Chapter Nineteen Point One

31 0 0
                                    

Umagang-umaga at nakatulala ako.  Thinking about him, the dumb mysterious man. But, I’m just thinking if how he knew that I love those flowers and my private account. Maybe I should ask Cloeh now. What if he’s a scammer or what so ever? Darn it!  My mind can’t think any other than that stupid man.

I’m drinking my juice most likely a robot when…

“Hey! Kyle!!!” nabuga ko yung ininom ko sa sobrang gulat. “Ouch…”

Ano ba yun?!  “Oopps! Sorry Bry” I quickly got some tissue at tinulungan siyang magpunas ng mukha.

“Nagulat kasi ako, pasensya na”

“Ayos lang…” he continues wiping his wet face. “Kanina ko pa kasi napapansin na tulala ka, anything wrong?”

“Ah.. eh… wala. Wait hahanapin ko lang si Cloeh”  I ran away and shouted “Pasensya na talaga!”

Nagpunta muna ako sa locker room and look if there’s a rose again, pero wala naman.

“Mukhang, interested ka dyan sa mysterious admirer mo ah” si Clow.

“Baliw!” asar ko. “I will ask something.”

Since bleacher’s practice, dun ko nalang itutuloy ang pagtatanong.

“Wala naman akong pinagsasabihan ng account mo and besides, nakalimutan ko na nga na you love blue roses, except nung mayroon ka sa locker mo” she explained.

“Okay” at nanahimik kami.

“Sige balik na tayo!” yaya niya.

Naglalakad na kami pabalik ng field nang may biglang lumilipad na…

Ouch!!

What the---!!!??

“Ayos ka lang ba?” nakita ko si Cloeh sa taas ko. Blurred na ang paligid at umiikot.

“Huh??” then, wala na akong makita.

Meant to be TogetherTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon