Steps to his heart *Narry* (boyxboy) // DUTCH .

Chapter 3

"Hij viel boven op je!?" Schreeuwde Kate, en ik vergrootte mijn ogen.

"Hou je kop Kate! Je bent te luid!" Zei ik, ze mompelde een sorry, en keek me daarna aan met een spannende grijns.

"Duusss.... Hij viel op je. Naakt. Nat. Jullie twee. Alleen, in de douch?" Zei ze, bewegend met haar wenkbrauwen. Ze is soms echt een kleine vieze trut.

"Ja stil, hij schreeuwde daarna na mij. Maar we maakte het goed... Of in ieder geval denk ik dat. Hij praat sinds dien niet meer tegen me." Kate fronste, en Jake typte verder op zijn telefoon, totaal ons gesprek negerend.

"Geen zorgen!! Ik durf te wedden dat hij weg moet blijven omdat, je zo aantrekkelijk en sexy bent." Zei Kate. Ik rolde met mijn ogen en Jake lachte.

"Nee! Hij toont niet eens interesse in me!" Zei ik. Jake rolde met zijn ogen, en staarde me aan.

"Harry, Niall kijkt niet eens naar je." Zei Jake. Dat is niet.. Oké misschien voor de helft. Ik gromde en haalde mijn handen door mijn haren.

"Whatever." Mompelde ik.

"Dus! Moet ik je een lift naar huis geven?" Zei Kate, en ondertussen liepen we weg van de Uni. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte. 

"Ik heb Niall gevraagd om me op te halen." Zeg ik. Kate glimlachte lief, maar Jake schudde zijn hoofd.

"Ben je zeker dat hij ja zei?" Zei Jake. 

"Ja, dat zei hij." Zei ik. Nou, hij zei eigenlijk, wat jij wilt. Maar dat is voor hem een ja.

"Oké, zie je later Harry." Zei Jake. Kate, en Jake liepen naar hun auto, en stapte in.

----------

Ik ging zitten op het houten bankje, wachtend op Niall die me zou ophalen. Ik wachtte, en wachtte, en wachtte. Ik heb hem een sms gestuurd, gebeld maar hij reageert niet of neemt niet op.

Waar the fuck is hij? Ik toets zijn nummer in, maar wordt meteen overgeschakeld naar zijn voicemail. 

"Niall! Waar ben je!? Je zou me ophalen weet je nog! Alsjeblieft neem op!" Zei ik, en hing op.

Ik hoorde een donder en - oh god, het begint te regenen. Ik heb geen paraplu. Ik heb ook geen hoodie meegenomen. Ik kreunde en stond op, en liep naar de bushaltes. 

Ik wachtte en toen de bus kwam, stond ik op en wou doorlopen toen de chauffeur me stopte. 

"€1,-" Zei hij, en ik schudde mijn hoofd en beet op mijn lip.

"Ik heb niks bij me, geef me alsjeblieft een lift naar huis! Ik geef je het dubbele de volgende keer!" Smeekte ik bijna. Hij schudde zijn hoofd.

"Geen geld, geen lift" Zei hij. Ik zeurde, en ging uit de bus. De bus reed weg, en ik was kletsnat.

Ik deed het enige ding wat ik nog kon doen ; naar huis lopen. Mijn haar leek nu zeker wel op baby Tarzan. Ik haat het om een doorweekte lange Jeans aan te hebben. Ik had een lange voetbal trui aan, van Jersey. Oh ja ik herinner me het weer, deze was van Niall.

Ik leende deze trui zonder toestemming. Ook al ziet Niall er in dit shirt beter uit dan mij, ik hou ervan om zijn kleding stiekem te stelen. Iets kleiner dan mijn maat, maar dan nog zijn shirt's waren warmer, en zacht. 

Wacht. Waarom denk ik zo goed over hem? Ik moet eigenlijk boos op hem zijn. Maar hij is zo perfect, en ugh. Ik weet niet als ik boos op hem ben.

Ik liep de hoek om, en liep naar ons huis. Eindelijk ik ben er. 

Ik opende onze kleine deur en liep naar onze voordeur. Maar ik stopte toen ik een andere auto naast de zijne zag staan. Gasten? Misschien Niall's vrienden?

Ik liep verder naar onze voordeur, en opende de deur, met mijn reserve sleutel. Aldus toen ik het huis in stapte keken ze me allebei aan, Niall en het meisje van het ziekenhuis. 

Waarom is ze hier?

"Hey Niall. Herinner je me nog? Degene die je zou ophalen bij College, twee uur geleden?!" Zei ik. 

Ze fronste en Niall kraste even op de zijkant van zijn hoofd. 

"Harry, ik ben het serieus vergeten. Dit is Kathy by the way. Ze is mijn assistent bij werk." Zei hij. Ze glimlachte, liep naar me toe en hield haar hand uit.

Nou, ze was niet lelijk. Grapje, ze was prachtig. Haar lange gebruinde benen, lange bruine haren. Schijnende blauwe ogen. Ze is lang en slim. Het irriteert me, ze lijkt op een model.

Alles wat ik deed was haar aanstaren. Geen zin in te glimlachen en hoi te zeggen. haar glimlach verdween toen ze haar hand terugtrok. 

"Dus is hij je kleine neefje, of je huisgenoot?" Zei ze. Me mond viel open en Niall schudde zijn hoofd.

"Dit is Harry m-"

"Ik ben zijn vriendje" Zei ik. "En ik stel voor dat je weg gaat." 

Ze wou haar mond opentrekken maar knikte toen en pakte haar tas. 

"Het was gezellig om met je te praten Niall" Zei ze, en liep weg. 

Hij staarde me aan.

"Waarom stuur je haar weg? Ik was met haar aan het praten." Zei Niall.

"Nee! Waarom laat jij mij in de regen lopen?! Je zou me ophalen!" Zei ik, en Niall rolde met zijn ogen.

"Ik was bezig." Zei hij. Ik wou wat zeggen maar in plaats me mond open te trekken, nieste ik. Oh geweldig. Mijn neus voelt zo stoffig aan. Welkom verkoudheid. 

"Dit is allemaal jouw fout!" Zei ik, en nieste erachteraan. Niall kreunde in frustratie, pakte mijn arm en sleurde me mee naar onze kamer. 

"Hier." Zei hij, en gooide een boxer, en een paar andere kledingstukken naar me toe. 

"Neem een douch, en daarna geef ik je wat medicijn." Zei hij, lopend uit de deur. 

Gaat hij eindelijk voor me zorgen, nu ik ziek ben?

----------------

"Harry! Drink het medicijn!" Zei Niall. Ik schudde mijn hoofd. Het medicijn was in mijn mond. Maar, iedere keer als ik het wou doorslikken, zei mijn hoofd dat ik het niet moest drinken. 

"Harry!! Drink het!" Zei Niall Geïrriteerd. Ik probeerde het nog een keer, maar eindigde boven de wasbak om het uit te spugen. Niall gromde in ergernis.

"Ga gewoon liggen op de bank!" Zei Niall. Ik wikkelde de deken om me heen en liep naar de bank. 

Niall kwam uit de keuken, met een glas water, en zette die op tafel. Hij wou net weggaan tot dat ik hem stopte. 

"Wat? Wat ga je doen?" Zei ik.

"Slapen, ik slaap niet met een ziek persoon." Antwoordde hij. Ik fronste. 

"Alsjeblieft! Blijf hier voor even!" Smeekte ik. Hij zuchtte, en plofte neer op de bank, en richtte zich op de tv.

Eerst, was het gênant. Gewoon hem, hij starend naar de tv, verveeld. Hopend dat hij de eerste stap zou maken, en me zou gaan knuffelen, maar geen geluk. Dus, zoals ik altijd doe, maakte ik de eerste stap.

Ik schoof naar zijn kant, pakte zijn arm en wikkelde zijn arm om mij heen. Ik nestelde voorzichtig mijn hoofd op zijn sleutelbeen. Ik legde mijn heupen halverwege op de zijne. 

Ik sloot mijn ogen, en voelde me mijn borst op, en neer gaan. Zijn hartslag versnelde, vreemd. 

Ik wist, dat ik bijna in slaap viel. Maar voor ik sliep, voelde ik zijn vingers met de mijn verstrengelen 

--------------------------

Vote, comment, follow

XXNoëlla.