Son Delta

"SD" - 2

Eve vardığımda Poyraz arabada ayıldığı için onu taşımak zorunda kalmamıştık. Fakat eve girdiğim anda hissettiğim evdeki buz kesmiş havayı garip bulmuştum. Evin içinde olağanüstü birşey bakınırken bir ses duydum. Hızla arkamı döndüm. Polat ve Emre kaybolmuşlardı. Poyraz'a seslendiğimde Poyraz mutfaktan bir şeyler tıkınıyordu. Ama etrafta Polat ve Emre yoktu. 

Heyecandan dolayı nabzım hızlanmıştı. Nabzım hızlandığı için içimdeki kurdu zaptedememeye başladım. Kendimi frenlemeye çalışıyordum. İçimdeki o karanlık tarafı durdurmaya çalışıyordum.. Sonradan bir fikir geldi aklıma. Sakinleştim. Açık camın önüne yürüyerek tam kurt formuna dönüştüm ve ulumaya başladım. Ulumam bittiğinde çok azda olsa bir kurt uluma sesi duydum. Arkamda Poyraz önde ben hızlıca sesin kaynağına koşmaya başladık. Sesin kaynağına vardığımda şok oldum. Tüm sürüm bir yerde sıkıca birbirlerine bağlanmışlardı. Hepsi de baygındı. Üzerlerindeki parlamaya bakılırsa bir çeşit sıvı vardı üstlerinde. Ben bunları düşünürken önümde birini gördüm. EMRE.

Şaşkınlığım iyice artarken Emre'nin cebinden çakmak çıkardığını gördüm. O an anladım ki sürümün üzerindeki sıvı benzindi. Emre bana baktı, ardından sırıttı ve çakmağı çakıp sürümün üstüne attı. Ani ateşle tüm sürüm ayaklandı ama ateşler onların etrafını çabuk sarmıştı. "Emre!" diye hışımla bağırdım. Yüzündeki sırıtış daha da arttı ve "Onları hiç sevmemiştim zaten, yakında deltalığını alınca, emin ol seninkinden daha iyi bir sürüye sahip olacağım."

Öfkeyle Emre'nin üzerine atladım ve pençelerimi savurdum. Pençelerimi göğsüne soktum ve onnu tırmalamaya başladım. Her yerini. Ardımdan Poyraz bağırdı : "Barbaros, dur. Bu onun istediği şey." Duraksadım. Haklıydı. Ama yinede onun işini bitirecektim. Emre'ye döndüğümde boşluğumdan faydalanarak boynuma sapladığı iğne yüzünden duraksadım. Bunu fırsat bilen Emre arkasını döndü ve koşarak kaçmaya başladı. Bende kendimi sonsuz karanlığa teslim ettim.

Gözlerimi açtığımda, rutubetli bir kulübedeydim. Biraz sersemlikle etrafı gözledikten sonra olan şeyler aklıma geldi ve hemen ayaklandım. Yanıma koşarak gelen Poyraz ise gözleri ağlamaklı bir şekilde beni sarılarak durdurmaya çalışıyordu. Söylediği tek şey şuydu "Çok üzgünüm, yapamadım, kurtaramadım." O an anlamıştım sürümden kimsenin kalmadığını. Gözlerimden akan yaşlarla diz üstü yere kapaklandım ve ağlamaya başladım. Bir yandan da Emre'ye lanetler okuyup küfürler ediyordum. Ayağa kalktım. Poyraz'a döndüm. Soğukkanlı bir sesle "Burası benim gözümde bitti. Burada benim için sadece acı ve keder var. Ankara'ya gidiyoruz."

Poyraz'ın Ağzından

Barbaros'un dediklerini duyunca şok oldum. Duraksadım. Yutkundum. Benim çocukluğum burada geçmişti. Burayı bırakamazdım. Barbaros'a döndüm ve dedim ki "Üzgünüm Barbaros, ben gelemem. Burası benim yuvam." Barbaros dediklerimi duyunca bana göz ucuyla baktı. Soğukkanlılıkla bana şunları söyledi "Sende mi beni sattın? Vay bee!" Ardından Barbaros kurt formuna dönüştü ve koşmaya başladı. Ankara'ya gidecekti, biliyordum. Eminim uçak bileti almaya gitmişti. Gözlerimden iki damla yaş düştü yere. Yumruğumu sıktım. Arkamı döndüm ve ıssız ormanda yürümeye başladım...

Barbaros'un Ağzından

Poyraz'ın beni sattığını düşünüyordum. O çocukluk arkadaşını satmıştı. Onun artık benim gözümde bir yeri yoktu. Bunları düşünürken uçak bileti gişesine geldiğimi farkettim. Bir ağacın arkasına geçip insan formuna dönüştüm ve sakince yürümeye başladım. Bilet gişesine vardığımda görevli kadın gülümsedi ve ;

-"Merhaba beyefendi. Size nasıl yardımcı olabiliriz?" dedi. Cevap verdim;

-"İzmir'den Ankara'ya bilet istiyorum" dedim. Üzerine ekledim "Lütfen yanımdaki koltuğuda alın, yanım boş olsun." Kadın bilgisayardan bir kaç şeyi kontrol etti. Suratını buruşturarak;

-"Ne yazık ki yanınız dolu beyefendi, uçakta başka yerimiz de yok maalesef." Yanımda oturanın ismini öğrenmek istiyordum. Bu yüzden hanımefendiye sordum;

-"Yanımda kim oturuyor? Bilmek isterim." Kadın bilgisayara baktı ve bana dönerek şu cevabı verdi;

-"Poyraz Kılıçoğlu."