Charmagne
"Arrgghhh!!!" Ansakit ng ulo ko. Nagising ako dahil sa liwanag galing sa bintana. Teka, sinong nagpinid ng heavy curtain? Kainis naman.
"Masakit ba ang ulo mo?"
"Sh*t!" Bulalas ko sabay balikwas at mabilis na idinilat ang mga mata ko at mabilis na hinanap ang mang-ari ng boses na yaon. Grabe! Lumipad yata bigla ang kaluluwa ko sa pagkabigla ko.
"Hmm.. Fix yourself and go downstair, your breakfast will getter cold." Maotoridad niyang sabi.
"O-po M-madam..." Sagot ko. Sheeet. Nakakahiya! Did I just curse her earlier? Oh kama, lamunin mo na ako.
"It's tita... Common, get up your ass.." Sabi niya at binato ako ng towel. Mabilis ko namang kinuha yun at pumunta ng banyo. Nakakahiya talaga. Nang marating ko ang banyo saka ko pa lang napansin ang suot ko. A boxer and a sports bra in my upper. Geeze!
After washing my face at brushed my teeth. Bumalik na ako ng kwarto ko. I was stunned nang makita ko ang bed ko na naka-ayos na. Nagbihis na ako ng jogging pants at t-shirt para mas kaaya-aya naman sa harap ni Tita Lita. Still, I'm wondering why she did this all stuff. She took care of me, preparing my breakfast, fixing my bed, waking me up every morning and send to to school all by her self.
"Kumain kana at nang makainom ng gamot." Said TiTa Lita.
"Gamot po? I'm not even sick T-tita.." I said. I was bit ashamed kasi, she puts rice and vegetables in my plate.
"As what I've seen, you're having a headache..." Sabi niya and sip on her coffee.
"Di naman po masyadong masakit..." Sabi ko at sumubo na. Hmmm.. Sarap naman! The best chapsuey (don't know the spelling) I ever tasted.
"I guese I'll gonna cook you with this more often.. Hehehe.." Sabi niya at nilagyan ulit ng chapsuey ang plate ko. Ansarap sa taenga ang tawa niya.
"Thank you pow... Ansharap pow.." I said and her eyes widened.. Oh gosh! Where's my manner, i talk when my mouth is full.
"Hahaha... You're so cute!" Sabi niya. What! She just laughed at me? Di siya nagalit sa ginawa ko? Amazing!
"Tita... Why?" Out of nowhere kung tanong. Gusto ko lang malaman kung bakit ginagawa niya to sakin.
"Hmmm? What do you want to know?" She asked me and finished her coffee.
"Why you did this to me? You came early just to prepare my breakfast, wake me up.... I know you're busy person, but why you still busying yourself to me?" Tanong ko sa kanya. Later I know, she cupped my face both of her to palms. Sadness written in her beautiful face but suddenly it lighten a little when she smile.
"I just missed her, I missed them..." She started to talked while caressing my cheek. Nakakailang na nga e.
"Who is she po? Who are they?" Tanong ko. Nakakaintriga kasi.
"Siguro kasing edad mo rin siya ngayon. I lost them ten years ago." She said and tears are flowing in her cheeks.. Oh my God did I made madam cried..
"I'm so sorry madam.. Tita.." I felt guilty, I stood up and hugged her. Wow! I love the feeling. I really love this feeling, I felt comfortable, safe and loved. I rubbed her back.
"I'm sorry for asking.. I promise I won't do it again Tita.." Sabi ko nang maghiwalay kami ng yakap.
"It's okay honey.. Until now, for me the're alive. I just felt it. Please let me do it to you the things must I did it to my princess. Nakikita ko kasi siya sayo. Can you be my daughter fir the main time?" Sabi niya. Her eyes were pleading kaya tumango nalang ako.
"One more question po.." Tumango naman siya kaya pinapatuloy ko na. "You've said you missed them? Are they twins po?" Nakakalito kasi.
"No.. Sila ang mag-ama ko. My husband Ruel and our princess." She said and look up trying to hold her tears. Ganyan ako e. Pag naiiyak ako tapos pinipigilan ko ung mga luha ko at titingala ako dahil nahihiya ako. Baka isispin nila mahina ako.
"Ahhh..." Wala na akong ibang nasabi. Ansaklap pla. Gusto ko pa sana siyang tanungin kung anong nanyari kaso baka umiyak na naman siya. Antagal na ng ten years pero di pa rin naka-moved on. Sabagay, asawa at anak niya yung nawala.
"How was school?" Biglang tanong niya sakin habang naghuhugas ng pinagkainan ko. Di na kas siya kumain dhil di na daw niya ako nahintay. Ten na pala nung nagising ako. Buti nalang walang pasok dahil my meeting daw yung mga faculty staffs, syempre kasali na ang mga professors.
"I found out basketball is good." Sabi ko habang nakatingin sa ref. Tumangkad at lumaki yata ang ref ko ngayon. I open it at nanlaki ng mga mata ko. Punong-puno siya ng stacks.
"Ahuh! So, go on.. Fix yourself and we'll go shopping. You'll need your sport's gears." Utos niya sakin.
"P-po?" Di ako makapaniwala e. Wala akong pera e.
"You heard me. Go.." Said Tita Lita and push me a little. So, wala na akong nagawa. I took a bath quickly, dressed up. Just a simple white v-neck tee with gray cotton bleaser, a black skinny pants and a sneakers.
"Nice get up!"
"Thank tou tita. Hehehe.. This is where I comfortable kasi." i said, she's kinda checking me out kasi.nakakailang.. Hehehe.
"Let's go.." Sabi niya at nauna nang lumabas.
As we are on our way, my phone rings.. It's Maddie.
"Answer it." Said Tita Lita. I just nod and answer the call.
"Baby? What is it?"
"Hi, glad you answer it.. Boredome kills me here. Are you free? Can you come over? No class is sucks!"
"Hahaha... I thought Bea is with you."
"Bea is annoying person! Lagi niya akong inaasar.. Argghh.."
"Haha.. Btw, were going to buy some sport's gear. I have planed to join basketball team kasi. I can't say no to capt Ria."
What? Whose with you? Is that a girl?"
"Yup! A beatiful and sexy girl. (Sabay kindat kay Tita Lita) Actually she's driving right now."
"Arghh! Beautiful than me? Sexy than me?"
"Hmmm..."
"Okay! Fine!"
"Hey maddie?"
Argh! Pinatayan niya ako. Naku naman!
"Maddie huh?" Said tita lita and smirk. Napabuntong hininga nalang ako.
"She's my friend po.
"Okay.."
So binilhan ako ni Tita Lita ng sport's gear ko. Pero bago yun ay binilhan niya ako ng relo, wallet at mga panyo. Nakakahiya pero wala na rin akong magawa dahil mapilit siya. Anak pa nga tawag niya sakin e.

BINABASA MO ANG
"Miss Green" (AlyDen - GxG)
FanfictionSa isang iglap, at dahil sa isang simpleng babae. Lahat ng paniniwala ko nawala. Lahat ng pinaghahawakan ko nawala. Lahat ng meron ako gusto ko sa kanya. Ayokong maging mali. Natatakot ako. Pero dahil sa kanya gusto kong subukan. "We live in awfull...