Mutluluğu Yakaladım Derken

1.BÖLÜM

Bana tek tabanca diyebilirsiniz. Ailem var ama oldukları kadar yoklar. Bir annem var. Kendini ezdiren,herşeye boyun eğen ve beni görmeyen. Bir babam var. Evlatlarını ve karısını hiç sevmeyen. Kafası her attığında hıncını benden ve annemden çıkaran. Bir abim var. Evet abim. Belkide en çok ailem olmayı en çok başarabilen şu gereksiz hayatımda ki üç kişiden. Abim hayatımda tek güvendiğim,adam bir tek adam diyebildiğim kişi. Babam için bu şeyleri söyleyemiyorum çünkü bu özellikler insana yakışır. Benim babam hak etmiyor. Bu kadar nefretimin sebebi bana anneme yaptıkları. Annem ne kadar da beni görmese o benim annem ve babamın ona yaptıkları ondan nefret etmem için çok fazla bir sebep. İşte benim huzurlu,mutlu ve sevgi dolu ailem(!) Bugün normalden biraz daha geç kalktım çünkü gece uyuyamadım. Babamın bağarışlarından,annemin yalvaran sesinden. Abimin babamın üstüne yürüdükten sonra kapıyı çarpma sesinden. Normalde babamdan erken erken çıkardım evden. Ama bugün yüzünü görmek zorunda kalacağım. Laf sokmalarını dinlemek zorunda kalacağım. Hazırlanıp mutfağa geçtim. Annem yine erkenden kalkmış kahvaltı hazırlıyordu. Masaya oturdum ve birşeyler atıştırmaya başladım. Ağzıma bir lokma atmıştım ki o sesi duydum. "oo kimleri görüyorum yüzüne hasret kaldık Toprak hanım" hiç birşey demeden yemeğe devam ettim. Biran önce şurdan gitmek istiyordum. "ne oldu kızım küs müyüz?" dedi. Ahh bence susmalısın artık. Tabi ki böyle bişey diyemedim. "Hayır baba neden küs olalım ki" dedim. Sadece gülümsedi. Ben somurttum. Annemde sofraya oturup yemeğini yemeğe başladı. Benim yemeğim bitince sofradan kalktım. "size afiyet olsun ben çıkıyorum." dedim. "annem tamam dikkat et" dedi. Hiç birşey demeden çıktım evden. Oh be özgürlük. Okulu seviyordum. Evde ne kadar somurtuyorsam okulda o kadar gülüyordum. Arkadaşım çok vardı ama hiç biri benim durumumu bilmiyordu. Bilmesinler de zaten. Okula giderken yolda abimi gördüm. Dün evden gittikten sonra eve gelmemiş anlaşılan. "dün eve gelmedin mi abi? " dedim. Bana gülümseyerek baktı ve sarıldı. "Hayır güzelim gelmedim. O adamın suratını biraz daha çekemezdim. Üzgünüm sizi de tek bıraktım." dedi. Ah abi seni çok seviyorum. Ne kadar düşüncelisin. Gülümseyerek suratına baktım. "önemli değil abi'm ama bi daha gidersen bile eve gel ki sana sarılarak uyuyabileyim." abimin bu sözlerden sonra gözlerinin içi güldü. "tamam güzelim gelirim artık sırf sen ve annem için." dedi. " Tamam abi benim gitmem gerekiyor. Seni seviyorum." dedim gülümseyerek. Yanında içtenlikle gülümseyebildiğim tek kişiydi belki. " Tamam kardeşim kendine dikkat et. " kafamı onaylar biçimde salladım. Durağa gidip gelen otobüse binip okula gittim. Sınıfa çıktığımda rüzgar, Doruk, çisem mi gördüm. Yani en yakın arkadaşlarımı. Yanlarına gittiğimde çisem. "Günaydın kanka" dedi Gülümseyerek. "sanada günaydın ve size de Günaydın çocuklar" diyerek rüzgar ve Doruk'a da selam verdim. Onlarda bana "sanada günaydın toprak" dediler. " ee napıyorsunuz bakalım şu yirmidört saatte." rüzgar cevapladı. "aynı be toprak'ım Sen ne yapıyorsun." dedi sırıtarak. "aynı işte be rüzgarım yaşayıp diyoruz." Doruk ve çisem rüzgar'la konuşmamıza kıkırdadılar. Hoca geldiğinde yerlerimize geçip ders dinlemeye başladık. Cam kenarında en arkada rüzgar ve Doruk onların önünde çisem'le ben oturuyordum. Ders fizik of ya şu dersi hem sevmiyorum hem birşey anlamıyorum. Tabi ben sıkılınca diğerlerini de rahatsız etmem gerekiyor. Çisem'e dönüp "çiseeeeeemmm" dedim. Tabi anladı benim sıkıldığımı "git başkasıyla uğraş toprak." dedi. Çisem fizik dersini sevdiği için dinlerdi. Bu sefer doruklara bulaştım. "ya gençler ben sıkıldım hadi beni eğlendirin." dedim. Tabi onlar benim bu halime alışkın oldukları için hiç bir tepki göstermeden orta parmaklarını gösterip beni nazikçe reddettiler.(!) bende sıkılıp dışarıyı izlemeye başladım. Başlamaz olaydım keşke bahçeye çok yakışıklı bi çocuk girince resmen cama yapıştım. O ne lan öyle bu insansa bizimkiler ne? Direk Çisemi dürtüp cama bakmasını sağladım. Tabi o da çocuğu görünce cama yapıştı direk. Hoca bizim halimizi görünce "kızlar ne oluyor orda yerinize oturun hemen." hocanın uyarısyla istemeye istemeye yerimize oturduk o sırada kapı çaldı içimden koca bi oha dedim. Yok artık.