Chapter Two

92 2 0
                                    

“Ahm.. I’m so-sorry.” sabi niya habang tinulungan akong magpulot.

“Dude! Bilisan mo!” may tumawag sa kanya. Maybe kasamahan niya yun. He dropped my books again kaya yun tag-pulot ulit ako. Bastos 'yun. Pero hindi ko nalang pinansin.

“I’m really sorry!” sigaw nuya at tumakbo na paalis. Hindi ko na nakita 'yung mukha niya. All I know is, varsity player siya. He’s wearing this blue with silver touch in both sides jacket. Only varsity players wear those.

Cloeh came back to check me up.

(so this my bestfriend Cloeh, you might know her and meet her somewhere around. Her image on the right side.) 

“Kyle, what happened? Male-late na tayo.”

“Sorry, may nakabunggo kasi sakin eh, obvious, tumalsik yung books ko.” I quickly put on my body bag.

“Cloeh, medyo masakit ang left feet ko.”  Ito ang dahilan kaya hindi ako kaagad nakatayo.

“Best, tara na bilis.” Hindi niya siguro narinig. So I just start running again. Every moment I step my left foot, sumasakit talaga ng todo.

We reached the room kasabay naman namin yung prof. namin kaya all settled. We aren’t late.

*Sh*t!*

“Ouch!”  Napasigaw na talaga ako sa sobrang sakit. I fell down sa floor.

“Kyle, bakit?!” Sobrang nataranta si Cloeh at mabilis na lumapit sakin. Mabilis din na lumapit si Mr. Draygon, ang professor.

“Miss Montalez, are you alright?”

“Sir, natwist po ata 'yung left foot ko.” naiiyak na talaga ako. Lumabas naman ng room yung mga classmates ko ng marinig na sumigaw si Cloeh.

“Hala! Nabalian ata si Kyle!” Issue na naman ‘to.

“Ito ba ang masakit?” Hinawakan ni Mr. Draygon 'yung kaliwa kong paa.

“Ouch!” napasigaw ako ulit. “Yes sir.”

“Okay class, any one who can help Miss Montalez na makatayo? Injured ang left foot niya.”

“Sir, I’ll help!” lumapit kaagad si Joshua at kinarga ako. Speaking of Joshua, he’s a friend, just a friend. Joker at makulit pero nice din naman.

Together with Cloeh at Joshua na kinarga ako hanggang clinic, we met Ms. Fatima. The one and only beautiful schoolteacher na may handle ng clinic.

Miss Concepcion and Mr. Lander, you can go back to your class now.” She smiled unto them. “Ako ng bahala dito.”

Yes ma’am." Sagot ni Cloeh. "Kyle, if there's anything you need, tawagan mo lang ako huh."

“Sure, thanks. Also to you, Joshua.”

“No prob!” he made an 'okay' sign.

Nang makaalis na sila. In-examine ni Miss Fatima yung paa ko. She said na na-sprain daw ako pero hindi naman ganun kaseryoso. I just need 3 weeks para gumaling 'yung paa ko.

“Nabungo po kasi ako kanina habang papunta sa classroom ko.” I remembered.

“That’s why?! Nabalian ka ng ma-out-of-balance ka.” She got it. Naupuan ko kasi 'yung paa ko kanina eh.

“Ahm…” nagpatuloy lang siya sa paglalagay ng benda sa paa ko.

“May masakit pa ba sa’yo?” she suddenly asked.

Meant to be TogetherTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon