Fizik dersi bitmişti.Doğukan çantasını sıradan alıp sırtına taktı ve yürümeye başladı.Sınıftan çıkarken bir çocuk arkadan ona çarptı ve çocuk arkasını döndü.Döner dönmez Doğukan'a küfür ve hakaret etmeye başladı.Doğukan yavaş yavaş sinirleniyordu.Zaten bir kavga anı kolluyordu.Sonra çantasını hızlıca çıkardı ve kaşlarını çattı.Ardından yumruklarını sıktı.Rakibinin suratına öfkeyle bakıyordu.Öfke patlaması yaşar gibi birden karşısındaki çocuğa düşmanıymışcasına vurmaya başladı.Yumrukları sanki makineyle çalışıyordu.O kadar hızlı ve güçlü vuruyordu ki gözündeki gözlük yerinde duramadı ve yere fırladı.Çocuğun kafası darbeyi yiyince duvara çarptı ve geri geldi.Çocuğu bir süre yumrukladıktan sonra durdu ve kendi sınıfına giderken karşısındaki dayak yiyen çocuk:
-''Bekle sen !''diye bunu tehdit etti.
O da hırsla:
-''Bekliyorum !''diye bağırdı.
Sonra sınıfına girdi ve bir sıraya geçip oturdu.Sınıfta otururken,arkadaşları etrafına toplandı ve onun dövüşmesinden çok etkilendiler.Dışı çok sinirliyken,içi boks sporunun ona verdiği güçten çok seviniyordu.Okul çıkışına giderken çocuğun amcası geldi ve Doğukan'a dönerek ''neden yeğenine vurduğunu sordu'' Doğukan ise bir yalan uydurarak,''reflekslerim ve sinir hastalığım yüzünden istemeyerek oldu''dedi.Bu olay burada bittikten sonra evine gitti ve kimseye olayla ilgili hiçbir şey anlatmadı.Yaptığı bu ilk kavganın vermiş olduğu cesaretle,daha hareketli antrenmanlara katıldı.Boks kulübüne gittiğinde ise,okulda yaptığı kavgayı kurs arkadaşlarına büyük bir heyecanla anlattı.Hayatında ilk kez adam dövmüştü.Tabii ki kurstaki ilk maçını saymazsak.Okulda sınav zamanları gelip çattığında,şansa bala ilk notları yüksek gelmişti.Buna seviniyordu ama hiçbir şey onu güçlenmekten çok sevindiremezdi.Boks kulübünde boksun tekniğinden çok,işin yumruk kısmıyla ilgileniyordu.Sonuçta kavgada teknik değil yumruk kullanıyordu.Bir gün gene kulüpte,torbaya geçmiş gelişi güzel çalışıyordu.Doğukan'ın torbaya gelişi güzel sert vurduğunu gören kulüp hocası,ona bir süre bakıp ne yaptığını seyretti.Sonra daha fazla izleyemeden çalışırken ensesine vurdu.Doğukan ne olduğunu anlamak için arkasını döndü ve hocanın sinirle kendisine baktığını gördü.Sonra şaşkın şaşkın hocaya baktı:
-''Ne oldu hocam,ders mi bitti ?''diyerek sordu.
Hoca:
-''Ne dersi be ! Ben sana ilk kayıt olduğunda ne dedim ?
Doğukan unutkan bir tavırla:
-''Ne dediniz ?''Diye sordu.
Hoca:
-''Boks güç işi değildir.Tekniş işi,zeka işi,matematik işidir.Teknik yoksa bu sert yumrukların bir anlamı yok.İstersen duvarı parçala ama beyninde akıl denen bir şey yoksa,yazık verdiğin paralara,yazık onca harcadığın zamana.''
Hoca bunu söyledikten sonra sinirli bir şekilde yazaneye gitti. Hoca giderken Doğukan'ın manasız bakışları hocayı takip ediyordu.Sonra hayattan usanmışcasına içinden bir ''of'' çekip kurstan çıktı.Hocalarının onu desteklemediğini düşününce üzülmeye hatta ve hatta kahrolmaya başlamıştı.Hocanın gözüne girebilmek için ne yapmalıydı ? Daha ne kadar çalışmalıydı ? O da bilmiyordu ki.Tek bildiği bir şey vardı,yanlış çalışmasıydı.Bunun farkındaydı.Ama sokak kavgası onun gözünü karartmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOKSÖR ÇOCUK
Ação?Şampiyon olmak için şampiyonu yenmelisin!" ?Ama nasıl yapacağım? Benden bir halt olmuyor ki!" ?Eğer içinde yatan bir umudun ve inancın varsa o duygu sana zafer yolunu açacaktır..." Aslında, lise çağındaki birçok gencin içinde yatan ve onu hayatta t...
