Büyük Marmara Depreminden 2 ay önce dünyaya geldi Doğukan.Daha gözünü açar açmaz hayalleri başlamıştı belkide.Doktorların ''ölür yaşamaz'' dediği bu küçücük bebek,büyük bir irade ile tutundu hayata.1999'dan sonra o da bir deprem çocuğuydu artık ama her çocuk gibi değildi.Onu diğerlerinden farklı kılan idealleri ve hayalleriydi.Daha 3 yaşındayken izlediği aksiyon filmlerinin etkisinde kalıyor ve oradaki kahramanın yerinde olabilmek için neler verebileceğini düşünüyordu.Akranları dışarıda top peşinde koştururken, o evde 20 yıl sonra ne büyük işlere imza atacağını düşünüyordu.Sonra boş bir kağıda,kendini hayal ettiği gibi çiziyor ve çizdiği resimlere bakıp iç çekiyordu.Yoksa bir umudun özlemi miydi bu ? Belkide geçici çocukluk hevesiydi kim bilir ?
İlkokulu orta-başarı ile bitirdikten sonra ortaokula geçti.Ancak ortaokul,ilkokul gibi gül pembe geçmiyordu.Ortaokulda birçok serseri,yıl boyu ondan haraç aldılar.Bir de yetmezmiş gibi onlarca kez dayak yedi ve tartaklandı.Hayatından bıkmış,usanmış hale gelmişti.Kendini serserilere karşı savunamıyordu bile.İyi biri olup,insanlara iyi yaklaşmak doğru değil miydi ? Yoksa insanlarla anlaşabilmek için kavga etmek mi gerekiyordu ?Kafası öylesine karışıktı ki.Okuldan da,karışan serserilerden de,her gün soyulup dayak yemekten de bıkmıştı.Eve gene yorgun argın gelmişti.Her zamanki gibi suratındaki morlukları ailesinden saklamak için ilk istikameti banyo idi.Okula her gittiğinde onlarca kavga oluyor ama ''dayak yiyip rezil olurum''diye bir türlü arkadaşlarının yanına yaklaşamıyordu.Onu bu zulümden kim kurtarabilirdi ? Ya da daha doğrusu ne kurtarabilirdi ? Filmdeki kahramanlar olsa ne yapardı ? Büyük başarılı insanlar dayak yiyip ezilir miydiler acaba ?Evde gece yarısı bu düşüncelerle otururken,televizyonda bir aksiyon-dövüş filmi arıyordu.Elinde kumanda ile kanalları hızlıca geçerken gözüne bir film ilişti.Çok dikkatini çekmişti.Bir süre bu filmi anlamaya çalıştı ve yarım saat kadar izledi.Filmdeki bir çocuk okuldaki çocuklardan dayak yiyor sonrada bir dövüş kursuna gidip dövüşmeyi öğreniyor ve kendini geliştiriyor.Sonra kendine karışan aynı çocukları yeni haliyle dövüyordu ve ardından saygı duyulup korkulan biri oluyordu.Bir süre yere bakıp öylece kaldı ve hayallere daldı.Biraz düşündü.İçinden ''serseriler bana da bulaşıyor''diye geçirdi.Ama bir şeyler yapmalıydı ! Böyle iki de bir dayak yemekten,ezilmekten bıkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOKSÖR ÇOCUK
Action?Şampiyon olmak için şampiyonu yenmelisin!" ?Ama nasıl yapacağım? Benden bir halt olmuyor ki!" ?Eğer içinde yatan bir umudun ve inancın varsa o duygu sana zafer yolunu açacaktır..." Aslında, lise çağındaki birçok gencin içinde yatan ve onu hayatta t...
