Steps to his heart *Narry* (boyxboy) // DUTCH .

Chapter 18

"Het is mijn ouders jubileum. Dus alsjeblieft wees aardig, en doe niet zoals een meisje op haar periode." Zei Niall terwijl we parkeerde voor hun huis. Er was een grote lijn vol auto's hier in de straat. Niall heeft vast een grote familie.

"Whatever" Mopperde ik en verliet de auto. Niall vergeet vast dat het niet alleen hun jubileum is maar ook ONZE is. We gingen al naar hun jubileumfeest en laten we zeggen, ik ben best nerveus. Hij heeft zoveel familie, die ik nog moet ontmoeten. Wat als ze me niet mogen? Wat als ze me niet accepteren? Ik ben zeker de enige Britse op het feest. Ik word zo weggelaten. Het was een lange rit van Londen naar Mullingar, waarschijnlijk 4 uur maar het is belangrijk. We wilde zijn ouders niet teleurstellen.

"Kom op Harry. We hebben niet de hele dag om hier te staan." Zei Niall en liep naar het middelgrote huis. Hier komen mijn zenuwen. Hij opende de deur en ging naar binnen. Ik pufte even wat adem naar buiten en liep langzaam naar binnen.

"Fijne jubileum!" Ik hoorde een hoge hellende Ierse accent schreeuwen. Ik werd strak gedrukt tegen een smallere lichaam. Maura. Ik glimlachte en knuffelde terug.

"U ook Miss Horan!" Zei ik. Ze fronste en keek me aan.

"Nou, nou Harry! Ik heb je gezegd om me Maura te noemen! We gaan de beste jubileum ooit hebben, wacht maar tot de verrassingen!" Piepte ze, en knuffelde me strakker.

"Mam. Herinner je je zoon?" Zei Niall achter me. Maura lachte en liet me los, en knuffelde haar zoon, in een strakkere grip.

"Curly! Fijne Jubileum!" Zei Bob en sloeg me op me rug. Ik huiverde en glimlachte zwak. Niall's vader is zeg maar de speelvolle. Hij geeft me altijd bijnamen en slaat me speels. Het is soms grappig, maar soms doet het echt pijn. Omdat hij me echt hard slaat.

"Bedankt meneer Horan, u en uw vrouw ook!" Zei ik.

"Wanneer ga je het leren Harry? Het is Bob niet meneer Horan. Je laat me zo voelen als een bejaarde." Zei hij, en keek achter me en glimlachte wijd.

"Niall! Mijn jongen!!" Ik glimlachte toen Bob Niall knuffelde. Het is goed om Niall eigenlijk blij te zien. Ik heb niet tegen hem gepraat sinds gister, en onze jubileum is vandaag. Ik voel me zo slecht hoe ik hem heb behandeld. Misschien ben ik niet eerlijk? Ik wil hem echt vergeven maar ik wil niet zo wanhopig, en zwak overkomen. Ik wil hem laten weten dat ik ook gevoelens heb, en hem niet wil laten spelen met mijn gevoelens. Ik keek rond en zag iedereen praten en lachen, ze hebben zeker een goede tijd. Het was grappig want de meeste van ze hadden allemaal een flesje bier in de handen, en ze zijn Iers. Sommige mensen keken me aan en fronste daarna. Dit is zo gênant! Ik ken deze mensen niet. Niall is al in de hoek met een paar mannen aan het praten, en ik sta hier, alleen. Ik lijk een loner, net zoals ik in gedachten had gedacht.

"Hey jij bent Niall's toch?" Vroeg iemand. Ik draaide me om en zag een meisje naar me kijken, glimlachend. Ze leek in haar tienerjaren.

"Uh. Ja ik denk het." Zei ik. Ze glimlachte en sloeg op mijn arm.

"Je bent een gelukkige bastaard. Niall is een van de beste waar je mee kan zijn. Hij kan eerst heel hard zijn maar geloof me, hij warmt je op." Zei ze Oke, ik heb nu al twee dingen uitgevonden. Een. Niall zijn familie slaat veel. Twee. Dat is waarom Niall veranderd? Is dat waarom hij opwarmt? Al die jaren vertrouwde hij me niet, maar nu start het pas? Dit laat me juist erger voelen, ik ben niet meer boos. Ik ben nu verdrietig. Boos was het verleden. Aan Niall denken maakt me verdrietig.

"Dus.... Is hij goed in bed?" Vroeg ze opeens. Ik kreeg grotere ogen en keek naar het kleinere meisje. What the fuck vraagt ze me nu? Ze lachte hardop door mijn ongemakkelijke blik.

"Sorry voor de vraag. Wij Horans zorgen dat onze mannen goed in bed zijn, dat runt in onze familie. We trekken ook veel vrouwen aan." Zei ze. Ik trok een wenkbrauw op en keek naar Niall die nog bij het groepje stond.