“Mom?”
“Kyla! Anong narinig ko na may party ka tomorrow!?” lakas ng boses nya from the other line kahit ilayo ko na nga yung phone sa ears ko eh, rinig ko pa rin “Is that true?!”
“Opo mom and besides ayoko rin namang pumunta”
“What!?” she shouted again. “Anong hindi ka pupunta? Pumunta ka or else uuwi ako dyan, ngayon na”
“What!?” akala ko pa man din. Haist… “Kala ko pa naman. Fine!”
“May dress ka na ba?”
“Si Cloeh na bahala dun, okay. Bye!” I hang up the phone before you speak. Hay naku!
I woke with my bike, nakakatamad mag-padyak eh. I look at my watch…
11:30pm na pala. Sobrang late na.
I continue walking nang may nadaanan akong grupo ng mga lalaki, mga gangster ata. I just continue walking at nagtapang-tapangan.
“Miss, saan ka pupunta?” sigaw nung isa, hindi ko lang pinansin. “Aba! Mataray!”
May lumapit sakin “Sandali lang, miss!” binitawan ko na yung bike ko.
“Saan ka pupunta?” and they circled me.
“Don’t touch me!” I said.
Wala silang balak na tigilan ako and hindi ko rin alam kung paano ako aalis.
“I said, don’t touch me!”
“Hey guys!” may sumigaw na lalaki. “Sabi niya, huwag nyo daw siyang hawakan”
Nag-iba silang lahat ng lingon. Lumapit sakin yung lalaki.
“Sino ka naman? Knight in shining armor niya?” nagtawanan silang lahat.
He covered me up “Stephen?”
“Atras ka muna Ms. Kyle.” He ordered.
Hindi ko alam kung bakit siya nandito but I just followed him.
“Matapang ka ha” sabi nung isang lalaki. “Tignan nalang natin”
And… *pak!!* ilang beses pa nilang inulit but he stand up still. Until…
“Stop it!” I exclaimed. Binugbog nila ng todo-todo si Stephen.
*police siren*
Buti nalang may dumaan na police kaya nagsitakbuhan sila. Si Stephen may konting dugo na sa mukha.
“Ayos ka lang ba?” I worried.
“Si-siguro…” nanghihina niyang sagot. Bakit pa kasi ako nagtanong.
“Let me help you” I stoop him up at inakay.
I got my bike at hirap na hirap sa paglalakad. Dinala ko siya sa bahay para gamutin yung mga galos at sugat niya.
Stephen’s POV
Kinakarma ba ako? Wala naman sa plano ko ang magpapabugbog sa mga tambay sa kanto pero ito nag-ala-prince charming pa ako para kay Kyle. Nabugbog pa ako.
She helped me to stand at inakay papuntang bahay nila. Medyo nasira pa ang mukha ko.
But… I think may advantages naman itong konting kabutihan ko. She brought me to her house para gamutin.
End of Stephen’s POV
I helped him sit. “Sandali lang ha.” I got the first aid kit at bumalik din kaagad.
“Bakit ka ba nandun?” kumuha ako ng cotton at wound cleanser.
“May pinuntahan lang ako.” Sagot niya “Aray!”
“Sorry” dinahan-dahan ko nalang.
“Gabi na at nasa labas ka pa”
“Ah wala, may pinuntahan lang din” nilagyan ko na ng band-aid yung sugat niya. “Eto, ice bag, mukhang masakit ulo mo eh”
Stephen’s POV
Sumasang-ayon ba sakin ang tadhana? She’s very nice to me tonight.
Syempre, ikaw ba namang magpabugbog para mailigtas ka, sinong hindi babait? Nevermind! Ang dapat kung isipin, eh kung paano ako mas mapapalapit sa kanya.
End of Stephen’s POV
“Ok ka na ba?” I asked “Thank you nga pala kanina ha”
“Wala yun” he said. “Ahmm… pwede favor?”
“Kapalit?” sabi na nga ba may kapalit yun eh
“Hindi naman, ayos lang sakin kung ayaw mo”
I sighed. “Ano ba yun?”
“Kasi sa totoo niyan, I’m looking for a partner kanina, pwe-pwede ka ba?”
huh? About party na naman?
Naku naman talaga. Kung hindi nga naman ako minamalas niyan!!!
BINABASA MO ANG
Meant to be Together
SonstigesMeant to be Together written by mr.whize Copyright © 2011 mrwhize. All Rights Reserved. No part of this story either text or photo may be reproduced, copied, modified, or by any means, without indicated permission in writing from the author.
