Steps to his heart *Narry* (boyxboy) // DUTCH .

Chapter 36

HARRY'S POV

Harry praat alsjeblieft met me.

Hij moet over die jongen zijn.
Ik ga hem doden voor wat hij deed bij Harry.
Hij is niet goed voor je Harry, dat was hij nooit.

Die zinnen heb ik alleen maar gehoord deze weken, sinds we uit elkaar zijn. En bij Kate haar observaties en woorden is Niall erover. 
Deze kleine weken hebben gedachtes, en herinneringen gebracht van vroeger. Herinneringen toen ik single was, zonder Niall. Soms denk ik, wat voor leven had ik voor Niall erin kwam? Ik was waarschijnlijk eenzaam, maar dat is niet wat ik me herinner.
Ik herinner glimlachen. Lachen. Gelukkig. Maar nu weet ik niet eens meer wat ik voel.
Mijn toekomst is verdrietig, depressief, en misschien een beetje boos. Ik weet niet als het een emotie is, of een mix vol emoties.

Ik draaide me om en zag Niall zijn stuk van het bed. Leeg natuurlijk. Er was geen bleke achterkant met een blond kapsel, waar ik iedere ochtend mee wakker werd. Zijn kussen ruikt nog steeds naar zijn aftershave en haar. Ik mis zijn lichaam warmte als hij naast me lag toen we sliepen. Ik ga naar bed met de kou, en ik sta op met de kou.

Ik hunker meer naar hem, meer en meer iedere dag. Ik mis zijn voorzichtige aanrakingen. Zijn lippen. Zijn ogen. Zijn glimlach. Zijn lach. Zijn armen. HIJ.

Ik voelde tranen opwellen voor de honderdste keer vandaag. Ik probeerde het hardst, gewoon voor een seconden om hem uit mijn hoofd te krijgen. Het leek onmogelijk. Ik zou alles doen om hem weer te zien, maar ik durf te wedden dat hij mij niet meer wil zien. Dat is wat me pijn doet.
Ik weet dat hij me haat, ik doe hem pijn. En de gedachte van hem huilend, is niet wat ik wil zien of wil hebben. Ik heb hem nooit zien huilen, en dat wil ik ook niet zien.

"Je weet dat ik van je houdt? Toch?" Fluistert Niall in mijn oor. Ik draaide me om en keek hem aan.
Hij glimlachte zacht, terwijl hij in mijn ogen keek. Zijn vingers gingen naar boven en omlaag, op mijn blootgestelde rug.
"Ik hou ook van jou." Zei ik. Ik schoof dichterbij, en wikkelde onze benen in elkaar. Hij ruste zijn elleboog op zijn kussen en kwam langzaam dichterbij.
Onze lippen tegen elkaar aangedrukt, zijn hand die cupte naar mijn wang. Mijn hand hing losjes om zijn Taille, terwijl ik zacht terug kuste 

Ik rolde om, starend naar het plafond terwijl een stille snik mijn mond verlaatte. Tranen vielen van mijn ogen. Ik kan het niet geloven, het is allemaal over. Ik ben niet meer met hem. Geen Niall meer.
Ik kneep mijn ogen dicht, terwijl mijn handen mijn gezicht bedekte.
"Please Niall... Ple-Please kom te-terug." Snikte ik stilletjes.
Please, please, vertel me dat ik hem ooit weer zie.

Aan deze kant was ik onder mijn adem aan het smeken. Ik weet niet eens aan wie ik aan het smeken was. God? Misschien. Ik wil hem gewoon bij me hebben. Want nu, kan ik niet meer tot leven komen. Ik wil een kamer hebben die me houdt. Ik kan het niet helpen maar wat als ik? Een nacht had voor afscheid. Kate en Jake hadden heel hard geprobeerd om me deze weken blij te maken, beter te maken. Ze zeiden altijd dat ze me snapte, maar nee. Ze snapte me niet. Ze voelen mijn pijn niet. Op dit moment voel ik me verdoofd. Ik staarde naar het plafond, en maakte geen beweging om mijn tranen van mijn wang af te vegen.

"Je hebt vijf vingers, dat zijn vijf dingen waarom ik van je houdt." Zei Niall. Ik fronste en hij pakte mijn hand. Hij zette mijn hand tegen zijn lippen, en gaf voorzichtig een kus erop.

"Een, je glimlach." Zei hij en kuste mijn duim. Ik giechelde en een glimlach verscheen op zijn lippen. "Twee, je lach." Hij kuste mijn wijsvinger. "Derde, je lippen natuurlijk." Ik lachte en hij kuste mijn middelvinger. "Vier, je prachtige ogen." Hij kuste mijn ringvinger. "Deze vinger kan ooit nog worden gevuld met een cirkel, je weet maar nooit." Mijn hart bonsde hard bij het horen van deze woorden. "En vijf, jij." Zei hij, en kuste voorzichtig mijn pink. Ik glimlachte, pakte zijn gezicht en gaf hem een kus. Ik trok weg, alleen maar door Niall terug getrokken geworden. "Niet terugtrekken, ik ben nog niet klaar." Zei hij tegen mijn lippen.

Mijn onderlip trilde, en ik voelde de tranen alweer opkomen. Ik kon niet meer. Maar ik moest huilen. Ik liet een verslikte snik horen. Kort daarna barstte ik in huilen uit. Ik bedekte me gezicht met mijn handen.

"Alsjeblieft." Piepte ik. Ik hikte en piepte, terwijl ik verder huilde.
"Alsjeblieft, kom terug."

Ik beet op mijn tanden, hij moet me horen. Ik wil dat hij me hoort, het moet harder.
"Alsjeblieft Niall kom terug! Alsjeblieft kom terug!" Zei ik luider. Ik viel uit mijn bed, op de koude vloer met mijn knieën op de grond. Ik huilde, terwijl ik opstond. Mijn knieën opeens zwak. Ik liep, met trillende knieën en ik bevond mezelf piepend. Mijn adem werd korter, en het voelde constant als iemand me neerstak. Het gevoel die ik zo goed ken, een astma-aanval. Ik probeerde sneller naar de keuken te lopen, wanhopig naar mijn kast voel medicijnen en mijn inhaler. Ik kneep mijn ogen dicht om de duizeligheid te stoppen, maar het lukte niet.  Ik opende mijn ogen en hijgde. Ik viel op mijn knieën terwijl sterretjes voor mijn ogen begonnen te bewegen. Ik deed keer op keer mijn ogen dicht en open, maar het maakte het alleen maar erger. Ik piepte luid, de pijn in mijn borst werd erger.

"Harry ben je thuis!?" Hoorde ik Kate schreeuwen terwijl de voordeur dichtviel. Ik piepte, te zwak om te kruipen, dus viel ik terug op de grond. De verblindende sterretjes waren het enige wat ik op dit moment kon zien. Ik voelde hoe iemand me ruw door elkaar schudde. Kate haar schreeuwen, echode in mijn oren.

"Niall! Niall help alsjeblieft!" Was het laatste wat ik hoorde toen mijn ogen dichtvielen.

-----------------------------

Bish what. Oke gedachtes op dit hoofdstuk? Yess, comment .

Harry :(

Vote

Comment

Share

Follow

X oXo Noëlla.