Ama emin ol senden korktuğum için kaçmadım. Seni korumak için kaçtım. Yoksa seninde başına kötü şeyler gelecekti. Beni anlayabiliyormusun dedi. Bende oradan yavaşça uzaklaştım. Baran arkamdan seslendi ama onu koğuşuna götürdüler. İnanamıyorum. Dedim kendime. İnanamıyorum. Ne olmuş bu kadar olay ne zaman olmuş. Birde evimde bir katil varmış. Kalbim kırıldı. Anlayamadım. Sonra uçurumun kenarına gittim. Ağacıma baktım. Çok acayipti. Küçüklük dostumu da ihmal etmiştim. Sonunda kurumuştu.
Üzüldüm. Kırıldım. Ve kalbimde büyük bir burukluk hissettim. Taşıyamayacağım kadar büyüktü bu yük. O sırada arkamdan bir ses geldi.
-İlk gün yapmak istediğin şeyi mi yapacaksın yoksa?
Birden arkama baktım. Topraktı. Bir an içim ürperdi. Duygusuzmuş gibi davranıyordu. Yavaşça yaklaştı.
-ilk gün derken anlayamadım.?
Dedim. Tatlı gülüşü yüzüne gelmişti.
-senle tanıştığımızda buradan atlıyacağına yemin edebilirim. Ama nedenini hiç söylemedin. Bence bir açıklama yapmalısın. Dedi. Gözlerimi devirdim. Yavaşça yanına yaklaştım. Ve kulağına fısıldadım.
- bu bir sır
Büyük bir kahkaha patlattı. Sinirim bozulmuştu. Ama aldırmadım.
-Hadi eve gidelim geç oldu. Dedim sadece ve içten içe nefret ettim ondan. Garipsedim onu. Neden kardeşim olarak görüyodum ki onu tekrardan gözlerimi devirdim. Bu aralar bu hareketi fazla yapmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOŞCAKAL
Mystery / ThrillerYaşam insanın algılayamayacağı bir boşluk bence...İşte bu boşlukta kaybolan dostlarıma en büyük vedam
