nung nag balik na ang energy ko kumuwala ako sa mga kamay niya and i lightly pushed her again against the door then I slapped her.

Kung nagulat si Karma sa pag halik ko sa kanya mas gulat na gulat siya ngayon at kitang kita ang inis niya.

Karma: WHAT WAS THAT FOR!?!
Tanong niya sa akin habang hinihimas niya ang left cheek niya. Napalakas ata sampal ko, oh well....

I pushed her again sa pinto and i whispered to her ear.

Hope: That's for leaving me without my permission.
Then i nibble and lightly bit her ear just to send shivers down her spine and it was effective coz she was lost for words when I walked out the living room and went straight to the room where I stayed before.

Hope: Pls tell Rogelio to get my things. Thank you.
I yelled to her before I entered my room.

Hindi na siya sumagot pero after ng ilang minuto narinig ko na si Rogelio nakatok at dala dala ang gamit ko. Kinuha ko ito at nagpasalamat sa kanya. After ko mag shower at magpalit ng damit pambahay nireplay ko ang ginawa ko kanina. Hindi ko alam kung san ko kinuha ang lakas ng loob para gawin yung ginawa ko.

Ang alam ko lang is I feel safe when she's around and I needed her to know that. Gusto ko rin malaman niya na hindi ko siya sinisisi sa ngyare at ok fine i missed her. So para maiparamdam mo lahat yun you kissed her? You just made your situation complicated. Saway naman ng konsensya kong kontrabida.

Pag labas ko ng kwarto ay nag aahin na sila ng hapunan at niyaya na ako ni Steven para kumain. Pero si Karma hindi man lang niya ako tinitignan. After namin kumain ng dinner tumayo na ako para gawin ang usual routine ko sa gabi. I was going to help them magligpit pero they all insist except Karma na wag na ako tumulong. The whole dinner time sila sila lang ang nag kkwentuhan at nagtatawanan, lahat sila kinakausap ni Karma maliban sa akin and she didn't even look at me.

After ko gawin ang routine ko sa gabi ay humiga na ako para matulog pero hindi ako dalawin ng antok. Paikot ikot lang ako sa kama, i decided to get up at uminom ng tea baka sakaling antukin ako.

Pero pag minamalas ka nga naman pag labas ko ng kwarto andun si Karma at parang nag prepare na siya ng tea for herself. Babalik na sana ako sa room ko pero nakita na niya ako. The person that ignored me the whole dinner time spoke to me and i felt relieved coz deep inside ayokong nagagalit siya sa akin kaya nga nung siya na yung bodyguard ko never ako nag layas.

Karma: Hindi ka rin makatulog?

I turned around to face her and nodded.

Karma: tea?

I smiled.

Hope: yes pls.

Ginawan din niya ako ng tea and she gave it to me after niya gawin. Tahimik lang kami nainom ng tea sa dinning table niya. It wasn't awkward silent but i know na may gusto siya itanong.

She cleared her throat.

Karma: So Hope bakit ka nga andito and pls this time answer me with words.

I chuckled sa sinabi niya at ngumiti din siya.

Hope: sinusundo ka.

Karma: Look Hope...

I cut her off and tinignan ko siya sa mga mata.

Hope: Look Karma... I know sinisisi mo sarli mo sa ngyare sa akin pero it wasn't your fault.

I reached for her hand pero iniwas niya ang kamay niya.

Karma: Napahamak ka parin under my watch. Hindi ko mapapatawad sarili ko kung...

Parang nawala siya for a moment there parang umitim ang aura niya. This time when i reached for her hand hindi ko na siya pinayagan ilayo ang kamay niya.

Hope: No one anticipated that kidnapping thing to happen that day. Kahit nga simpleng activity lang yun, YOU still doubled the security and made sure that I was secured...

I want her to know it's not her fault.

Karma: But you weren't coz they were able to take you.

Nakayuko na siya.

Hope: It's not your fault Karma and besides kung hindi ikaw ang bodyguard ko tatakasan ko lage ang magiging bago kong bodyguard. Mas malalagay ako sa danger nun. Do you want that?

Inangat na niya ang kanyang mukha at ngumiti sakin.

Karma: ofcourse not.

Hope: then it's settled. You will come back with me and you will not ask for a new assignment coz you're my bodyguard.

Karma: why do you still trust me after what happened?

Siryoso niyang tanong sakin.

Hope: honestly I don't know but I feel safe when I'm with you. I never felt that before except when I'm with my Father.

She smiled at tumango tango lang siya.

I feel good pag napapangiti ko siya last na naramdaman ko ito ay kay Selina lang nung mga bata pa kami.

Naputol ang pag iisip ko ng tumayo na siya at nag start mag ligpit. I tried to help but again sabi niya matulog na lang daw ako. Masunurin naman akong bata kaya naglakad na ako patungo sa aking kwarto. Pero bago pa ako makalayo sa kitchen ay tinawag niya ako, i turned around to face her.

Karma: Hope! Thank you! Good night!

Yun lang ang sinabi niya at bumalik na siya sa pag liligpit. Natuwa naman ako dahil mission success ako.

The PRESIDENT'S DAUGHTERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon