Bir Kuma Hikayesi✅ #Wattys2018

5.Bölüm

Yorum ve votelerinizi bekliyorum :)

Umarım bu bölüm de aklınızda geçen bölümden kalma sorular varsa çözülür.

Sizleri seviyorum...

Umarım beğenirsiniz...

Iyi okumalar.

......................................................

Nisan'dan...

"Nisan hadi. Kaçamazsın artık. Anlat. "dedi mirhan.

Baranların tatile gitmesinin üzerinden iki gün geçti. Ne aramış nede sormuşlar dı. Gerçi beni artık alakadar etmez demi. O demişti. Hiçim ben onun için bir yokluktan ibaretim. Ama karnımda onun çocuğunu taşıyorum. Hemde daha üç haftalık.

" Nisan... "

Derin bir nefes alıp elimdeki bıçağı tezgahın üzerine bırakıp ona döndüm. Anlatsam bencede iyi daha fazla içime atıp üzülmek istemiyorum.

" Anlatacak bir şey yok. Sabah uyandık ben kahvaltı hazırladım sonra oda geldi kahvaltı ettik. Aradan bilmem kaç dakika geçti aniden bana hakaret etmeye başladı. Benim bir piçin kızı olduğumu ve bana yakışan şeyin ancak kuma olarak gelmemmiş. Eğer bir gün benden çocuğu olursa o doğduktan sonra nüfus cüzdanına anne adı olarak berfinin isminin yazılacağı benide büyüyünce kötü anne olarak tanıtacağıymış. Asıl konu değersiz bir hiç olmammış. Olan bu. Bu. "deyip arkamı ona döndüm.
Gözümden bir damla yaş aktı. Ben hamileyim, ama sana sözüm olsunki Baran ağa eğer bu çocuğun nüfus cüzdanına anne adı olarak berfini yazarsan kork benden.

" Belki kötü bir haber almıştır. Ve sana patlamıştır. Hemen kötü düşünme. "dedi mirhan.

Güldüm. Kahkaha da atmış olabilirim. Tabii birbirlerini ne kadar sevmeselerde kardeşler onlar. Koruyacak tabi onu. Ama o dememiş miydi 'O seni hiçe sayıyorsa sende onu hiçe say' diyen.

" Ama bu bana bir piç mişim gibi muamele yapmasını gerektirmez. Veya Berfini iyi beni kötü anne rolüne sokmasına. Veyada bir hiç mişim gibi davranmasına. Ben yerimi biliyorum. "

" Nisan... "

" Mirhan lütfen daha fazla konuşmak istemiyorum. Bu bile yetti. "

Bir şey demedi. Başka ne dene bilirki.

" Nisan yenge "bunu diyen zelihaya çevirdim bakışlarımı. Heyecanla mutfağa girdi.

" Efendim "

Yanıma gelip sıkıca sarıldı bana. Bu hareketine karşı şaşırsamda kendimi toparlayıp bende ona sarıldım.

" Bir sorun mu var? Ne oldu. "diye sordum.

Kıkırdayarak benden ayrıldı. Sonra elini karnımın üzerine koyup okşadı. Yo gerçekten bir sorun var. O böyle davranmazdı.

" Yok ne sorunu ben sadece yeğenimi özledim. Ondan. Ve unutma olur mu ben hep buralardayım. Bir şeye ihtiyacın olursa. "kaşlarımı çatıp bize bakan mirhana çevirdim bakışlarımı. Bizimi dinliyordu yani.

" Bizimi dinledin sen. "dedi mirhan. Bir elini kardeşinin omzuna koyup onu kendine çevirdi.

" Yo abi valla dinlemedim. Ben şey için gelmiştim neydi dur... ha akşama Nisan yengemin ailesi geliyormuş onu haber verecektim. Birde zelal ana Nisan odasına çıkıp dinlensin dedi. Kendini fazla yormayacak mışın."dedi ve derin bir nefes aldı.

Annemler geliyor. Onları bu konağa geleli daha hiç görmedim. Zaten beni Batan ağa vermişti demi zorla. Gelsin de eserini görsün.

"Hadi sen odana çık. "dedi mirhan. 'Tamam' dercesine başımı salladım. Zelihayla birlikte mutfaktan çıktık. Mirhan da arkamızdan geliyor du. Basamaklara yönelmiştikki konağın kapısının açılmasıyla o yöne baktık. Baran ağa arkasından da Berfin konağa girdi. Yüzleri gülüyordu, anlaşılan iki günleri güzel geçmiş. Baran ağayla göz göze geldiğimiz de bakışlarımı hemen başka tarafa çevirdim. Ve basamaklar dan çıkıp odaya girip kapıyı da arkamdan kilitledim. Hamile olduğuma göre artık aynı odada kalmamıza gerek yok.

Yatağa uzanıp, gözlerimi kapayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

................................................

Gözlerimi araladığım da havanın karardığını fark ettim. Bu kadar uzun uyumuş olamam demi. Yataktan doğrulup oturma pozisyonunu aldım.

Gelmişlerdi. Acaba baba olacağından haberdarmı. Biliyorsa neler hissediyor du acaba. Saçmalama Nisan tabikide yas tutuyordur. Sonuçta sevmediği bir kadından çocuğu olacaktı.

Aşağıdan gelen seslere bakılırsa anamlar gelmişti.

Yataktan kalkıp banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp kuruladım. Batan ağaya inat ayakta dim dik duracaktım.

Üzerime siyah sade bir elbise giyindim. Sonrada yeşil şalımı taktım ve iğnelerle sabitledim. Biraz da makjaz yaptım. İlk kez makyaj yapıyordum. Zaten bu makyaj setinide Mirhan almıştı, Baranı kendime bağlama işi için ama o konuda artık kapanmış oldu. Kendimi onun için yormayacaktım.

Odadan çıkıp sesin geldiği yöne yani salona doğru ilerledim.

İçeriye girdiğimde koyu bir sohbete daldıklarını fark ettim. Beni ilk fark eden Mirhan olmuştu. Beni baştan aşağı ya bir süzdü sonrada memnun olmuşcasına sırıttı.

"Nisan bacım... "

Abimin seslenmesiyle ona baktım. Buruk bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Gülümseyerek yanına gidip elini öpüp sarıldım ona. Normalde ilk babaların ki öpülür ama bu olaydan sonra öpecek değilim.

" Nasılsın Nisan. Iyi bakıyolar mı sana burda.? "diye fısıldadı kulağıma

Bende aynı onun gibi fısıldadım.

" Iyiyim abi. "

" Dayı oluyorum haa. "

" Evet. Dayı olacaksın. "

Abimden sonra anamın elini öpüp sarıldım. Oda abim gibi kulağıma fısıldadı.

" Kızım napıyorsun sen. İlk babanın eli öpülür bilmiyor musun. "

" Herkes hakettiğini yaşar ana. O nasıl benim ölüm fermanımı yazıp imzaladıysa, bi şeyler den de vazgeçmiş olur. Ve o benden vazgeçti. "sonlara doğru sesim biraz yüksek çıkmıştı.

....................................

Kısa oldu biliyorum ama kusura bakmayın gerçekten anneannem hasta ve yanındaydım.

Ama hafta içi bir bölüm daha yayınlanacak.

Umarım bu bölüm hoşunuza gitmiştir

Bölüm Hakkında düşünceleriniz nelerdir. Sizce diğer bölümde neler olacak.

Yorum ve voteleri unutmayın.

Iyi geceler....