BOKSÖR ÇOCUK

BOKSÖR ÇOCUK'UN 4 YIL SONRA HOCALARINI GÖRÜŞÜ

Doğukan hiç zaman kaybetmeden hızlıca eve gitti.Onu gören kardeşi durumu sordu :

-''Ağabey,ne oldu işten mi atıldın ?''

Doğukan sadece kardeşine yalan söylemezdi ve :

-''Hayır Emre ! Beni dinle,ben boksa tekrar dönüyorum.İşten de kendi isteğimle çıktım.''

Sonra Doğukan parayı alıp doğruca eski kulübünün oraya koştu.Kulübe vardığında kalbi duracak gibi oluyordu.Merdivenlerden indi ve yazaneye çıktı. Hoca,kendisine doğru gelen bu çocuğu tanımamıştı.Doğukan,hocaya :

-''Hocam,benim tanımadınız mı ? Ben Doğukan,hırslı öğrenciniz.Bir zamanlar kovduğunuz öğrenciniz.''Hoca,''Doğukan'' lafını duyar duymaz ayağı kalktı ve Doğukan'a doğru yürüdü.sonra onun yüzüne baktı ve umutlu bir şekilde tebessüm etti.Sonra elini bir dost gibi omuzuna koydu ve konuşmaya başladı :

-''Çok değişmişsin be ! Ama çokta yıpranmışsın.Neden döndün söyle bakayım ?''

Doğukan başını önüne eğdi ve hocaya :

-''Hocam bir buçuk yıl sonra ne var ?

-''Tokyo Olimpiyat Oyunları var ?''

Doğukan hocanın bu sözünden sonra manalı manalı tebessüm etmeye başladı.

Hoca şaşırarak :

-''Nasıl yani ? Sen Olimpiyatlara mı katılacaksın ?''

-''Neden olmasın hocam ?''

-''Oğlum bir buçuk yılda nasıl hazırlanacaksın ? Oraya katılan sporcular en az beş yıl içinde anca hazırlanıyor.''

Doğukan,hocaya sert ve kararlı bir tavırla :

-''Hocam,derdiniz para ise istediğiniz kadar var.''

Sonra dişlerini sıkarak tekrar konuşmaya başladı :

-''Ben sırf bu hayal için dört sene çalıştım ki sizi ikna edebileyim.''

Sonra Doğukan cebindeki beş bin lirayı çıkardı ve hocanın eline verdi.Hoca bir kez daha bu çocuğun kararlılığı ve hırsı karşısında şaşkına dönmüştü.Sonra arkasını dönüp elini çenesine koyup bir süre düşündü.Doğukan,hocanın kararını ve ne diyeceğini sabırsızlıkla arkasında durarak bekliyordu.Hoca ise Doğukan'ı haklı bulmuştu.Sonra hızlıca arkasını döndü ve Doğukan'a :

-''Tamam ulan ! Seni Olimpiyatlara hazırlayacağız ama ben hazırlamayacağım.''

Dedi.

Doğukan merakla :

-''Kim peki hocam ?''Dedi.

-''Erol hoca seni çalıştıracak.''

Doğukan bu ismi ilk defa duymuştu.''Erol hoca da kimdi acaba ?''Diye düşünürken,arkadan Erol hoca merdivenleri çıkarak yazaneye ulaştı.Doğukan gelen sesle merak içinde hızlıca arkasını döndü.Aman Allah'ım ! Doğukan kaşlarını kaldırdı,bu sizce kim olsa beğenirdiniz ? Dört yıl önce yeni gelen karslı hocaydı bu.Doğukan'ı sürekli kötüleyen karslı hoca.Demek Erol hoca buymuş.Doğukan biraz mırın kırın etmeye başladı.Erol hoca,Doğukan'ın yanına geldi.İkisi de birbirini gördüklerine şaşırmışlardı.Sonra Erol Hoca :

-''Senmisin ulan olimpiyatlara katılacak olan ?''

-''Evet,benim !''Dedi Doğukan.

Bunu duyan Erol hoca birden gülmeye başladı.Doğukan hiçbir şey anlamamıştı.Öylece bön bön Erol hocayı izledi bir süre.Sonra kurstaki tüm hocalar gülmeye hatta kahkahaya boğulmaya başladılar.Doğukan ''ne oldu şimdi'' dermiş gibi durup dururken gülmeye başlayan hocaları izliyordu.

Doğukan biraz şaşırmıştı.Hocaları neden hala gülüyordu ? Sonra o da anlamsızca gülmeye katıldı.Bir süre anlamsızca güldükten sonra Erol hoca durdu ve soluklandı,sonra Doğukan'a dönerek :

-''Demek Olimpiyat kahramanı olacaksın.Oğlum bırak bu işleri lan !''

Doğukan :

-''Şimdi beni kale almıyorsunuz ama unutmayın ki ! Ben şu ana kadar kafaya taktığım her şeyi yaptım.Eğer gerekirse hayallerim için Tokyo'nun altını üstüne getiririm.''Dedi ve Öbür hocaya dönüp :

-''Hocam parayı da verdim.Ne zaman ve nasıl bir antrenman program yapacağız

?''

Hoca elindeki parayı poşetten çıkardı ve cebine koydu.Sonra Doğukan'a baktı ve :

-''Yarından itibaren başlıyoruz.Erol hoca da,sen de kulaklarını dört açsın ! Haftanın yedi günüde burada olacaksınız.Olimpiyatlara kadar dinlenmek,tembellik yapmak yok.Vücudun şu an hantal durumda.Bunu bir yumruk makinesine dönüştürmek senin elinde.Unutma ! ''şampiyon olmak için şampiyonu yenmen gerekir''.''Dedi ve ayrıca Doğukan'dan,sabahları bu kulüp haricinde mahallesindeki halı sahada koşu yapmasınıda istedi.Doğukan sevinç içinde :

-''Tamam hocam,söz veriyorum bu işi başaracağım''

Hoca :

-''İnşallah her şey umduğun gibi olur.''Dedi umutsuzca

Doğukan hiç zaman kaybetmeden doğruca yazanenin merdivenlerinde aşağı acele adımlarla indi ve kurstan var gücüyle hızlıca çıktı.Caddede,arabaların arasında bir sinek koşturuyordu.Sonra birden nefesler içinde mahalleye vardı.Doğruca merdivenlerden çıktı ve kapısının önüne geldi.Babası ise evde onu bekliyordu.Doğukan olacakları düşünmeden kapıyı çaldı ve karşısına ilk çıkan babası idi :

-''Ne yaptın ulan sen gene ! Okula gitmedin onu anladık,işe niye gitmedin hee ?''Diye çılgınca bağırıyordu.Doğukan yumruklarını sıkıp :

-''Benim işime karışmayın artık ! Ben olimpiyatlara katılacağım.'' Diye cevap verdi.

Babası bunu duyunca ne yapacağını şaşırmıştı.Gülsemiydi ? Ağlasamıydı ? yoksa Kızsamıydı ? bilmiyordu o da.Sonra babası sinirle evden çıktı ve kapıyı hızlıca çekip bağırdı :

-''Ne bok yersen ye ! Bundan sonra yalnızsın.Seni affetmiştim ama artık affetmeyeceğim.Artık oğlum değilsin !''

Doğukan'ın bu laf çok zoruna gitmişti.Babası neden böyle bir şey demişti ki ? Sonra bir koltuğa oturup :

-''Vay be ! Bir spor yüzünden düştüğüm duruma bak.Hayallerimin peşinden koşmak suç mu yani ? Baba,beni tek anlayan sensin eğer sende başaracağıma inanmazsan bana kim inanır ?'' Diyerek iç çekti.Sonra telefonunu eline alıp sabah saat yediye alarm kurdu ve koltuğa uzanıp yattı.Sabah ki yapacağı koşuyu sabırsızlıkla bekliyordu...