Biraz sabır gerekiyor. Aslında en çok sabır gerekiyor ve çok gerekiyor. Sabrederek direndiğinde, zaman koşa koşa getiriyor sana güzel günleri. Öyle çok sabretmen gerekiyor ki, sabredemiyorsun bazen işte; yeterli olmuyor. Ama yine de sabretmen gerekiyor. En son soyutladım kendimi her şeyden. Kendimden başka ne varsa kararttım varlığını. Şimdi sabrediyorum. Uzun sürecek kavuşmak aydınlığa ama, sabrediyorum.
Soğuk günlerin yoğunluğu kendime sarılmayı öğretti. Sıkı sıkı giyindim de öyle soyundum yalnızlığa. Bir ben kaldım, bir de buz gibi esen rüzgarın varlığını hissediyorum şu aralar. Gölgem bile karışıp kayboldu bulutlu günlerin gölgesine. İçimde kalan bir parça ben vardı, onu da uğurladım bulutların üstüne. Bir ben varım, yerle gök arasında kalan. Yorgunluğum bile eşlik etmiyor, uğradı azmimin gazabına. Çarpık hedeflerimi uç uca ekledim de doğrulttum tek bir amaca. Sonrası için sadece bu doğrultu kaldı yürümem gereken. Delicesine hayallerin sıcağından vazgeçip atıldığım bir sokak var, bir de ben varım. Sol yanımda söküp attığım kalbimin sızısı var, önümde ise ıssız bir rampa. Gözümü karartıyorum bu sefer, bir ben varım şimdilik; bir de soğuk esen rüzgar.
Akıp giden zihnimin karıştığı hayat buydu işte. Yaşayan sonların başlangıcıydı. Minicik bir bebeğin gözlerinin parıltısını tecrübeye teslim edip yaşlanmasıydı yavaşça. Hayat ölü bir çocuktu; ne kadar yaşarsa yaşasın, yaşanamamışlıklarla baş başa. Biraz risk almak gerek, biraz da inanmak gerek. İzlemek olmuyor öyle boş bakışlarla. Yağmurdan daha güzel bir şey vardıysa şu hayatta, yağmur olup yağmaktı bedenine usulca.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALPERESTIN KALEMINDEN
RandomYazılacak çok şey var, okuduklarınızın sizi etkilemesi muhtemel gözüküyor, ya da etkilemeyecek kim bilir ?. Belki de sadece okuduklarınızda "kendinizi" gördüğünüz için etkileneceksiniz, belki de yazılan şeyler oldukça etkileyici olacak ki; kendinizi...
