The PRESIDENT'S DAUGHTER

ch. 24

Hope POV

Nagising ako sa aking mahimbing na tulog dahil may humahaplos ng aking mukha. I had to blink so many times para maka adjust ang aking mga mata sa liwanag at makilala ang tao na nasa tabi ko.

"Selina?"

Nginitian niya lang ako at unti unti niya nilalapit ang kanyang mukha sa aking mukha. She's gonna kiss me. Automatikong napapikit ako at ilang segundo pa ay naramdaman ko na ang malambot niyang labi sa aking labi. Tastes like cherry as always. Napangiti ako habang banayad niya akong hinahalikan. How i miss her. Her touch. Her kisses that makes my insides go wild and ang mga tingin niya nakaka hipnotismo. Sinasabayan ko lang ang kanyang halik. I don't want this to end.

After niya ako hinalikan nilapit niya ang kanyang forehed to mine at nag nose to nose pa niya ako with a smile on her face.

"I miss you" i told her and she smiled.

Bigla may bumukas ng pinto ko at niluwa nito ang isang lalake na naka maskara. May baril siya at tinutok niya ito sa amin ni Karma. Haharangan ko sana ito pero niyakap ako ni Karma ng mahigpit naging human shield ko siya.

Ang bilis ng pangyayari dahil nakarinig agad ako ng putok bigla na lang lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin at may dugo sa aking mga kamay. Hindi ko na maintindihan ang ngyayare. Tawa ng tawa yung lalakeng naka maskara habang yakap yakap ko si Karma na wala ng malay. I'm crying so hard.

"Nooooooooooooooooo!!!!"

Nagising ako ng pawisan at may luha sa aking mga mata. I was crying. Bigla na lang pumasok si Papa at mommy sa kwarto ko. Nagising sila dahil sa sigaw ko.

"What happened?" Nag aalalang tanong ni Papa.

"Bakit ka nasigaw anak?" Tanong ni mommy sa akin habang hinihimas niya ang aking likod.

"Papa asan ba talaga si Selina?"

Bigla kumunot ang noo ni Papa.

"It felt so real, she was shot habang yakap ko siya."

Lumambot naman ang expression nila mama. They look at me with so much pitty in their eyes.

"Pa, tell me where she is! I need to see her.....pls"

"Anak, it's just a dream."

"No, it was a nightmare but it felt so real." Hanggang ngayon hinihingal parin ako at ayaw parin tumigil ng pag tulo ng mga luha ko. My mom wiped my tears.

"Matulog ka na, kung gusto mo wag ka muna pumasok mamaya sa school. Magpahinga ka muna." Sabi ni mama na may pag aalala sa kanyang mukha.

"Karma is busy with her assignment wag ka na mag worry. Kaka report lang niya sa akin 2 days ago."

"Pa, tell her to come home."

"Yes princess, she will come home. Matulog ka na" inihiga nila ako and they tucked me in na parang bata.

Bago nila saran ang pinto ng aking kwarto ay narinig ko pa si mama tinatanong si Papa kung asan ba talaga si Selina.

Hindi na ako nakatulog. I was up all night thinking about her. Ayoko na ulit managinip. Isang buwan na siyang nasa "assignment" na yun and until now hindi siya nagpaparamdam. Kahit text, tawag or sulat wala as in nada...zero. Nakakainis miss ko na siya at the same time I'm worried dahil wala makasagot pag tinatanong ko kung asan siya. I've asked my Father so many times, si ate din tinanong ko kahit yung head ng security namin tinanong ko na lahat sila iisa lang ang sagot "wag ka mag alala babalik din yun".

Pero sa mga dumadaan araw lalo ako nag aalala, nadagdagan pa ng nightmare na yun. Pangalawang beses ko na napaginipan yun. Haysh Karma asan ka na ba kasi, pag nakita kita ako mismo babaril sayo eh pinag aalala mo ako. Bwiset!