Ver weg van jou

Hoofdstuk 11

Toen ik in mijn kamer aankwam was het muisstil. Ik vond het eigenlijk best jammer dat ik niet naar school mocht gaan. Het klonk misschien raar omdat ik meestal een hekel had aan school. Hoe raar het ook mocht zijn, die dag wou ik graag samen met de andere internen vertrekken naar school. Ik begreep wel waarom ik niet naar school mocht gaan. Het was belangrijk voor de veiligheid van mijn leeftijdsgenoten. Misschien kon ik binnenkort opnieuw naar een gewone school gaan. Ergens wist ik dat dat niet zou gebeuren. Toch bleef ik hopen. Hoop was iets raars. Zelfs wanneer een mens alles kwijt was bleef de hoop soms in hen voortleven. Waarschijnlijk zou ik hier nog lang zitten zonder doel. Dat was tenminste wat ik dacht. Juffrouw De Wit had een andere manier van denken. Na een uurtje kwam ze namelijk mijn kamer binnen met een stapeltje cursussen. Ik was net klaar met douchen en had mijn badjas aan. De badjas was ruw en ik begon mijn eigen kleding opnieuw te missen. Ze duwde het stapeltje brutaal in mijn handen. Ik probeerde te glimlachen terwijl ik haar bedankte. Ze knikte en liep terug naar buiten. Meteen nadat ze weg was liet ik de cursussen vallen op mijn bed. Leerstof interesseerde me niet. Ik had behoefte aan sociaal contact. Daar had ik jammer genoeg geen kans voor. Met de andere internen zou ik waarschijnlijk nooit een vriendschap beginnen. Dat betekende dus dat ik er helemaal alleen voor stond. Ik zuchtte en begon te piekeren. De temperatuur in mijn slaapkamer was veel te hoog. Ik voelde me alsof ik een pizza was in een Italiaanse oven. Nieuwsgierig keek ik naar het raam. Ik begon me af te vragen of het raam open kon. Traag liep ik er naar toe. Ik liep traag omdat ik niet zeker wist of Juffrouw De Wit nog steeds aan de andere kant van de deur stond. Ik wilde geen onnodige risico's nemen. Het parket kraakte en na vijf stappen stond ik eindelijk bij het raam. Het zag er uit alsof het al lang niet meer was geopend. Op de vensterbank lag een hoopje stof. Ik blies het weg en kuchte. Waarschijnlijk zou ik het raam niet meer open kunnen maken.